[ΚτΒ] Για τη Γενική Απεργία, το κύμα της δίκαιης λαϊκής Οργής & την Αλληλεγγύη που είναι το Όπλο μας!

Δυο εβδομάδες μετά το κεφαλαιο-κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, το κύμα της δίκαιης λαϊκής Οργής συνεχίζει να βγαίνει αδιάκοπα στους δρόμους. Κατά τη διάρκεια της σημερινής Γενικής Απεργίας, ένα ανθρώπινο ποτάμι πολλών χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, φοιτητών και φοιτητριών, σπουδαστών και σπουδαστριών, μαθητών και μαθητριών, συντρόφων και συντροφισσών πορεύτηκαν και πάλι μαζικά και μαχητικά στην Αθήνα και όλη τη χώρα.

Στην πλατεία Συντάγματος, τα αφιονισμένα μαντρόσκυλα του Κεφαλαίου και του Κράτους του, σκοπεύοντας στη διάλυση της ογκώδους απεργιακής πορείας, επιτέθηκαν από τη Φιλελλήνων απρόκλητα και στοχευμένα, με ξυλοδαρμούς και ρίψεις κρότου λάμψης και δακρυγόνων, αρχικά ενάντια στο μπλοκ της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και στη συνέχεια ενάντια στο σύνολο της διαδήλωσης. Παρά το χημικό πόλεμο και την κρατική τρομοκρατία των ΜΑΤ, ο κόσμος της Αντίστασης και του Αγώνα κινήθηκε συγκροτημένα στην Πανεπιστημίου, με τις οδομαχίες, τις άμεσες δράσεις κατά κρατικών – καπιταλιστικών στόχων και τις συγκρούσεις με τους μπάτσους να εκτείνονται μέχρι έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ στα Προπύλαια και την Ομόνοια. Στην Ακαδημίας, οδηγός γερανοφόρου οχήματος της ΕΛ.ΑΣ αποπειράθηκε να δολοφονήσει διαδηλωτές και διαδηλώτριες. Ακολούθησαν ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί και συλλήψεις αγωνιστών και αγωνιστριών, ανάμεσα τους και δύο συντρόφισσες – μέλη του “Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση”, με τη μια εκ των οποίων να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι από τα χτυπήματα των ένστολων δολοφόνων και βασανιστών. Οι δυο συντρόφισσες παραπέμπονται αύριο Παρασκευή 17/3 στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτ. 16, 11.00), κατηγορούμενες με 5 πλημμελήματα.

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την εξελισσόμενη επιχείρηση συγκάλυψης του κεφαλαιο-κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη, απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων ΜΜΕ και την πολιτική προβοκατορολογία: η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο μας!

Αλληλεγγύη στις 2 συλληφθείσες συντρόφισσες, σ’ όσους και όσες χτυπήθηκαν, τραυματίστηκαν και προσήχθησαν κατά διάρκεια της απεργιακής διαδήλωσης στην Αθήνα.

Αλληλεγγύη στους 15 συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσες της ανακατάληψης της Mundo Nuevo στη Σαλονίκη.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ & όλα τα κατειλημμένα Κέντρα Αγώνα.

Ο Δρόμος είναι ανήφορος μα δεν υπάρχει άλλος: να μην συνηθίσουμε το θάνατο!

Οι δολοφόνοι να πληρώσουν!

Δεν έχουμε εθνικό πένθος! Έχουμε ταξικό πόλεμο!

Τίποτα δεν τελείωσε! Όλα συνεχίζονται!

Με Οργάνωση στη Βάση & Ενότητα στη Δράση
να παραμείνουμε Όλοι & Όλες στους Δρόμους!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 16/3/2023

 

Σχετικά με την απεργία πείνας του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου Alfredo Cospito

 

Κείμενο συντρόφου από το Τορίνο σε μετάφραση Προλ.Πρωτ που δημοσιεύθηκε στο 13ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο διανύουμε την 110η ημέρα από την έναρξη της απεργίας πείνας του Αλφρέντο Κόσπιτο. Οι λόγοι αυτής της διαμαρτυρίας του εδράζουν σε δυο μισητά θεμέλια του ιταλικού δικαστικού συστήματος: το ειδικό καθεστώς κράτησης 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής. Η απόφαση στο Εφετείο της δίκης για την υπόθεση Scripta Manent -όπου ο Αλφρέντο είναι ένας από τους κατηγορούμενους- η οποία εκδόθηκε την περασμένη άνοιξη, άνοιξε το δρόμο για μια καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής (ισόβια φυλάκιση χωρίς δυνατότητα μείωσης ποινών και πρόσβασης σε ευεργετήματα), αναβαθμίζοντας την κατηγορία εναντίον του από «απλή σφαγή» σε «πολιτική σφαγή», ένα αδίκημα που τού προσάπτεται για μια επίθεση με εκρηκτικά περιορισμένης ισχύος από την οποία δεν υπήρξε κανένας τραυματίας.
Αξίζει να υπογραμμιστεί το γεγονός πως η πιθανότητα για ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής απομακρύνθηκε για τον Αλφρέντο, αφού η έδρα του δικαστηρίου επανυπολογισμού ποινών έστειλε τα πρακτικά στο Συνταγματικό Δικαστήριο (ανώτατη δικαστική αρχή που εξετάζει ζητήματα δικαστικής και συνταγματικής ερμηνείας), ώστε να εξεταστεί αν υπάρχει η πιθανότητα εφαρμογής των γενικών ελαφρυντικών, κάτι που θα επέτρεπε μια καταδίκη του Αλφρέντο σε «μονάχα» 30 χρόνια κάθειρξης.

Αυτή η αναβάθμιση της κατηγορίας ήταν εκείνη που άνοιξε την πόρτα του 41 bis για τον Αλφρέντο. Πρόκειται για ένα σκληρό, σκληρότατο καθεστώς κράτησης: λίγες ώρες προαυλισμού την ημέρα, πολύ περιορισμένες δυνατότητες επισκεπτηρίων και επαφών με τον έξω κόσμο, απαγόρευση κατοχής πάνω από 4 βιβλίων στο κελί, λογοκρισία της αλληλογραφίας, προαυλισμός με μόνο άλλους τρεις κρατούμενους που τελούν κι εκείνοι σε καθεστώς 41 bis κλπ. Πολλοί δημοκρατικοί παρατηρητές το παρομοίασαν με μια μορφή βασανιστηρίου.

Στην Ιταλία, αυτό το καθεστώς κράτησης αιτιολογείται ως ένα μέσο του αγώνα ενάντια στη Μαφία, με τη διαδεδομένη άποψη που λέει ότι «στο 41 bis βρίσκονται οι boss μαφιόζοι». Για να αποδομηθούν αυτού τους είδους οι λογικές, αρκεί ν’ ανατρέξουμε σ’ εκείνες που είναι οι ιστορικές ρίζες του άρθρου 41 bis. Πράγματι, η εισαγωγή αυτού του καθεστώτος κράτησης έγινε με το Νόμο Gozzini του 1985, εκείνον τον ίδιο που εισήγαγε σημαντικά ευεργετήματα στους συλληφθέντες για ένοπλη πάλη που συνεργάζονταν με τους ανακριτές ή διαχωρίζονταν, και δεν αφορούσε μαφιόζους αλλά εκείνα ακριβώς τα υποκείμενα που είχαν πρωταγωνιστήσει στις εξεγέρσεις μέσα στις φυλακές. Ένα πολιτικό μέτρο που εφαρμόστηκε εξαρχής και δεν συνδεόταν διόλου με τον αγώνα ενάντια στις μαφίες. Μ’ αφορμή αυτό το γεγονός, θεωρούμε σκόπιμο ν’ ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση -στην οποία και δεν μπορούμε για λόγους έκτασης να εμβαθύνουμε εδώ- αφού πιστεύουμε ότι ένα σημαντικό ζήτημα που τα κινήματα θα έπρεπε να θέτουν αρχικά στον εαυτό τους και έπειτα και προς τα έξω, έγκειται στον κοινωνικό ρόλο της Μαφίας στην Ιταλία: ποιοι είναι οι λεγόμενοι «μαφιόζοι»; Σε ποιες κοινωνικές ανάγκες απαντούν οι μαφιόζικες οργανώσεις; Γιατί στον καταθλιπτικό ιταλικό Νότο υπάρχουν οι ισχυρότεροι από αυτούς τους σχηματισμούς; Ποια ήταν η ιστορική πορεία της σχέσης μεταξύ Κράτους και Μαφίας, μιας σχέσης διόλου ευθύγραμμης, με περιόδους άλλοτε συμφιλιωτικές και άλλοτε συγκρουσιακές;

Όπως όλες οι απεργίες πείνας που διεξάγονται από συντρόφους και συντρόφισσες, έτσι και αυτή δεν έχει ως ορίζοντα την ικανοποίηση ατομικών αιτημάτων. Ο Αλφρέντο υπογράμμισε επανειλημμένα ότι ο αγώνας που δίνει είναι για όλους τους κρατούμενους και τις κρατούμενες σε καθεστώς 41 bis και ισόβια χωρίς διακοπή ποινής.
Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να ειπωθεί αφορά το γεγονός ότι στην Ιταλία δεν υπάρχει μια παράδοση και μια αντίστοιχη συζήτηση γύρω από τη χρήση του μέσου της απεργίας πείνας, όπως αντίθετα συμβαίνει σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Και οι λόγοι είναι και πάλι ιστορικοί, αφού οι σχηματισμοί της ένοπλης πάλης των δεκαετιών του 1960-70 και οι αυτόνομες ομάδες έτειναν διαχρονικά στην άρνηση χρήσης του μέσου της απεργίας πείνας. Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων, ήταν ελάχιστοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες που πραγματοποίησαν απεργία πείνας, λίγες περισσότερες ήταν εκείνες από τους κοινωνικούς κρατούμενους.

