Προτάσσουμε τους κοινούς αγώνες εντός και εκτός των τειχών, ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιβάλλεται μέσω της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.

Παλεύουμε μαζί με τους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’, για την κατάργηση του τρομονόμου (187 και 187α) και του κουκουλονόμου, για την οριοθέτηση της χρήσης του DNA και την κατάργηση της βίαιης λήψης του, ενάντια στην εκδικητική παράταση της φυλάκισης του πολυτραυματία Σ. Ξηρού, αλλά και ενάντια στην ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Από την πλευρά μας, ως αγωνιστές που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της VillaAmalias και με την επακόλουθη σύλληψή μας κατηγορηθήκαμε με βάση τον κουκουλονόμο και μας επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (παρουσίας στα αστυνομικά τμήματα και απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα), δηλώνουμε ότι:

– Αμφισβητούμε έμπρακτα τον κουκουλονόμο, γι’ αυτό από σήμερα σταματάμε να δίνουμε το «παρών» στα αστυνομικά τμήματα, αρνούμενοι τη συνέχιση του καθεστώτος ιδιότυπης ομηρίας που μας έχει επιβληθεί.

-Συντασσόμαστε με το αίτημα των απεργών πείνας για την κατάργηση του κουκουλονόμου και στηρίζουμε την επιλογή των διαδηλωτών να αυτοπροστατεύονται από τις κατασταλτικές επιθέσεις και μεθοδεύσεις των κρατικών μηχανισμών.

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Κάποιοι που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

1. Βασίλης Χ.
2. Δημοσθένης Β.
3. Ιωάννης Κ.
4. Ελένη Τ.
5. Κώστας Φ.
6. Δημήτρης Κ.
7. Χριστίνα Σ.
8. Αλέξανδρος Ζ.
9. Έλενα Ο.
10. Φίλιππος Δ.
11. Δημήτρης Π.
12. Μαρία Π.
13. Μιχάλης Μ.
14. Παύλος Κ.
15. Νικόλαος Δ.
16. Μαρία Κ.
17. Απόστολος Σ.
18. Γεώργιος Β.
19. Μιχάλης Κ.
20. Γιώργος Δ.
21. Βασιλική Μ.
22. Νίκος Χ.
23. Χρήστος Σ.
24. Αφροδίτη Κ.
25. Άρτεμις Β.
26. Νίκος Θ.
27. Ελένη Φ.
28. Γιώργος Π.

(Το κείμενο αυτό έχει κατατεθεί αυτούσιο στον εισαγγελέα με τα πλήρη στοιχεία μας)

29 Μάρτη 2009: Το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στις φλόγες. 6 χρόνια μετά τα τάγματα της καπιταλιστικής “ανάπτυξης” ξαναχτύπησαν. Δύναμη και Αλληλεγγύη στον αγωνιστή-σύντροφο Στέφανο, γιατί η φωτιά δε μας καίει, γιατί η φωτιά καίει μέσα μας.

Ακολουθεί αναδημοσίευση κειμένου που κυκλοφόρησαν Συντοπίτες του Στέφανου Κόλλια μετά τον εμπρησμό της περασμένης Κυριακής.

Ξημερώματα Κυριακής 29 Μαρτίου 2015 και ακριβώς έξι χρόνια μετά από τον πρώτο εμπρησμό που έγινε στις 29 Μαρτίου το 2009,  ξαναπυρπολούν το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στην Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) Φωκίδας .

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως στο παρελθόν προηγήθηκε μια απόπειρα εμπρησμού , που διαπιστώθηκε από τους ιδιοκτήτες του σπιτιού το βράδυ του Σαββάτου, αλλά επειδή μάλλον δεν ήταν αποτελεσματική,  οι εγκληματίες επανήλθαν το ίδιο βράδυ  για να το κάψουν ολοσχερώς.

Ο δεύτερος ολοκληρωτικός εμπρησμός είναι μήνυμα στο Στέφανο,  που είχε αποφασίσει να ξαναγυρίσει στο χωριό με την σύντροφο του  για να μείνουν  μόνιμα, ότι είναι ανεπιθύμητος  και αυτό το μήνυμα φέρει φασιστική και μαφιόζικη  υπογραφή.

