Ρώμη, πλατεία San Giovanni, 15 Οκτώβρη 2011

Λάβαμε από συντρόφους & συντρόφισσες, μεταφράσαμε & δημοσιεύουμε το κάλεσμα του Ταμείου Aλληλεγγύης Η Λίμα [Cassa di Solidarieta’ La Lima] για τη Συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί αυτήν την Κυριακή 25/9, ανήμερα των εκλογών, στη φυλακή της Τσιβιταβέκια, όπου από τις 8/9 βρίσκεται έγκλειστος ο σύντροφος Daiyvid, έπειτα από τη σύλληψη του στις 29/6 στην Αθήνα, την κράτηση του στις φυλακές Κορυδαλλού και την θετική δικαστική απόφαση στις 19/8 για την έκδοση του στην Ιταλία.

Σχετικά με τη δίωξη του συντρόφου και τη συγκεκριμένη διακρατική κατασταλτική επιχείριση κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούλη, μεταφρασμένο στα ελληνικά στο prolprot.espivblogs.net το κείμενο Αλληλεγγύης: “ΟΧΙ στην Έκδοση του Συντρόφου Dayvid” από “Συντρόφους & Συντρόφισσες από την άλλη πλευρά της Μεσογείου”.

Περισσότερα στοιχεία (στα ιταλικά) για την αλληλέγγυα κινηματική δομή της “Λίμας” στο inventati.org/rete_evasioni/

Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2022

11 χρόνια μετά από εκείνη την 15η Οκτώβρη 2011.
Συγκέντρωση στη φυλακή της Civitavecchia. Κυριακή 25/9

Τι ήταν εκείνη η μέρα; Τι σήμανε για όποιον την διέσχισε;

Μιλήσαμε πάρα πολλές φορές αλλά θέλουμε ακόμα να το κάνουμε: για να μην ξεχάσουμε.

Όπως επίσης πολλοί και πολλές δεν ξέχασαν ποτέ τη Γένοβα του 2001 γιατί -και τότε- ήμασταν με το δίκιο. Έβγαινε στους δρόμους ένα κλειδί ανάγνωσης που προκατέβαλλε αυτό που ζούμε σήμερα: περιβαλλοντικές λεηλασίες και πόλεμοι για την υφαρπαγή των πόρων και την κατάληψη των νευραλγικών και στρατηγικών σημείων που βρίσκονται στο γεωπολιτικό στόχαστρο των Κρατών και των πανίσχυρων πολυεθνικών. Την επακόλουθη φυγή ολόκληρων πληθυσμών από λεηλατημένους τόπους και από συνθήκες εκμετάλλευσης που τους επιβάλλονται από τα Κράτη στα οποία καταλήγουν, όταν οι ζωές τους προηγουμένως δεν έχουν ρουφηχτεί από την υγρασία των τειχών που είναι αναγκασμένοι -υπό ακραίες συνθήκες- να διασχίσουν. Την εξαθλιοποίηση των συνθηκών ζωής για τους πολλούς.

Υπάρχουν μέρες όπου η παραίτηση δίνει τη θέση της στη χαρά μια συλλογικής οργής που επιτέλους εκφράζεται, όπου τόποι, σύμβολα και ευθύνες δεν φαντάζουν πιά μακριά και απλησίαστα. Εκεί όπου δεν υπάρχει πλέον διαχωρισμός ανάμεσα στην επιθυμία και τη δράση. Αυτό ήταν για πολλές και πολλούς από εμάς εκείνη η 15η Οκτώβρη.
Μετά από 11 χρόνια ο Daiyvid, καταζητούμενος από τις ιταλικές αρχές μετά την καταδίκη του με το αδίκημα της “λεηλασίας και καταστροφής” για εκείνη την ημέρα, συνελήφθη στην Αθήνα τον περασμένο Ιούνη. Στις 19 Αυγούστου το ελληνικό δικαστήριο αποφάσισε υπέρ της εφαρμογής του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης (ΜΑΕ), διατάσσοντας τον επαναπατρισμό του.

Από τις 8 Σεπτέμβρη βρίσκεται έγκλειστος στη φυλακή της Τσιβιταβέκια.
Άλλο ένα όνομα που προστίθεται στη λίστα των “φυγάδων” που δέθηκαν γι’ αυτό το ανίερο αδίκημα, σε διάφορα μέρη της Ευρώπης.