Από την πρώτη στιγμή της έναρξης της απεργίας πείνας του Αλφρέντο ενεργοποιήθηκαν συνελεύσεις αλληλεγγύης σε πολλές ιταλικές πόλεις. Συνελεύσεις απαρτιζόμενες σχεδόν αποκλειστικά από αναρχικούς και αναρχικές. Αναπάντεχα, τουλάχιστον για τον συντάκτη αυτού του κειμένου, η είδηση της απεργίας πείνας απέκτησε αξιοσημείωτη ορατότητα στα ΜΜΕ, πρωτόγνωρη για την Ιταλία των τελευταίων 20 χρόνων, αφού ποτέ άλλοτε δεν είχε υπάρξει τόση μιντιακή συζήτηση για έναν πολιτικό κρατούμενο. Δύσκολο να προσδιοριστούν οι λόγοι αυτής της τόσο ευρείας συζήτησης, σε μια χώρα όπου η κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ είναι απολύτως εναρμονισμένα με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς. Ακούμε να ειπώνεται πως αυτό το «κατόρθωμα» δύσκολα μπορούν να το καρπωθούν οι γενναιόδωρες δράσεις και οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν -επί του πεδίου- από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Όπως και να έχει, γεγονός αποτελεί ότι εδώ και εβδομάδες ο Αλφρέντο Κόσπιτο βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και -έμμεσα- προκάλεσε μια κυβερνητική κρίση, όταν ο αναπληρωτής γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, κατά τη διάρκεια μιας επερώτησης εκείνης της αριστεράς που υποτίθεται ότι «υποστηρίζει» την απεργία πείνας, δημοσιοποίησε διαβαθμισμένα έγγραφα σχετικά με μια από τις έρευνες ενάντια στον ίδιο τον Κόσπιτο.

Η εκτελεστική εξουσία της οποίας ηγείται η Τζιόρτζια Μελόνι αρχικά κόμπιασε ενώπιον των αιτημάτων του Κόσπιτο, προσπαθώντας να πετάξει άγαρμπα τις ευθύνες στην δικαστική εξουσία, ενώ στη συνέχεια σπεκουλάροντας σχετικά με μερικές άμεσες δράσεις που δημιούργησαν δυνατό θόρυβο στην Ιταλία (αρχής γενομένης με τον εμπρησμό του οχήματος του αρχισύμβουλου της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα), οχυρώθηκε πίσω από μια αναμενόμενη κρατική αδιαλλαξία κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Έγινε ανοιχτά λόγος για «τρομοκρατική απειλή», για το «κράτος που δεν πρέπει να συνδιαλέγεται με τρομοκράτες», για μια «επίθεση στην καρδιά του κράτους». Για μερικές ημέρες έμοιαζε λες και είχαμε επιστρέψει στις πομπώδεις κυβερνητικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια της απαγωγής του Μόρο. Είναι ξεκάθαρο πως όλα αυτά μοιάζουν αλλόκοτα, δεδομένης τόσο της περιορισμένης ποσότητας υλοποιημένων δράσεων, όσο και του βαθμού διασύνδεσης τους με την κοινωνία των υπαρχόντων κινημάτων.

Όσον αφορά την Αλληλεγγύη, αν και αρχικά κινήθηκε από αναρχικά και κοντινά προσκείμενα περιβάλλοντα, όσο αυξανόταν η μιντιακή προβολή και μαζί μ’ αυτήν άρχιζαν να εκφράζονται και διάφορες χαρακτηριστικές φιγούρες της θεσμικής αριστεράς, σχεδόν το σύνολο αυτού που έχει απομείνει ως κίνημα στην Ιταλία άρχισε να εκφράζεται αλληλέγγυα προς τον Αλφρέντο και ενάντια στο 41 bis. Σε μερικές πόλεις (Ρώμη, Τορίνο, Βενετία) οι πανεπιστημιακές συλλογικότητες ενεργοποιήθηκαν και πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές. Ενώ γράφουμε αυτές τις γραμμές, το πανεπιστήμιο της Βενετίας τελεί υπό κατάληψη, ενώ για την ερχόμενη εβδομάδα έχουν προγραμματιστεί κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές των πανεπιστημίων στο Τορίνο, τη Μπολόνια, τη Ρώμη και το Μιλάνο.

Αν και το ζήτημα διευρύνεται προσφέροντας μερικές ανάσες, παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξαν οι σημαδιακές ενεργοποιήσεις του ευρύτερου πληθυσμού, εκείνου που δεν είναι ούτε στρατευμένος ούτε πολιτικοποιημένος. Οι πορείες και οι συγκεντρώσεις -αν και σημαδιακές για τα ιταλικά δεδομένα- δεν ήταν πολυάριθμες, με κορυφώσεις των 2000 ατόμων στη Ρώμη, και 700 σε Μιλάνο και Τορίνο. Ο διαμοιρασμός στα social και οι συνεντεύξεις δεν παίρνουν τη σάρκα και τα οστά μιας έμπρακτης παρουσίας. Για να το πούμε με μια ατάκα, δεν έχει προκύψει εκείνη η «διάσταση Κουφοντίνα».

Οι χαραμάδες ελπίδας για νίκη της απεργίας πείνας είναι στενές. Αφότου έκλεισαν οι πόρτες της πολιτικής, η μόνη δυνατότητα για τη σωτηρία της ζωής του είναι δικαστικής φύσης: στις 24 Φεβρουαρίου το Εφετείο θα λάβει απόφαση σχετικά με την προσφυγή που κατατέθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης του Αλφρέντο, όσον αφορά την παραμονή του στο 41 bis. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο το αν σ’ αυτή τη δικαστική συνεδρίαση, ο Αλφρέντο θα παραστεί νεκρός ή ζωντανός.

Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι αν πεθάνει ο Alfredo Cospito θα υπάρξει ένα πριν και ένα μετά. Το κίνημα, όλα τα ρεύματα και οι ιδεολογικοί χώροι του, αναμφίβολα θα σημαδευτούν και πιθανώς και να προκύψουν και κοινωνικές ρωγμές. Οι δυνατότητες έτσι ώστε η μάχη μέχρι την τελευταία ανάσα του Αλφρέντο να γίνει οικειοποιήσιμη απ’ όλους και όλες, ως μια μάχη για την επανοικειοποίηση χώρων δράσης και πολιτικής νομιμοποίησης σε μια χώρα που διαρκώς καταστέλλει κάθε μορφή της σύγκρουσης και της -ακόμα και συμβολικής- διαμαρτυρίας, υπάρχουν όλες. H ελπίδα έγκειται στη δυνατότητα αυτής της αναστάτωσης και αυτών των κινήσεων, ώστε να εξακολουθούν να ζουν και να δρουν, καταφέρνοντας να διασυνδεθούν μ’ εκείνα τα στρώματα της ιταλικής κοινωνίας που έχουν γονατίσει από την κρίση και τον πόλεμο.

10/2/2023
Ένας σύντροφος από το Τορίνο
Μετάφραση: Προλ.Πρωτ.

[ΚτΒ] Σχετικά με τις απελάσεις συντρόφων από την Τουρκία. Η Διεθνιστική Αλληλεγγύη δεν είναι έγκλημα, είναι καθήκον!

Θα ‘ρθει η μέρα που θ’ αρπάξουμε τις λόγχες
που μες το αίμα το δικό μας έχουν βαφτεί…
Ναζίμ Χικμέτ

Προχθές Τετάρτη 22/2 τρεις σύντροφοι (δυο εκ των οποίων μέλη της συλλογικότητας Διαρκής Αγώνας) ταξίδεψαν από την Ελλάδα στην Τουρκία, με σκοπό να μεταβούν στις περιοχές που έχουν πληγεί από τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς και να προσφέρουν έμπρακτα τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη τους, ενισχύοντας τις λαϊκές επιτροπές “Δύναμη του Λαού” που έχουν οργανωθεί στη σεισμόπληκτη επαρχία του Χατάι από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Λαϊκού Μετώπου.

Οι τρεις σύντροφοι συνελήφθησαν αμέσως μετά την άφιξη τους και κρατήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης, πριν μεταχθούν σε κέντρο κράτησης, κατηγορούμενοι ότι διατηρούν επαφές με “τρομοκρατική οργάνωση”. Η απέλαση τους εκτελέστηκε άμεσα και σήμερα επέστρεψαν στην Αθήνα.

Είχε προηγηθεί η απέλαση άλλων τριών συντρόφων (μελών της Εργατικής Ομάδας Τ-34), οι οποίοι από τις 12/2 και για πέντε ημέρες βρέθηκαν στην πόλη της Αντιόχειας και πριν συλληφθούν συνέδραμαν ενεργά -μέσα στα ερείπια- στο δύσκολο έργο των λαϊκών επιτροπών, απλώνοντας έμπρακτα το χέρι τους διεθνιστικά & αλληλέγγυα στους αδελφούς λαούς της Τουρκίας που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της προμελετημένης κεφαλαιο-κρατικής ανθρωποσφαγής και την εγκληματική διαχείριση της από τον ίδιο τον αυτουργό της που δεν είναι άλλος από το καθεστώς του ισλαμοφασίστα Ερντογάν.