Οι εμπρηστές όποιοι και αν είναι , κουκουλοφόροι άμισθοι ή έμμισθοι , με πρακτικές φασιστικές και μαφιόζικες,θεωρούν ότι το χωριό τους ανήκει και ότι μπορούν να διαφεντεύουν τις ζωές των ανθρώπων.  Για προσωπικά ή αλλότρια συμφέροντα, εκτελούν συμβόλαια. Αποθρασύνονται και τολμούν για δεύτερη φορά , αφού την πρώτη καλύφθηκαν στο  σκοτάδι της απουσίας ερευνών από την πλευρά των αρμοδίων αρχών.

Στοχοποίησαν έναν άνθρωπο   με παρουσία στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες , όπως σε αυτούς ενάντια στην ασυδοσία των μεταλλείων,  που αναπτύχθηκαν στο χωριό πριν τον πρώτο εμπρησμό , συνεχιστή  των αγωνιστικών παραδόσεων της οικογένειας του.

Εξάλλου σε αυτό το χωριό είναι νωπή ακόμη η μυρωδιά  του καπνού από τα σπίτια των Κουκουβιστιανών  που έκαιγαν οι φασίστες Γερμανοί, είναι  νωπές ακόμη οι μνήμες των αγωνιστών που αντιστάθηκαν,  όπως και τα ονοματεπώνυμα τους

Το πρώτο  σπίτι που κάψανε ήταν του πατέρα του Στέφανου,  του Φοίβου και  αυτό προκάλεσε πόνο  γιατί μαζί με το σπίτι αφαιρέθηκε και ένα   κομμάτι της μνήμης του, αλλά  και της ιστορίας του χωριού.

Αυτό που νιώθουμε τώρα ξεπερνά τον πόνο και γίνεται οργή.

Γιατί αυτό το σπίτι ξαναφτιάχτηκε με πολύ  κόπο  και προσπάθεια από τον Στέφανο  και από την  αλληλεγγύη του κόσμου.

Απαιτούμε από τις ανακριτικές αρχές να ενεργήσουν σοβαρά για την αποκάλυψη των φυσικών και ηθικών αυτουργών και όχι όπως την πρώτη φορά.

Καλούμε  τους συγχωριανούς να πάρουν θέση, να σταθούνε στο πλευρό του Στέφανου και να βοηθήσουν στην ανακριτική έρευνα.  Αν το χωριό έχει  κουκουλοφόρους , αυτοί πρέπει να  αποκαλυφθούν, γιατί αλλιώς  θα αποθρασύνονται.

Το μήνυμα μας απέναντι στους εγκληματίες,  είναι αυτό:

Από τον εμπρησμό  κρατάμε την φωτιά και δεν θα την σβήσουμε μέχρι να αποκαλύψουμε και να απαλλαγούμε από  αυτούς που θεωρούν το χωριό , την περιοχή και τις ζωές μας  τσιφλίκι τους.

Συντοπίτες του Στέφανου Κόλλια

Δε χύνουν δάκρυ

τα μάτια που συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές.

Δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές

κρατάν ψηλά τ’ αστέρι

με περηφάνεια.

Δεν έχουμε καιρό να κλαίμε τους συντρόφους.

Το τρομερό σας όμως κάλεσμα

μες στην ψυχή μας

κι οι δεκαπέντε σας καρδιές

θενά χτυπάν

μαζί μας.

Το σιγανό σας βόγγημα

σαν προσκλητήρι

χτυπάει στ’ αυτιά μας

σαν τον αντίλαλο βροντής.

Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε

σου είναι γραφτός ο δρόμος

της συντριβής.

Και δε μπορείς να μας λυγίσεις

σκοτώνοντας τ’ αδέρφια μας της μάχης.

Και να το ξέρεις

θα βγούμε νικητές

κι’ ας είν’ βαριές μας

οι θυσίες.

Μαύρη εσύ θάλασσα γαλήνεψε

τα κύματά σου.

Και θάρθει η μέρα η ποθητή

η μέρα της ειρήνης

της λευτεριάς σου.

Ω, ναι θαρθεί

η μέρα που θαρπάξουμε τις λόγχες

που μες στο αίμα το δικό μας

έχουν βαφτεί.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

αναδημοσίευση από Ασύμμετρη Απειλή