Όπως ο Βιτσέντζο που βρίσκεται και πάλι σε μεγάλο κίνδυνο “απέλασης”, τρία χρόνια μετά τη αιχμαλωσία του στη Γαλλία και περισσότερα από είκοσι μετά από τις διαδηλώσεις ενάντια στους G8 στη Γένοβα το 2021, για τη συμμετοχή του στις οποίες και καταζητούταν.

Στις 14 του περασμένου Ιούλη, η Έδρα της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης εκφράστηκε υπέρ της έκδοσης του, παρ’ όλες τις ξεκάθαρες ασυμβατότητες ανάμεσα σε αυτό το ιδιαίτερο άρθρο αδικήματος και τον γαλλικό ποινικό κώδικα. Στις 11 του ερχόμενου Οκτώβρη, η Έδρα του Εφετείου του Παρισίου θα αποφασίσει επί του αιτήματος απέλασης του, όμως τα περιθώρια για μια αντίθετη απόφαση -αν δεν έχουν ήδη μηδενιστεί- έχουν περιοριστεί ιδιαίτερα.

Δυο ιστορίες, αυτές του Daiyvid και του Vincenzo, όπου διαπλέκονται η “δικαστικοκρατία” [giustizialismo] αλά ιταλικά με την “εγγυησοκρατία” [garantismo] αλά ευρωπαϊκά. Αν η πρώτη όπλισε την καταστολή εναντίον των διαδηλωτών που στη Γένοβα και τη Ρώμη διαμαρτύρονταν ενάντια στη νέα παγκόσμια Τάξη, η δεύτερη αφοπλίζει τώρα τις υπερασπίσεις για να εγγυηθεί μια “γαλήνια” συνεργασία των Κρατών επί του ζητήματος της “απέλασης”. Πράγματι, επιβεβαιώνεται ο τρόπος με τον οποίο το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης (ΜΑΕ) -που εισήχθη το 2004- τείνει στην πράξη ν’ ανοίγει το δρόμο σ’ ένα σύστημα γρήγορων και βιαστικών επαναπροωθήσεων μεταξύ συμμαχικών χωρών, προσπερνώντας ότι είχε απομείνει -επί του ζητήματος- από τις προηγούμενες νομικές προστασίες.

Αν το Κράτος δεν ξεχνάει καλά θα κάνει να ξέρει πως ούτε εμείς το κάνουμε. Χθές όπως και σήμερα, η δική μας αλληλεγγύη στους συντρόφους που έχουν πληγεί από την καταστολή δεν παραπατάει αλλά αντίθετα δυναμώνει.

Την Κυριακή 25 Σεπτέμβρη να φέρουμε την εγγύτητα μας κάτω από τα τείχη της φυλακής της Civitavecchia στις 11.00 πμ, κάνοντας την ν’ ακουστεί δυνατά και ξεκάθαρα στον Daiyvid.

Ταμείο Αλληλεγγύης Η Λίμα – Cassa di Solidarietà La Lima

Τη νύχτα που σε πήραν από την αγκαλιά μου, θαρρείς και εγκαταστάθηκε για πάντα μέσα μου ο χειμώνας. Ανάμεσα στα χέρια μου παγωνιά κι ακαμψία. Η απουσία σου, σταμάτησε τη γη να ανθίζει, τη βροχή να μουσκεύει το χώμα, τον ήλιο να ρίχνει φως στις κορυφές των βουνών και στα κύματα των θαλασσών. Τα χρώματα έμοιαζαν όλα με ένα μελαγχολικό μπλε και μου έλειπες Παύλο. Μου έλειπες ακριβώς όπως μου λείπεις και τώρα κι αύριο, στους αιώνες.

Δεν θυμάμαι πότε ήταν όταν ένιωσα πως έξω απ’ την παγωμένη μου αγκαλιά, ανθίζουν ακόμα λουλούδια. Δεν θυμάμαι πότε ήταν που είδα παιδιά στην ηλικία σου, μικρότερα και μεγαλύτερα, ανθρώπους διαφορετικών γενεών να μου μιλάνε, να με αγκαλιάζουν, δεν θυμάμαι πότε τους απάντησα για πρώτη φορά.

Αυτοί οι άνθρωποι Παύλο γέννησαν μαζί με την ανάμνηση σου, μια φλόγα στον πάγο. Τα χέρια μου γέμισαν και πήραν μια αγάπη που δεν φαντάστηκα ότι υπάρχει, με λένε μάνα τους και νοιώθουν παιδιά μου.