Μέσα σε μια ζοφερή συνθήκη όπως η τωρινή, όπου η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία έχει να υποσχεθεί σ’ όλους τους λαούς -στις δυο πλευρές του Αιγαίου και παντού- μονάχα φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμο και θάνατο, μέσα από την παρούσα ανακοίνωση μας στέλνουμε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας στους συντρόφους που βγήκαν μπροστά σε πρώτο πρόσωπο, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα την έμπρακτη Διεθνιστική Αλληλεγγύη που εκφράστηκε πλατιά και αυθόρμητα με το πλήθος των πρωτοβουλιών συλλογής και αποστολής ειδών πρώτης ανάγκης που αναπτύχθηκαν -από την πρώτη στιγμή- σ’ όλη την Ελλάδα για τους σεισμόπληκτους λαούς στην Τουρκία, τη Συρία και το Κουρδιστάν.

Όπως ακούστηκε κατά τη διάρκεια της χθεσινής συγκέντρωσης Αλληλεγγύης έξω από την τουρκική πρεσβεία:

Ειρήνη στο Αιγαίο – Πόλεμο στο ΝΑΤΟ. Ζήτω το Παγκόσμιο Προλεταριάτο!

Μονάχα οι Λαοί μπορούν να σώσουν τους Λαούς!

Ενάντια στο Κεφάλαιο & τα Κράτη του, το Φασισμό & τον Ιμπεριαλισμό, η Διεθνιστική Αλληλεγγύη δεν είναι έγκλημα, ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο των Λαών!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 24/2/2023

[ΚτΒ] Διεθνιστική Αλληλεγγύη στους σεισμόπληκτους Λαούς της Τουρκίας, του Κουρδιστάν & της Συρίας.

Μετά από τους ισχυρότατους σεισμούς της περασμένης Δευτέρας 6 Φλεβάρη 2023 στο “ρήγμα της Ανατολίας” που άφησαν πίσω τους κρανίου τόπους, αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Συρία βρίσκεται

Μια καταστροφή με πάνω από 20.000 νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες αγνοούμενους στα ερείπια και εκατομμύρια άστεγους σε ισοπεδωμένες μεγαλουπόλεις και επαρχίες (Άδανα, Αντιόχεια, Γκαζιαντέπ, Μάρας, Νταγιαρμπακίρ, Χατάι κα), ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 23 εκατομμύρια άνθρωποι – ανάμεσα τους 1,4 εκατ. παιδία- βρίσκονται σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.

Η σφοδρότητα των συγκεκριμένων χτυπημάτων του Εγκέλαδου (7,6 και 7,8 Ρίχτερ αντίστοιχα) και οι δραματικές συνέπειες τους έφεραν -για ακόμα μια φορά- στην επιφάνεια την εγκληματική φύση του Κεφαλαίου και των Κρατών του, αφού όπως ορθά υπενθύμισε ένας σεισμολόγος από την Τουρκία, “οι άνθρωποι δεν σκοτώνονται από τους σεισμούς αλλά από τα κτίρια που γκρεμίζονται σαν χάρτινοι πύργοι”.

Η παντελής έλλειψη αντισεισμικών μέτρων σε σεισμογενείς περιοχές, η αδηφαγία για τον εύκολο πλουτισμό των μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων πολιτικών υπαλλήλων τους, η κρατική αδιαφορία και ανικανότητα για την παροχή της στοιχειώδους βοήθειας στους πληγέντες, δεν είναι νομοτελειακά “φυσικά” φαινόμενα, αλλά τα εγκληματικά αποτελέσματα της κυρίαρχης κεφαλαιοκρατικής πολιτικής που διαχρονικά ιεραρχεί το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.

Μια απτή απόδειξη αυτών των αναντίρρητων γεγονότων αποτελούν τα χιλιάδες νεόκτιστα πολυόροφα κτιριακά συγκροτήματα που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα, μετατρεπόμενα σε τσιμεντένιους τάφους για τις πολλές χιλιάδες των κατοίκων τους.

Άλλωστε, η χορήγηση “αμνηστίας” στις κατασκευαστικούς ομίλους και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων και ακατάλληλων οικοδομών χωρίς την τήρηση των δαπανηρών προδιαγραφών ασφαλείας, πάνω στην οποία βασίστηκε το ερντογανικό “κατασκευαστικό θαύμα”, δεν αποτελούν φαινόμενα που ευδοκίμησαν μονάχα στην Τουρκία των τελευταίων δεκαετιών…

Κάθε μέρα που περνάει ο πόνος των λαών που επλήγησαν από αυτήν την καταστροφή γίνεται οργή και εκδηλώνεται με την κατακραυγή και την εκδίωξη υπουργών και άλλων κρατικών αξιωματούχων από τις σεισμόπληκτες περιοχές. Μια δίκαιη λαϊκή οργή ενάντια στο τουρκικό Κράτος και το καθεστώς του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, το οποίο αφού πρώτα νομιμοποίησε αυτό το προμελετημένο έγκλημα διαρκείας, μετά την καταστροφή αποδεικνύεται ανίκανο και αναποτελεσματικό στην παροχή βοήθειας στους σεισμόπληκτους, ενώ παρεμποδίζει την άφιξη διασωστικών αποστολών στις κουρδικές περιοχές, παρακρατεί είδη πρώτης ανάγκης και τρομαγμένα οχυρώνεται πίσω από την κηρυγμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απειλώντας με κτηνώδη καταστολή όσους και όσες εξεγείρονται και παλεύουν με κάθε μέσο για την επιβίωση τους.

Χαρακτηριστικά της δραματικής κατάστασης που επικρατεί τα όσα έγραψαν, μεταξύ άλλων, στις 10/2 οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Λαϊκού Μετώπου:

[…] Σε 10 επαρχίες που επλήγησαν από τον σεισμό, ο λαός μας εκτελεί εργασίες διάσωσης με δικά του μέσα. Πολλές περιοχές δεν έλαβαν καμία βοήθεια. Μία από τις επαρχίες στις οποίες δεν έχει σταλεί βοήθεια μέχρι στιγμής είναι η πόλη Χατάι.

Το κράτος την αγνοεί. Υπήρχαν άνθρωποι με τους οποίους καταφέραμε να μιλήσουμε στην πόλη Χατάι. Μας είπαν ότι οι πρώτες εθελοντικές ομάδες έρευνας και διάσωσης έφτασαν το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου, 3 μέρες μετά τον σεισμό. Μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι της Χατάι ήταν μόνοι. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ. Ο αριθμός των εθελοντικών ομάδων διάσωσης είναι πολύ μικρός. Ως συνήθως, η κυβέρνηση δεν είναι στο πλευρό του λαού. Αν υπάρχουν επιζώντες από τον σεισμό στα ερείπια, αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να πεθάνουν από υποθερμία κάτω από τα ερείπια […]

Την ίδια στιγμή στη μαρτυρική Συρία, η οποία εδώ και μια δωδεκαετία βρίσκεται στο στόχαστρο της πολεμικής επιθετικότητας του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού, μαζί με τους σεισμούς εκδηλώνεται -σ’ όλη του την έκταση- και ο υποκριτικός “ανθρωπισμός των δημοκρατιών” της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ), συμπεριλαμβανομένου εκείνου της ελληνικής κυβέρνησης, που ακόμα και τώρα αρνούνται ν’ άρουν το εμπάργκο και τις κυρώσεις που έχουν επιβάλλει (τυπικά κατά του καθεστώτος Άσαντ αλλά ουσιαστικά ενάντια στους λαούς της Συρίας), ενώ παράλληλα βάζουν εμπόδια στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στις σεισμόπληκτες περιοχές κι ενώ -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- 5,3 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι.

Μοναδική αχτίδα φωτός μέσα σ’ αυτή τη ζοφερά δυστοπική συνθήκη αποτελεί η πλατιά και άμεση Αλληλεγγύη που από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκε μεταξύ των Λαών, τόσο με τις πολυάριθμες αποστολές διασωστών και των διασωστριών όσο και με τις συλλογές ειδών πρώτης ανάγκης, για όσους και όσες επέζησαν αυτού του μακελειού και θρηνούν πάνω από τα ερείπια τον άδικο χαμό των ανθρώπων τους.

Μια Διεθνιστική Αλληλεγγύη που προτάσσει έμπρακτα τη συναδέλφωση ενάντια στον εθνικισμό, το σοβινισμό και την πολεμική προπαρασκευή στις δυο πλευρές του Αιγαίου. Από την αθηναϊκή μητρόπολη, ενώνουμε τις μικρές δυνάμεις μας με το πλήθος των πρωτοβουλιών συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης που αναπτύχθηκαν σ’ όλη την χώρα και εκφράζουμε την αμέριστη υλική-ηθική-πολιτική συμπαράσταση μας στους σεισμόπληκτους Λαούς της Τουρκίας, του Κουρδιστάν & της Συρίας.

Μονάχα οι Λαοί μπορούν να σώσουν τους Λαούς!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2023

 

 

[ΚτΒ] Ταξική Αλληλεγγύη για την άμεση επαναπρόσληψη των 2 απολυμένων εργατών πράσινου Κ.Α & Σ.Δ

Τον περασμένο Νοέμβρη η εταιρεία Green and Health απέλυσε δυο εργάτες πράσινου, τους κομμουνιστές συντρόφους Κωστή Α. και Σπύρο Δ. Η συγκεκριμένη εταιρεία -ιδιοκτησίας Βλάσση Μπισμπίκη- αναλαμβάνει εργολαβικά έργα στον Δήμο Αθηναίων, μέσω της Unison που μαζί με την Prodea υλοποιούν τα έργα πρασίνου, “αναπλάσεων και εξευγενισμού”, με τα οποία η ιδιωτική “επιχειρηματικότητα” -υπό τις ευλογίες και τα κονδύλια του δημάρχου Κ. Μπακογιάννη- υλοποιεί και συνεισφέρει κερδοφορώντας στα σχέδια περίφραξης και αστυνόμευσης, ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των δημόσιων χώρων που έχουν απομείνει ακόμα ελεύθεροι στους λόφους, τα πάρκα και τις πλατείες αυτής της πόλης.

Οι συγκεκριμένες εκδικητικές απολύσεις ανακοινώθηκαν μετά την Γενική Απεργία της 9ης Νοέμβρη και δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Οι δυο σύντροφοι -εν όψει της Απεργίας- είχαν βγει πρωτοπόρα μπροστά, συμμετέχοντας ενεργά στην εκκίνηση μιας αγωνιστικής πρωτοβουλίας στον κλάδο. Πρώτος καρπός αυτής της Πρωτοβουλίας υπήρξε, μετά από κάλεσμα σε συζήτηση μαζί με συναδέλφους τους και άλλους αγωνιστές, η συγκρότηση -για πρώτη φορά- ανεξάρτητου κλαδικού μπλοκ εργαζομένων στο πράσινο, μισθωτών γεωπόνων και αγωνιστών – αγωνιστριών που πορεύτηκε συγκροτημένα στη συγκεκριμένη μαζική και μαχητική απεργιακή διαδήλωση. Τρεις μέρες αργότερα, απολύθηκε ο Κωστής και μια εβδομάδα μετά ο Σπύρος. Μια χρονική αλληλουχία των γεγονότων η οποία, παρά τα όσα προσχηματικά προβάλει η εργοδοσία, φανερώνει την ξεκάθαρη ταξική-πολιτική εκδικητικότητα των συγκεκριμένων απολύσεων.

Έπειτα από καλέσματα της Επιτροπής Ταξικής Αλληλεγγύης στους 2 απολυμένους εργάτες πράσινου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις Αληλεγγύης στις 13 και τις 19 Δεκέμβρη. Η πρώτη, έξω από την Επιθεώρηση Εργασίας, όπου ο εργοδότης Βλάσσης Μπισμπίκης είχε το θράσος να εκβιάσει τον απολυμένο εργάτη και σύντροφο Κωστή Α., δηλώνοντας ξεδιάντροπα πως η επιστροφή του στη δουλειά θα ισοδυναμεί με την απόλυση του συναδέλφου του που προσλήφθηκε στη θέση του. Έξι μέρες αργότερα, οι εργοδοτικές απειλές και οι εκβιασμοί απαντήθηκαν συλλογικά στο δρόμο, με τη συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της Green and Health και τη διαδήλωση πολλών δεκάδων εργατών – εργατριών, συντρόφων – συντροφισσών, αγωνιστών – αγωνιστριών στους δρόμους της Κυψέλης.

Την Πέμπτη 12 Γενάρη 2023, η Eπιθεώρηση Eργασίας θα συνεδριάσει για την υπόθεση του δεύτερου απολυμένου εργάτη και σύντροφου Σπύρου Δ.

Στεκόμαστε αλληλέγγυα στο πλευρό των 2 απολυμένων αγωνιστών εργατών πράσινου και ενώνουμε τη φωνή μας μ’ εκείνη των συναδέλφων τους και όλων των προλετάριων, των εργατικών σωματείων και των πολιτικών ομάδων και συλλογικοτήτων που κινητοποιούνται αλληλέγγυα στο πλευρό τους, μέχρι τη Νίκη με την ικανοποίηση όλων των διεκδικήσεων και την άμεση επαναπρόσληψη τους.

Μέσα σε μια διαρκή δυστοπική συνθήκη όπως η τωρινή, όπου το Κεφάλαιο αποθρασυμμένο από την αστική νομιμόμητα που τού προσφέρει απλόχερα το Κράτος του, μέσα από την ψήφιση του νόμου – “λαιμητόμου” Χατζηδάκη και όλων των προηγούμενων μνημονιακών και μεταμνημονιακών αντεργατικών νομοσχεδίων, συνεχίζει ν΄ ανεβάζει αδιάκοπα τις στροφές της κρεατομηχανής του ενάντια στην Τάξη μας, ενάντια στην Τάξη που “δεν έχει τίποτα άλλο από την εργασιακή της ισχύ και δεν είναι τίποτα αλλά πρέπει να γίνει τα πάντα…”

Ο Δρόμος είναι ανήφορος αλλά άλλος Δρόμος δεν υπάρχει: η Ταξική Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας!

Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την ασυδοσία των αφεντικών: κάτω τα ξερά σας από τη συναδελφική Οργάνωση, το δικαίωμα στη Απεργία & τα εργατικά Σωματεία!

Νόμος είναι το Δίκο του Εργάτη – Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα ‘ναι πάντα!

Η Νίκη των 2 απολυμένων εργατών πράσινου θα είναι Νίκη όλης της εργατικής Τάξης!

Πέμπτη 12 Γενάρη στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις Αλληλεγγύης στους 2 απολυμένους συντρόφους.

Συγκέντρωση έξω από την Επιθεώρηση Εργασίας (Πατησίων 37) στις 9.00

Συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της Green and Health (Στέλιου Μαυρομμάτη 13, Άνω Κυψέλη) στις 18.00

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Γενάρης 2023

[ΚτΒ] Νίκη στην Απεργία Πείνας & Δίψας του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου Θάνου Χατζηαγγέλλου.

“Ο νόμος είναι ταξικός και πίσω από τα κάγκελα βρίσκονται αναπόφευκτά οι παραβάτες αυτού του νόμου. Το δικαίωμα στην υπεράσπιση είναι ιστορικά μια κατάκτηση των προλετάριων, αφού αυτοί και μόνο αυτοί βρέθηκαν ιστορικά στη συνθήκη να χρήζουν υπεράσπισης”

Edoardo Arnaldi

Τα ξημερώματα της 19ης Δεκέμβρη ο Θάνος Χατζηαγγέλου, πολιτικός κρατούμενος – μέλος της “Οργάνωση Αναρχική Δράση”, απάγεται από το κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού και -χωρίς να του γνωστοποιηθεί ο λόγος- μετάγεται βίαια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Νιγρίτας. Μετά τη μεταγωγή του, ο σύντροφος ξεκίνησε άμεσα Απεργία Πείνας & Δίψας, την οποία και συνεχίζει πλέον στο νοσοκομείο Σερρών, όπου κρατείται φρουρούμενος, υπό τη συνεχή απειλή εφαρμογής του βασανιστηρίου της αναγκαστικής σίτισης του.

Η χρονική συγκυρία καθόλου τυχαία: την επομένη ημέρα υπήρχε προγραμματισμένη επίσκεψη της προέδρου της “Δημοκρατίας” και της υπουργού Παιδείας στις φυλακές Κορυδαλλού. Παράλληλα, πολλοί κρατούμενοι στις φυλακές όλης της επικράτειας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο Σωφρονιστικό Κώδικα που έχει ήδη ψηφιστεί. Ενά νομικό τερατούργημα που βάζει ταφόπλακα στα -ήδη- ανύπαρκτα δικαιώματα των κρατουμένων, καταδικάζοντας τους εκδικητικά και εκ των προτέρων σ’ έναν αργό και βασανιστικό θάνατο μέσα στα κολαστήρια που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται “σωφρονιστικά καταστήματα”.

Τρεις μέρες αργότερα, στις 22/12 πραγματοποιείται άλλη μια απαγωγή-μεταγωγή κρατουμένου, του αναρχικού αγωνιστή Κώστα Δημαλέξη από τις φυλακές Κορυδαλλού σ’ εκείνες των Τρικάλων. Κοινή συνισταμένη και αιτία αυτών των εκδικητικών μεταγωγών, η ενεργή συμμετοχή και αδιάλλακτη στάση των δυο συντρόφων στους αγώνες που λαμβάνουν χώρα εκτός και εντός των τειχών.

Η συγκεκριμένη όξυνση της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής εξελίσσεται σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, όπου η πιο νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού εμπλέκεται σε αναρίθμητα σκάνδαλα διαφθοράς και συγκάλυψης παρακολουθήσεων και υποκλοπών. Παράλληλα, εμπλέκει ολοένα και βαθύτερα τη χώρα στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία και δίνει γη και ύδωρ σε ΗΠΑ & ΝΑΤΟ ενώ επιτίθεται λυσσασμένα σε κάθε εργασιακό δικαίωμα και κεκτημένο, επιστρατεύοντας απεργοσπαστικούς – χαφιεδίστικους μηχανισμούς, βγαλμένους από το χρονοντούλαπο των αντιδρ-αστικών κομματικών – οικογενειακών παραδόσεων της.

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας δυστοπικής συνθήκης, όπου το Κεφάλαιο & το Κράτος του επιτίθεται ολομέτωπα και προσπαθούν -με την αποχαλινωμένη αστυνομική βία και την καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων ΜΜΕ- να επιβάλουν τη σιωπή για τη σωρεία των εγκλημάτων τους: για τη διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας Παιδείας, για τα εργοδοτικά εγκλήματα που βαφτίζονται “εργατικά ατυχήματα” και την εγκληματική κρατική διαχείριση της Πανδημίας, για την εντεινόμενη φτωχοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και η λίστα δεν έχει τέλος…

Μέσα σ’ αυτή τη δυστοπική συνθήκη, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες συνεχίζουν να παλεύουν και ν’ αντιστέκονται, να εναντιώνονται με κάθε μέσο στην φυσική και πολιτική εξόντωσή τους.