Και είσαι εκεί, το πιο κόκκινο απ’ όλα τα λουλούδια που άνθισαν με τον αγώνα μας, σύμβολο αβάσταχτου πόνου, να μου λείπεις και να μου δίνεις δύναμη να αντέχω, να αντέχουμε.

Νικήσαμε ηττημένοι Παύλο. Παιδί μου. Καταδικό μου παιδί. Στις αγκαλιές όλων.

Μάγδα Φύσσα
Σεπτέμβρης 2022

9 χρόνια μετά την πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και ράπερ Παύλου Φύσσα (Killah P) από τη ναζιστική εγκληματική – παρακρατική οργάνωση Χ.Α στο Κερατσίνι, η Μνήμη αυτού του Πειραιώτη προλετάριου αγωνιστή παραμένει ανεξίτηλα ζωντανή.

Ζωντανή μέσα στα μυαλά και τις καρδιές όλων όσων συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται ενάντια στα πιό θρασύδειλα γεννήματα της αστικής Εξουσίας, τους Μιχαλολιάκους, τους Λαγούς, τους Κασιδιάρηδες και τις υπόλοιπες ναζιστικές – φασιστικές συμμορίες αλλά και ενάντια “στ’ αφεντικά τους και τ’ αφεντικά των αφεντικών τους” : το Κεφάλαιο & το Κράτος του, αυτό το Κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” των εφοπ-ληστών και των τραπεζιτών, των καναλαρχών και των κυβερνητικών και “αντιπολιτευόμενων” πολιτικών υπαλλήλων τους.

9 χρόνια μετά, ο Παύλος συνεχίζει να ζει μέσα από τις αντιστάσεις & τους αγώνες
όλων όσων δεν ξεχνάνε – δεν συγχωρούνε.

[…] εμείς δεν ξεχνάμε ότι “ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί;”

(Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Στη σημερινή συγκυρία με τα μαύρα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να έχουν πυκνώσει για τα καλά πάνω από τα κεφάλια μας, με την -εκ νέου- βίαιη φτωχοποίηση των εργαζομένων και την εγκληματική κρατική διαχείριση της Πανδημίας, με την οξυμένη καπιταλιστική Κρίση να βαθαίνει και την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ -πιστή στις “αξίες” της να εντείνει (με την αντιπολιτευτική συναίνεση σύσσωμου του αστικού πολιτικού προσωπικού) την λεηλασία του τόπου και το σάρωμα των εργατικών-συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει όρθια μετά από τη μνημονιακή δεκαετία. Μια κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού που έχει ξεκάθαρα θέσει στο στόχαστρο της τους νέους και τις νέες μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, εκμεταλλευόμενη την επικρατούσα κοινωνική οπισθοχώρηση και κινηματική άμπωτη. Μέσα σε μια τέτοια συγκυρία που έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη της περιόδου που “φούσκωσε” η ΧΑ, πρέπει τα αντιφασιστικά μας αντανακλαστικά να οξυνθούν και πάλι.

Να οξυνθούν για να μην χυθεί άλλο αίμα της Τάξης μας. Για τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν, αλλά και για τον Εντισόν Γιαχάι και τον Αλίμ Αμπντουλ Μάναν, τον Πετρίτ Ζίφλε και τόσους άλλους δικούς μας νεκρούς. Για όλους τους ντόπιους, μετανάστες, πρόσφυγες, προλετάριους και προλετάριες, για όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τις καταλήψεις και τους πολιτικούς χώρους που βρέθηκαν και βρίσκονται -εδώ και μια τριακονταετία, πάντα με την αρωγή της ΕΛ.ΑΣ και την κάλυψη των καθεστωτικών ΜΜΕ- στο στόχαστρο της θρασύδειλης βίας των χρυσαυγίτικων και των υπόλοιπων φασιστικών συμμοριών.

Θα είμαστε εκεί για να βρωντοφωνάξουμε και πάλι:

Λευτεριά στον Λαό. Θάνατο στο Φασισμό.

απόσπασμα από το Κάλεσμα της ΚτΒ στην Αντιφασιστική Συγκέντρωση στην έναρξη της δεύτερης δίκης της Χ.Α [Εφετείο Αθηνών 15/6/2022]

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ!