Η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία προσπαθεί μάταια να πείσει τα προλεταριακά – λαϊκά στρώματα που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση πως όλα βαίνουν καλώς. Ταυτόχρονα, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των “δικών της παιδιών” τρομοκρατούν, δολοφονούν, βασανίζουν και βιάζουν προς “γνώση και συμμόρφωση”, πάντα υπό την κάλυψη της αστικής “δικαιοσύνης” που -ανέκαθεν- “είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους”

Μέσα σ’ αυτό το άθλιο παρόν και το ακόμα πιο επαίσχυντο μέλλον που μας επιφυλάσσουν, άλλος δρόμος δεν υπάρχει:

Τάξη εναντίον Τάξης!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο μας!

Μόνος χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε!

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή!

Στηρίζουμε Υλικά – Ηθικά – Πολιτικά τους φυλακισμένους αγωνιστές!

Νίκη στην Απεργία Πείνας & Δίψας του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου Θάνου Χατζηαγγέλου με άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του.

Δύναμη στους αναρχικούς πολιτικούς κρατούμενους Γιάννη Μιχαηλίδη, Λάμπρο Βουγιουκλάκη και Φώτη Δασκαλά που πραγματοποιούν αλληλέγγυα Απεργία Πείνας.

Νίκη στον Αγώνα για Δίκαιη Δίκη των 11 κομμουνιστών & κομμουνιστριών πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία που πραγματοποιούν Απεργία Πείνας από τις 7/10.

Άμεση Απελευθέρωση του κομμουνιστή πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα που έπειτα από 20 και πλέον χρόνια αιχμαλωσίας εξακολουθεί να βιώνει παράτυπα και ρεβανσιστικά τον εγκλεισμό στα κελιά της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας”.

Τετάρτη 28 Δεκέμβρη 2022. Πανελλαδική Ημέρα Δράσης Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας & δίψας Θάνο Χατζηαγγέλου.

Στηρίζουμε την Συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 18.00.

Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]
Αθήνα, Δεκέμβρης 2022

[ΚτΒ] Λόγος Αλληλεγγύης στον πολύμηνο απεργιακό αγώνα στη “Μαλαματίνα”.

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Η παρούσα οκτασέλιδη μπροσούρα της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ) για την Αλληλεγγύη στον πολύμηνο απεργιακό αγώνα στη “Μαλαματίνα” κυκλοφόρησε στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2022, στο πλαίσιο της Εκδήλωσης Αλληλεγγύης [10/12/22] που συμμετείχαμε στην Εργατική Λέσχη Καλλιθέας.

Περιεχόμενα:

– Εισαγωγικό απολογιστικό σημείωμα.

– Εισήγηση της ΚτΒ στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των απεργών της “Μαλαματίνα” στο Red n’ Noir [Aθήνα, 5/11/22]

– Κείμενο των απεργών της “Μαλαματίνα” που μοιράστηκε από τον Πανελλαδικό Συντονισμό Ταξικής Αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα”, στη Συγκέντρωση Αλληλεγγύης το Σάββατο 5/11 στο Μοναστηράκι, στην απεργιακή συγκέντρωση της Γενικής Απεργίας στις 9/11 και στην παρέμβαση που έγινε την ίδια ημέρα, έξω από το “Athens Bar Show” στην “Τεχνόπολη” όπου συμμετείχε η εταιρεία.

Τυπώθηκε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και διατίθεται από πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους και στέκια. Ολόκληρο το περιεχόμενο, διαθέσιμο ηλεκτρονικά (όπως και όλο το υλικό της ΚτΒ) στο prolprot.espivblogs.net

Για επικοινωνία: violetta@espiv.net

* Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022. Συμμετέχουμε στην Ανοιχτή Συνέλευση που καλεί ο Πανελλαδικός Συντονισμός Ταξικής Αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” σε Αθήνα & Πειραιά, για τη συνδιοργάνωση κινήσεων και κινητοποιήσεων, στην ΑΣΟΕΕ στις 19.00

Η ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

Εκδήλωση Αλληλεγγύης για την Απεργία στη “Μαλαματίνα”. Σάββατο 10/12 Εργατική Λέσχη Καλλιθέας 19.00

Εκδήλωση Αλληλεγγύης για τους απεργούς στο εργοστάσιο της “Μαλαματίνα”. Σάββατο 10 Δεκεμβρίου στις 7 μ.μ. στην Εργατική Λέσχη Καλλιθέας 
Συζήτηση – Ενημέρωση, με την συμμετοχή αλληλέγγυων – μελών της κίνησης της Βιολέττας (Κ.τ.Β.), τηλεφωνική Παρέμβαση από μέλη του σωματείου και αλληλέγγυων από την Θεσσαλονίκη.
Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι με την “Λαϊκή Οργή” για την οικονομική ενίσχυση του Απεργιακού Ταμείου.
Εδώ και 4 μήνες οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνας» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης βρίσκονται σε διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις, απαιτώντας την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων τους και την υπογραφή ΣΣΕ. Όλο αυτό το διάστημα οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους τόσο την εργοδοσία που κρατάει αδιάλλακτη στάση, ενώ ταυτόχρονα συκοφαντεί τον αγώνα και προσλαμβάνει απεργοσπάστες για να σπάσει την απεργία, όσο και τον κρατικό μηχανισμό που λειτουργώντας ως μπράβος της ιδιοκτησίας χτυπάει κατ’ εξακολούθηση τις απεργιακές περιφρουρήσεις με ξύλο, χημικά και συλλήψεις.
Οι απεργοί παρ’ όλους τους εις βάρος τους συσχετισμούς συνεχίζουν αταλάντευτα τον αγώνα τους μέχρι τη νίκη…
Η ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

[ΚτΒ] Ανακοίνωση Αλληλεγγύης στον σύντροφο Θ.Μ (Πάτρα) & την κατάληψη Ντουγρού (Λάρισα).

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 31ης Οκτώβρη, ένστολοι μπάτσοι (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ) και ασφαλίτες -συνοδεία εισαγγελέα, πυροσβεστών και δημοσιογράφων- περικύκλωσαν το κτίριο της κατάληψης Ντουγρού στην οδό Τζαβέλα 52 στη Λάρισα.

Διακηρυγμένος στόχος της συγκεκριμένης κατασταλτικής επιχείρησης της ΕΛ.ΑΣ, της πιο ακροδεξιάς – νεοφιλελεύθερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη του υιού και του υπουργού του για την “Προστασία του Πολίτη”, πρώην δημοσκόπου και πολιτικού γυρολόγου Τ. Θεοδωρικάκου, γιά την εκκένωση της συγκεκριμένης εστίας Αντίστασης, Αλληλεγγύης και Αγώνα που (όπως γράφουν και οι ίδιοι καταληψίες σύντροφοι & συντρόφισσες) “καταμετρούσε συλλογικούς βηματισμούς απειθαρχίας εφτά χρόνων στην πόλη της Λάρισας”, παραμένει ο ίδιος μ’ εκείνον των αντίστοιχων που είχαν προηγηθεί πρόσφατα, στην κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, στο Στέκι Βιολογικού στο ΑΠΘ κ.α: η πάταξη της “Ανομίας” για την εμπέδωση του δόγματος “Νόμος και Τάξη”.

Ένα αντιδρ-αστικό δόγμα αυταρχικοποίησης και εκφασισμού που εδώ και μια δεκαετία έχει υπηρετηθεί -σε άτακτα ή τακτικά χρονικά διαστήματα, φανερά ή μουλωχτά, με αυξομειώσεις στην ένταση του, αναλόγως της συγκυρίας και των ευρύτερων συσχετισμών- απ’ όλες τις κυβερνήσεις των μνημονιακών χρόνων, αποτελώντας ακατάπαυστα τη ραχοκοκαλιά για την ασκούμενη κρατική κατασταλτική πολιτική των σημερινών κυβερνητικών “νόμιμων ιδιοκτητών, επενδυτών και νοικοκυραίων” της χώρας.

Δυο ώρες αργότερα, με χρήση χημικών, κρότου λάμψης και μάνικας νερού, κι ενώ πρώτα έχουν λάβει από τα μπαλκόνια και την ταράτσα τις πρέπουσες συλλογικές – καταληψιακές ανταπαντήσεις, οι ένστολοι και μη πραιτοριανοί θα καταφέρουν να εισβάλουν, ξυλοκοπώντας και συλλαμβάνοντας τους 8 συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονταν στο κτίριο.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, πραγματοποιείται επίθεση αναρχικών με κόκκινες μπογιές στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ στην Πάτρα:

[…] Εισβάλαμε στα γραφεία λίγη ώρα πριν την έναρξη της προγραμματισμένης συνεδρίασης της τοπικής Διοικούσας Επιτροπής η οποία και τελικά αναβλήθηκε.

Ήταν μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα, η οποία εκκενώθηκε σήμερα το πρωί από την αστυνομία, στο πλαίσιο της γενικευμένης έντασης της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους ενάντια στις καταλήψεις και τον κόσμο του αγώνα. Μια στρατηγική που βρίσκεται στην προμετωπίδα της κρατικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια με στόχο την καθυπόταξη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, την πολιτική απενεργοποίηση του αναρχικού χώρου και ευρύτερα την επιβολή σιγής νεκροταφείου και κοινωνικής ειρήνης, απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των αντικοινωνικών σχεδιασμών των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας […]

απόσπασμα από την ανάληψη ευθύνης που δημοσιεύθηκε στο athens.indymedia.org

Την επόμενη ημέρα, το απόγευμα της Τρίτης 1ης Νοέμβρη, λίγη ώρα πριν την έναρξη ανακοινωμένης συγκέντρωσης για την Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού, δυο αναρχικοί σύντροφοι που κινούνταν με μηχανές σε κεντρικό δρόμο της Πάτρας προσάγονται από ασφαλίτες. Ο ένας σύντροφος θ’ αφεθεί ελεύθερος ενώ εις βάρος του Θ.Μ σχηματίζεται δικογραφία, βασισμένη σε ασφαλίτικη “αναγνώριση” και ανύπαρκτα στοιχεία, με την κατηγορία της φθοράς, για την επίθεση της προηγούμενης ημέρας, όπου και περιλαμβάνονται ακόμα δυο σύντροφοι, οι οποίοι αναμένεται να κληθούν και αυτοί προσεχώς ως κατηγορούμενοι.

Κατά τη διάρκεια της κράτησης του, ο σύντροφος Θ.Μ -στοχοποιημένος ήδη επανειλλημένα από τους αστυνομικοδικαστικούς μηχανισμούς εξαιτίας της αγωνιστικής του δράσης- θ’ απειληθεί ανοιχτά από τους μπάτσους, τόσο ο ίδιος όσο και η αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” στην οποία συμμετέχει.

Ταυτόχρονα, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των τοπικών καθεστωτικών ΜΜΕ (εφημερίδες “Πελοπόννησος”, “Γνώμη” κ.α), μέσα από κατευθυνόμενα “ρεπορτάζ” και “αποκλειστικές” διαρροές υλικού της δικογραφίας, πριν αυτό τεθεί καν σε γνώση του ίδιου του κατηγορουμένου και της υπεράσπισης του, μέσα από ένα μπαράζ παραπληροφόρησης και λασπολογίας που στοχεύει στη σπίλωση των αγωνιστών και των αγωνιστριών, φροντίζουν για την καλλιέργια κλίματος κατασυκοφάντησης και τρομολαγνείας, ενός κλίματος πάντοτε αναγκαίου γι’ αυτές τις κατασταλτικές επιχειρήσεις άσκησης της κεφαλαιο-κρατικής τρομοκρατίας. Μέσα στο προπαγανδιστικό παραλήρημα τους, δεν θα διστάσουν να γράψουν καραμπινάτα ψέμματα, φτάνοντας μέχρι του σημείου να παρουσιάσουν ως “εύπορο φαρμακοποιό” τον πατέρα του συντρόφου που εργάζεται ως μισθωτός υπάλληλος φαρμακείου…

Εν μέσω της τρέχουσας δυστοπικής συνθήκης -αλλά και ανέκαθεν- για τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για τους εντεταλμένους αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους, το περιβόητο “τεκμήριο αθωότητας” και το ψευδεπίγραφο “κράτος δικαίου” τίθενται σε ισχύ, μονάχα όταν αυτά αφορούν δυσώδεις υποθέσεις, σχετιζόμενες με αστούς πολιτικούς, μπάτσους και δικαστικούς, συστημικούς καλλιτέχνες και πλούσιους επιχειρηματίες, κομματάρχες και αρχιενορίτες, ρασοφόρους και παρακρατικούς, νταβατζήδες και ναρκέμπορους, μαστροπούς και βιαστές – πραγματικούς γόνους της ντόπιας ολιγαρχίας, δηλαδή με όλες αυτές τις υποθέσεις κυκλωμάτων του “παράνομου” Κεφαλαίου που φέρνουν στην επιφάνεια λίγη από τη μπίχλα και τη σαπίλα της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας”. Διαχρονικά άλλωστε, “στα δελτία ειδήσεων που μας μιλάει η Αστυνομία”, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες είναι εκ των προτέρων “ένοχοι” που καλούνται ν΄αποδείξουν δικαστικά την “αθωότητα” τους.

Ο σύντροφος Θ.Μ δεν βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την αστική “δικαιοσύνη” και ούτε τέθηκε τυχαία στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, αφού με συνέπεια συνεισφέρει -εδώ και χρόνια- αγωνιστικά σε όλα τα μέτωπα των κοινωνικών αντιστάσεων και των ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται ενάντια στους γδάρτες των ζωών μας.

Προ διετίας, στις 15 Νοέμβρη 2020, εν μέσω καραντίνας και κατά τη διάρκεια του απαγορευμένου τριημέρου εκδηλώσεων Μνήμης και Αγώνα για την 47η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είχε ξυλοκοπηθεί άγρια από διμοιρία των ΜΑΤ έξω από τον ιστορικό χώρο του Παραρτήματος στην Πάτρα. Η δίκη, στην οποία παραπέμφθηκε ο επικεφαλής της διμοιρίας -έπειτα από τη δημοσιοποίηση οπτικοακουστικού υλικού που φανέρωνε το συγκεκριμένο “ανδραγάνθημα” της- είχε οριστεί για τις 15/11/22 στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Πάτρας και -έπειτα από αίτημα της υπεράσπισης του- αναβλήθηκε για τις 20/6/2023.

Μοναδικό πραγματικό “ενοχοποιητικό” στοχείο για τη στοχοποίηση του συντρόφου μας από τις ένστολες συμμορίες, τους δικαστικούς μηχανισμούς και τους δημοσιογραφικούς υπαλλήλους τους, αποτελεί η διαρκής συμμετοχή του σε πολιτικές ομάδες και ανοιχτές συνελεύσεις, κινηματικές διαδικασίες και εκδοτικά εγχειρήματα, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και φοιτητικά σχήματα, πρωτοβουλίες εργαζόμενων και εργατικά σωματεία στην Πάτρα, δίνοντας αδιάλειπτα το παρόν στις αντιπολεμικές – αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις έναντια στην ΝΑΤΟϊκή βάση και τα πυρηνικά στον Άραξο, στην αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες, στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις αντιφασιστικές πορείες, στους πολύχρονους και πολύμορφους αγώνες ενάντια στη λεηλασία του περιβάλλοντος που αναπτύσσονται μ’ επίκεντρο την πόλη της Καρδίτσας, μαζικά και μαχητικά ενάντια στις ανεμογεννήτριες και την επέλαση της καπιταλιστικής “ανάπτυξης”, στα άπαρτα Άγραφα της Αντίστασης, της Αλληλεγγύης & του Αγώνα.

Από την αθηναϊκή μητρόπολη ως την Πάτρα, την Λάρισα, την Καρδίτσα και τις κορυφογραμμές των Αγράφων, σε κάθε πόλη και τόπο, όπου η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα στρέφει τις κάνες και τις κάμερες της ενάντια σε προλετάριους και προλετάριες, αγωνιστές και αγωνίστριες, συντρόφους και συντρόφισσες, η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο μας και το μόνο που έχουμε είμαστε Εμείς!

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θ.Μ. Δίκη: 13/1/2023 στο Δικαστικό Μέγαρο της Πάτρας.

Αλληλεγγύη στους 8 καταληψίες συντρόφους & συντρόφισσες της κατάληψης Ντουγρού. Δίκη: 13/12/2023 στο Δικαστικό Μέγαρο της Λάρισας.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022

 

 

[ΚτΒ] Για την Ταξική Αλληλεγγύη στον πολύμηνο Απεργιακό Αγώνα στη “Μαλαματίνα”

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Από το περασμένο καλοκαίρι κι έπειτα, εκφράσαμε και εκφράζουμε την έμπρακτη Αλληλεγγύη μας στο δίκαιο Αγώνα που συνεχίζουν μαζικά, μαχητικά και ανυποχώρητα -εδώ και πάνω από τρεις μήνες- οι απεργοί και οι απολυμένοι συναδέλφοι τους στη “Μαλαματίνα” στο Καλοχώρι Θεσαλλονίκης, έχοντας στο πλευρό τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, άνεργες και άνεργες, συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες σ’ όλη την πόλη και όλη τη χώρα.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, μετά το κείμενο που μοιράσαμε και το αυτοκόλλητο που κολλήσαμε στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης τον περασμένο Σεπτέμβρη, στα πλαίσια του Πανελλαδικού Συντονισμού ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” που συγκροτήθηκε έπειτα από πρωτοβουλία συντρόφων – συντροφισσών από τη Θεσαλλονίκη και δραστηριοποιείται αγωνιστικά σε πολλές πόλεις όλης της χώρας (Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη), κι ενόψει της Γενικής Απεργίας της 9ης Νοέμβρη, κρεμάσαμε πανό και κολλήσαμε την αφίσα του Συντονισμού στο Κουκάκι και την Καλλιθέα.