Αλληλεγγύη στους συντρόφους Κ.Δ και Δ.Λ που εδώ και σχεδόν τρία χρόνια βρίσκονται υπό αστυνομική και δικαστική ομηρία, στο στόχαστρο της κρατικής “αντι”τρομοκρατίας και της αστικής “δικαιοσύνης”, κατηγορούμενοι για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις (την άνοιξη και το φθνόπωρο του 2019) ενάντια στις χρυσαυγίτικες γιάφκες στο Μενίδι και το Σταθμό Λαρίσης.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Αντιφασιστική Διαδήλωση Τιμής, Μνήμης & Αγώνα, την Κυριακή 18 Σεπτέμβρη 2022 στο Κερατσινι. Οδός Παύλου Φύσσα 60 στις 17.30.

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2022

Εδώ και ένα μήνα στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε διαρκείς κινητοποιήσεις με επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, απαιτώντας την επαναπρόσληψη 15 απολυμένων συναδέλφων τους και διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής συμβάσης εργασίας καθώς παρά τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις για την διασφάλιση των θέσεων των εργαζομένων κατά την μετάβαση της επιχείρησης στα χέρια του ομίλου Mantis, τα συμφωνηθέντα δεν υλοποιήθηκαν.

Κατά τη διάρκεια του – ακόμα εν εξελίξει – αγώνα οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους τόσο το Κεφάλαιο, στο πρόσωπο της νέας διοίκησης/ιδιοκτησίας του εργοστασίου, η οποία απειλεί και συκοφαντεί από την πρώτη στιγμή τους απεργούς μέσω ανακοινώσεων, ενώ παράλληλα οργανώνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την απεργία, όσο και το Κράτος του που από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό της εργοδοσίας με συλλήψεις συνδικαλιστών και εξαπολύοντας τους πραιτωριανούς του να χτυπήσουν λυσσασμένα την απεργιακή περιφρούρηση, παίζοντας το ρόλο του μπράβου για να μπουν στο εργοστάσιο οι απεργοσπάστες.

Σε πείσμα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης οι απεργοί συνεχίζουν αταλάντευτα το δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωση τους, έχοντας τη στήριξη και την αλληλεγγύη από πλήθος οργανωμένων – κυρίως αλλά όχι μόνο- ταξικών δυνάμεων. Στήριξη και αλληλεγγύη η οποία όσο αυξάνεται η επίθεση και η καταστολή από την πλευρά του Κεφαλαίου και του Κράτος του τόσο ατσαλώνεται και δυναμώνει.

Βιώνουμε καιρούς που η επίθεση στην Τάξη μας όλο και οξύνεται δημιουργώντας δυσβάσταχτους όρους επιβίωσης σ όλο το πλέγμα της καθημερινότητας. Η κατάργηση και καταπάτηση των εργατικών και συνδικαλιστικών κεκτημένων, οι απολύσεις και η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, η λίστα σφαγής -των δεκάδων νεκρών και τραυματιών- εργατών που δεν έχει τέλος, πάνε πλάι πλάι με την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας υγείας, την αστυνομοκρατία και την καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, τις ήδη υπάρχουσες αλλά και τις επερχόμενες εξωφρενικές ανατιμήσεις στο κόστος ζωής -αναμένοντας τον “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται”. Την ίδια ώρα που το Κεφαλαίο, κάνοντας ακόμη μια φορά την «κρίση ευκαιρία», βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται.

Μπροστά στο ζοφερό παρόν και στο ασφυκτικό και ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, σ αυτή την περίοδο της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, της κοινωνικής ήττας και κινηματικής άμπωτης, ο αγώνας των εργατών στη «Μαλαματίνα» μόνο μάταιος δεν είναι. Οι απεργοί, παρά τους δυσμενείς όρους και τις εις βάρος τους συνθήκες, δίνουν μια μάχη όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά για το σύνολο της Εργατικής Τάξης. Με σύνθημα ότι «ο μονός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε», με πείσμα, αυταπάρνηση και αλληλεγγύη οι αγωνιζόμενοι εργάτες ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στις απειλές τις εργοδοσίας, το ξύλο και τις συλλήψεις των μπάτσων και αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας. Η στάση τους μόνο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει τόσο για τα υπάρχοντα μέτωπα με το Κεφάλαιο και το Κράτος του όσο και για εκείνα που επίκειται να ανοίξουν. Για να κάνουμε αυτή τη φορά εμείς την Κρίση «ευκαιρία», ευκαιρία για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ώστε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Κεφαλαίου και του Κράτους του αλλά να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Από το Καλοχώρι και την Καβάλα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τους δρόμους της Αθηναϊκής μητρόπολης το οργανωμένο προλεταριάτο με υψωμένες γροθιές βροντοφωνάζει ότι «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα» και δείχνει το δρόμο στο σύνολο της Εργατικής Τάξης.