Το μεσημέρι του Σαββάτου 5 Νοέμβρη συμμετείχαμε στη Μικροφωνική – Συγκέντρωση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης που καλέστηκε από τον “Πανελλαδικό Συντονισμό ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” σε Αθήνα & Πειραιά” και πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι, με τη συμμετοχή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών. Στο πλαίσιο του Συντονισμού και της Πανελλαδικής Ημέρας Ταξικής Αλληλεγγύης στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”, πραγματοποιήθηκαν επίσης συγκεντρώσεις σε Θεσαλλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο και Καβάλα.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας συμμετείχαμε με εισήγηση μας -βασισμένη στο κείμενο Αλληλεγγύης που μοιράσαμε στους δρόμους- στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των Απεργών της “Μαλαματίνα”, η οποία πραγματοποίηθηκε στο Red n’ Noir στην Κυψέλη και περιελάμβανε συζήτηση με τους ίδιους τους απεργούς του Σωματείου “Μαλαματίνα” και παρέμβαση αλληλέγγυων συντρόφων από τη Θεσαλλονίκη.

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής Συγκέντρωσης στα Χαυτεία και της μαζικής και μαχητικής Διαδήλωσης της 9ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα, μοιράσαμε -μαζί με το απεργιακό μας κάλεσμα- το κείμενο μας για την Αλληλεγγύη στην Απεργία στη Μαλαματίνα, ενώ μετά την ολοκλήρωση της, ως Συντονισμός πραγματοποιήσαμε -μαζί και με άλλους συντρόφους & συντρόφισσες- Παρέμβαση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης, έξω από την κεντρική είσοδο της “Τεχνόπολης” του Δήμ(ι)ου Αθηναιών στο Γκάζι, κατά τη διάρκεια του “Athens Bar Show”, στο οποίο και συμμετείχε με περίπτερο της η εταιρία της Μαλαματίνας, όπου ανοίχτηκαν πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα, ρίχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα Αλληλεγγύης, για τη Νίκη στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”.

Με τις λιγοστές μας δυνάμεις θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε και να συμμετέχουμε σ’ αυτό το κύμα Ταξικής Αλληλεγγύης που διαρκώς φουσκώνει σ’ όλη τη χώρα, δείχνοντας έμπρακτα και χειροπιαστά πως -όντως- ότι έχουμε είμαστε Εμείς!

Ακολουθεί η Εισήγηση μας στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των απεργών της “Μαλαματίνας” [Red n’ Noir, Αθήνα, Σάββατο 5/11/22]

Καλησπέρα, σας ευχαριστούμε όλες και όλους για τη συμμετοχή σας στη σημερινή Εκδήλωση και ιδιαιτέρως τους απεργούς εργάτες που μας έκαναν την τιμή να είναι σήμερα μαζί μας, όπως και τους συντρόφους από τη Θεσσαλονική, που είναι και αυτοί εδώ για να μοιραστούν την εμπειρία Αγώνα όλου αυτού του διαστήματος.

Τι συμβαίνει στη Μαλαματίνα

Από το περασμένο καλοκαίρι, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης διεξάγουν έναν αγώνα διαρκείας, αρχικά με 24ωρες, και με μεγαλύτερη διάρκεια αργότερα, κυλιόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με συγκεντρώσεις και απεργιακές περιφρουρήσεις έξω από το εργοστάσιο, απαιτώντας την επαναπρόσληψη 15 απολυμένων συναδέλφων τους και διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής συμβάσης εργασίας.

Απεργιακές κινητοποίησεις που ξεκίνησαν αφού πρώτα ο Όμιλος Mantis, που στα χεριά του πέρασε πρόσφατα η επιχείρηση, δεν τήρησε τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας κατά την μετάβαση της ιδιοκτησίας στα χέρια του. Να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι είχαν δεχτεί ήδη μείωση 20% επι του μισθού τους από την προηγούμενη ιδιοκτησία και ότι οι νέοι ιδιοκτήτες ανέλαβαν την εταιρεία σχεδόν τσάμπα με διαγραφή χρεών της τάξης του 70% προς το δημόσιο και πιστωτές, η οποία έγινε στο πλαίσιο του σχεδίου εξυγίανσης της.
Κατά τη διάρκεια αυτού του δίκαιου Αγώνα τους, οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους το Κεφάλαιο, στο πρόσωπο της νέας διοίκησης & ιδιοκτησίας του εργοστασίου, η οποία ψευδολογεί, απειλεί και συκοφαντεί από την πρώτη στιγμή τους απεργούς μέσω ανακοινώσεων, ενώ παράλληλα οργανώνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την Απεργία. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων προχωράει στις απολύσεις του Γιάννη Φραγγίδη, προέδρου του επιχειρησιακού Σωματείου και της ΠΟΕΕΠ και του Άρη Μερκενίδη, προέδρου του Σωματείου Οδηγών – Πωλητών Β. Ελλάδας και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΕΚΘ.
Παράλληλα, οι απεργοί βρίσκονται αντιμέτωποι και με το αστικό Κράτος που, από την πρώτη στιγμή, στάθηκε στο πλευρό της εργοδοσίας, εξαπολύοντας τους πραιτωριανούς του να χτυπήσουν λυσσασμένα τις απεργιακές περιφρουρήσεις και συλλαμβάνοντας συνδικαλιστές, παίζοντας δηλαδή το ρόλο του μπράβου ώστε να μπουν στο εργοστάσιο οι απεργοσπάστες.
Σε πείσμα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, οι απεργοί συνεχίζουν αταλάντευτα το δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωση τους, έχοντας τη στήριξη και την αλληλεγγύη από πλήθος οργανωμένων – κυρίως αλλά όχι μόνο- ταξικών δυνάμεων. Στήριξη και Αλληλεγγύη, η οποία όσο αυξάνεται η επίθεση και η καταστολή από την πλευρά του Κεφαλαίου και του Κράτος του τόσο ατσαλώνεται και δυναμώνει, μεταφέροντας το μήνυμα των απεργών σε όλη τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές πόλεις όλης της χώρας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, συγκροτήθηκε πρόσφατα ο Πανελλαδικός Συντονισμός ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνας”, στον οποίο συμμετέχουμε πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες και σύντροφοι – συντρόφισσες από Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη.

Η υπάρχουσα συγκυρία

Όλα τα παραπάνω που λαμβάνουν χώρα στην “Μαλαματίνα”, δεν πραγματώνονται σε κάποιο ουδέτερο χώρο και χρόνο αλλά σε μια συγκύρια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Η κρίση της προηγουμένης μνημονιακής δεκαετίας άφησε μεγάλες πληγές στο «κορμί» της κοινωνικής βάσης, με την τεράστια αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου -από τα κάτω προς τα πάνω- και την πλήρη αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής, με τις τεράστιες μειώσεις του εισοδήματος εκατομμύριων εργαζομένων και συνταξιούχων μέσα, κυρίως, από τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως αυτές ήταν διαμορφωμένες μέχρι τότε, ως αποτέλεσμα χρόνιων μαχητικών και αιματοβαμμένων αγώνων από την πλευρά της εργατικής Τάξης.

Σήμερα δέκα και πλέον χρονιά μετά βιώνουμε καιρούς που η επίθεση στην Τάξη μας οξύνεται ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας -για ακόμη μια φορά- δυσβάσταχτους όρους επιβίωσης σ’ όλο το πλέγμα της καθημερινότητας. Η κατάργηση και καταπάτηση των εργατικών και συνδικαλιστικών κεκτημένων που έχουν απομείνει ακόμα όρθια, οι απολύσεις και η επιδείνωση των όρων δουλειάς, η λίστα σφαγής -των δεκάδων νεκρών και τραυματιών- εργατών που δεν έχει τέλος (είναι πάνω από 50 τα γνωστά θανατηφόρα «ατυχήματα» μέσα στο 2022), πάνε πλάι πλάι με την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας Υγείας, την σταδιακή κατάργηση, ουσιαστικά, της δημόσιας Παιδείας, την αστυνομοκρατία και την καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Προσθέτουμε σε αυτά και τις ήδη υπάρχουσες αλλά και τις επερχόμενες εξωφρενικές ανατιμήσεις στο κόστος ζωής, αναμένοντας τον “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” ενώ την ίδια ώρα το Κεφαλαίο, κάνοντας ακόμη μια φορά την «κρίση ευκαιρία», βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται.

Νόμος Χατζηδάκη

Ο βασικός πολιορκητικός κριός της διάρρηξης εναπομείναντων εργατικών κεκτημένων είναι ο πρόσφατος νόμος Χατζηδάκη.

Ένα νόμος «λαιμητόμος» που ήρθε και πάτησε στον αμέσως προηγούμενο αντεργατικό νόμο, εκείνον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που στρεφόταν ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και με τη σειρά του ολοκληρώνει την πιο σκληροπυρηνική νεοφιλελεύθερη φαντασίωση.

Ένας νόμος που ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση και την απεργία, αφού μέσα από αυτό το νέο αντιλαϊκό-αντεργατικό ιδιώνυμο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, περιφρουρήσεις και παρεμβάσεις καθίστανται σε ποινικά κολάσιμες πράξεις. Δημιουργείται το «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων», το οποίο βάζει στο στόχαστρο του την συναδελφική άμεση δράση και τους αγωνιστές συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, αφού γίνεται υποχρεωτική η εγγραφή στο «μητρώο πραγματικών δικαιούχων», νομιμοποιώντας πλήρως τον κρατικό και εργοδοτικό έλεγχο στο εσωτερικό των εργατικών σωματείων.

Ένας νόμος που καθιερώνει την ηλεκτρονική ψήφο, ακυρώνοντας στην πράξη τις ζωντανές διαδικασίες της συνέλευσης με τη συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή (πολιτικών, οργανωτικών, συνδικαλιστικών) σκεπτικών, ενώ σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους κρίνεται από αυτούς ως «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», θα είναι υποχρεωτικό να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων. Θεσμοθετείται δηλαδή ουσιαστικά ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός για το εκ των προτέρων χτύπημα των απεργιών.

Παράλληλα, καταργεί στην ουσία του το κατοχυρωμένο δικαίωμα στο 8ωρο, δίνοντας τη δυνατότητα εφαρμογής της 10ωρης εργασίας, μετά από συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, χωρίς πρόσθετες αμοιβές, αλλά είτε μειώνοντας τις αντίστοιχες ώρες εργασίας στο μέλλον, είτε με ρεπό ή πρόσθετη άδεια ως αντάλλαγμα. Στην ουσία δίνει στην εργοδοσία τη δυνατότητα, μέσω του εκβιασμού, να ελαστικοποιήσει την εργασιακή σχέση, με βάση μόνο τα συμφέροντα της και φυσικά σε βάρος εκείνων των εργαζομένων.

Mε μια σειρά άρθρων, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες εξωθούνται στη σύναψη ατομικών συμβάσεων, με εκβιαστικά μέσα για την “ευελιξία και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου εργασίας”. Αντικαθίσταται η Επιθεώρηση Εργασίας ως αποδέκτης των εργασιακών διεκδικήσεων με ένα Ν.Π.Ι.Δ. (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας). Επέρχεται η ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, απλοποιώντας τη διαδικασία ένταξης των επιχειρήσεων σε αυτές που εμπίπτουν στην “κατηγορία μη κυριακάτικης αργίας”.

Τέλος, νομιμοποιούνται οι απλήρωτες υπερωρίες αφού αυξάνονται σε 150 για όλους τους κλάδους με ταυτόχρονη κατάργηση της πληρωμής τους, ενώ ο εργοδοτικός έλεγχος πάνω στον κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη γίνεται καθεστώς. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται να θεσμοθετήσει μια σειρά από υπάρχουσες εργοδοτικές αυθαιρεσίες (που αφορούν τον πάτο της εργασιακής πυραμίδας), προς όφελος του Κεφαλαίου βυθίζοντας ακόμα περισσοτέρους εργαζόμενους, τώρα και με το νόμο, στην ανέχεια και τη φτώχεια που επιφέρει η επισφάλεια, μετατρέποντας έτσι -μέσα σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας- τον καθένα και καθεμία από εμάς σε έρμαιο των ορέξεων του αφεντικού του.

Μαλαματίνα, Cosco, Efood, Λαρκο, ΒΦΛ, Πετρέλαια Καβάλας…

Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα!

Μπροστά στο ασφυκτικό παρόν και στο ζοφερό και ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, με τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να πυκνώνουν όλο και περισσότερο πάνω από τα κεφάλια μας, σ’ αυτή την περίοδο της εντεινόμενης όξυνσης της καπιταλιστικής Κρίσης, της βαθιάς κοινωνικής ήττας και της παρατεινόμενης κινηματικής άμπωτης, ο αγώνας των εργατών στη «Μαλαματίνα» μόνο μάταιος δεν είναι.

Οι απεργοί, παρά τους δυσμενείς όρους και τις εις βάρος τους συνθήκες, δίνουν μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη όχι μονάχα για τους εαυτούς τους, τα παδιά τους και τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά για το σύνολο της Εργατικής Τάξης, Μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη, με πρωμετωπίδα το διαχρονικά δίκαιο προλεταριακό πρόταγμα: ο μονός χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.

Με πείσμα και με αυταπάρνηση και έχοντας στο πλευρό τους -απέναντι στην εργοδοτική εκδικητικότητα, την κρατική καταστολή και την αργυρώνητη προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ- μονάχα την ταξική Αλληλεγγύη , οι αγωνιζόμενοι εργάτες ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε έναν εχθρό που φαντάζει ανίκητος, απέναντι στις απειλές τις εργοδοσίας, τους ξυλοδαρμούς και τα χημικά, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις από τους μπάτσους.

Μια ταξική Αλληλεγγύη που εκφράζεται αδιάκοπα και πλατιά, όχι μόνο με τη συμμετοχή στις απεργιακές φρουρές στην πύλη του εργοστασίου και τις συναδελφικές στάσεις εργασίας σε άλλους κλάδους, τις διαδηλώσεις στο κέντρο και τις συνοικίες της Σαλονίκης, τις συγκεντρώσεις, τις κινήσεις συμπαράστασης και τις εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης σε διάφορες πόλεις αλλά και με την οικονομική ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου [1].

Ο Αγώνας στη “Μαλαματίνα”, μαζί μ΄εκείνους σε e-Food, Cosco, Λάρκο, ΒΦΛ & Πετρέλαια Καβάλας (και όχι μόνο), αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας και κρατάνε -μέσα σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς- τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη. Αγώνες που τείνουν να ξεφεύγουν από τα στενά συντεχνιακά πλαίσια, να ξεπερνούν το χαρακτήρα μιας (ακόμη) δίκαιης μάχης για την επιβίωση και να παίρνουν τον χαρακτήρα της ανοιχτής ταξικής συγκρουσης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι γύρω από αυτούς τους αγώνες συσπειρώνονται αγωνιστές & αγωνίστριες από -φαινομενικά ή μη- διαφορετικά πολιτικά μετερίζια, αλλά όπως γράφαμε με αφορμή τον Αγώνα στην Efood

[…] υπάρχουν στιγμές που αυτά που ενώνουν, μπορούν και είναι –στην πράξη- περισσότερα από αυτά -που στη θεωρία- χωρίζουν και πως η Οργάνωση στη Βάση και η Ενότητα στη Δράση δεν αποτελούν (αναγκαστικά) αφηρημένες έννοιες αλλά μια έμπρακτη μέθοδο και πρόταση Αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, που προωθείται και κατακτιέται μονάχα μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, και όχι μέσα στα πειραματικά εργαστήρια και  τους δοκιμαστικούς σωλήνες της “ιδεολογικής-πολιτικής ορθότητας, στεγανότητας και καθαρότητας” […] [2]

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη εισήγηση μας, επαναλαμβάνουμε λοιπόν ότι ο Αγώνας στη Μαλαματινα μόνο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει τόσο για τα υπάρχοντα μέτωπα με το Κεφάλαιο και το Κράτος του όσο και για εκείνα που επίκειται να ανοίξουν. Παράδειγμα για τη δημιουργία επιτέλους ενός μαχητικού διεκδικητικού κινήματος -δίχως καθεστωτικές λογικές ενός (αλήστου μνήμης…) πασοκικού εργατοπατερισμού και πολιτικάντικους-συνδικαλιστικούς τακτικισμούς και ηγεμονισμούς- που θα καταφέρει να υψώθει ως ανάχωμα απέναντι στο ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας, την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, τη διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, την ολοένα μεγαλύτερη υποδούλωση ανθρώπων και περιβάλλοντος στα κεφαλαιο-κρατικά-ιμπεριαλιστικά δεσμά.

Ένα αγωνιστικό παράδειγμα για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα θέσει άμεσα το ζήτημα της ουσιαστικής αύξησης του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, την ύπαρξη ισχυρών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους χώρους δουλειας, την κατάργηση του νόμου – “λαιμητόμου” Χατζηδακη και τη μείωση των τιμών του κόστους ενέργειας και των προϊόντων πρώτης ανάγκης.

Για να κάνουμε αυτή τη φορά εμείς την Κρίση «ευκαιρία». Μια ευκαιρία για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ώστε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Κεφαλαίου και του Κράτους του αλλά για να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Από το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και την Καβάλα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τους δρόμους της αθηναϊκής μητρόπολης, το οργανωμένο προλεταριάτο με υψωμένες γροθιές βροντοφωνάζει ότι «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα» και δείχνει το δρόμο στο σύνολο της ντόπιας και μεταναστευτικής Εργατικής Τάξης, της Τάξης που ζει, εργάζεται και πεθαίνει, βιώνοντας στο πετσί της το ακατάπαυστο ανέβασμα των στροφών της κρεατομηχανής του κεφαλαιοκρατικού κάτεργου και του ιμπεριαλιστικού σφαγείου.

Ελπίζουμε, με τη συμβολή των απεργών και των αλληλέγγυων από τη Σαλονίκη της προσφυγιάς και των αιματοβαμμένων ταξικών – κοινωνικών Αγώνων που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ιστορία αυτού του τόπου, η αποψινή εκδήλωση να συμβάλει σ’ αυτήν την κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της Οργάνωσης στη Βάση και της Ενότητας στη Δράση, για τον Αγώνα της Τάξης μας ενάντια στην Τάξη τους, ώστε η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια ν’ αποτελέσουν παρελθόν, ώστε το παρόν και το μέλλον μας να γραφτεί από εμάς τους ίδιους, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που κινούν μέσα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς τον κεφαλαιο-κρατικό κόσμο που διαιωνίζεται και τρέφεται από τις ίδιες μας τις σάρκες.

Σημειώσεις:

[1] Τραπεζικός Λογαριασμός για την οικονομική Ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου εργατοϋπαλλήλων οινοποιίας “Μαλαματίνα”:

ΙΒΑΝ: GR10 0110 8390 0000 8390 0230 513

[2] Απόσπασμα από “Σκέψεις & Συμπεράσματα, Διδάγματα & Προοπτικές από (και για) το νικηφόρο Aγώνα στην efood”. Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) [Αθήνα. Οχτώβρης 2021]. Ολόκληρο το κείμενο (όπως και το σύνολο του υλικού της ΚτΒ) διαθέσιμο στο prolprot.espivblogs.net

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022