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
Νίκη στην Απεργία στη «Μαλαματίνα»

Κίνηση της Βιολέττας
Σεπτεμβρης 2022

Όταν η κατασκευή ενός έργου υποδομής απαιτεί τη συστηματική παράταξη των αστυνομικών δυνάμεων, όταν ένα εργοτάξιο στήνεται σαν ένα στρατιωτικό φυλάκιο, δεν σημαίνει τόσο ότι ο τοπικος πληθυσμός είναι ενάντια σε καθαυτό το έργο, αλλά απεναντίας το αντίθετο: είναι αυτό το συγκεκριμένο έργο που είναι ενάντια σε αυτόν τον τόπο και τον κοινωνικό ιστό που τον κατοικεί.

Αυτή είναι η περίπτωση του σχεδίου κατασκευής ενός σταθμού του Μετρό στην καρδιά της ιστορικής συνοικίας των Εξαρχείων στην Αθήνα, ενάντια στην οποία η εν ενεργεία ελληνική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό ένα ξεκάθαρο σχέδιο “κοινωνικής εκκαθάρισης” […]

Radiocane.info (Μιλάνο)

Από τα χαράματα της 9ης Αυγούστου η “δική μας μικρή πατρίδα”, τα Εξάρχεια τελούν υπό κατοχή. Μια κατοχή που λαμβάνει χώρα νυχθημερόν από έναν εσμό πραιτωριανών όλων των κατασταλτικών σωμάτων της ΕΛ.ΑΣ για να υπερασπιστεί, με την καθεστωτική βία και την κρατική τρομοκρατία ενάντια σε κατοίκους, εργαζόμενους – εργαζόμενες και θαμώνες, την οριστική άλωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτής της συνοικίας που εδώ και (τουλάχιστον) μισό αιώνα αποτελεί (συμβολικό αλλά και κυριολεκτικό) προπύργιο Αντίστασης & Αγώνα.

Η συγκεκριμένη προαναγγελθείσα και μακροπρόθεσμη κατασταλτική επιχείρηση, που εξαπολύθηκε από την πιο ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού (αφού πρώτα ο σχεδιασμός για την χωροθέτηση του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία είχε εγκριθεί -παρά τις τωρινές υποκριτικές διαφοροποιήσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα- από την προηγούμενη κυβέρνηση των αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” της Κουμουνδούρου) παρά τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της δεν είναι η πρώτη και ούτε η μοναδική. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδιασμού “εξευγενισμού και ανάπλασης” για την εξυπηρέτηση και την προάσπιση των αντικοινωνικών συμφερόντων του Κεφαλαίου & του Κράτους του, αφού συντελείται παράλληλα με την εξελισσόμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης του Λόφου του Στρέφη από το Δήμο Αθηναίων, μέσω της εκχώρησης του από το δήμαρχο Μπακογιάννη στην διαπλεκόμενη (με τη φαμίλια του) Prodea, αλλά και με την εξαγγελθείσα απόπειρα μουσειοποίησης του (εδώ και καιρό) σφραγισμένου Πολυτεχνείου.

[…] Η εγκατάσταση του Μέτρο στην Πλατεία δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό πέραν της, στα όρια της εμμονής, ρεβανσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στην περιοχή και σε ότι αυτή εκφράζει και συμβολίζει. Διότι όσο αναγκαία και να ‘ναι φαινομενικά μια αναβάθμιση των μέσων συγκοινωνίας για τη γειτονιά (στην οποία όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με κρατική ευθύνη) στην πραγματικότητα η κατασκευή του σταθμού πάνω στην πλατεία άλλα σχέδια εξυπηρετεί και όχι την διευκόλυνση κατοίκων, εργαζομένων και θαμώνων. Με λίγα λόγια, η κατασκευή του σταθμού σημαίνει την πλήρη καταστροφή της πλατείας και τη μετατροπή της από τόπο κοινωνικής συνάντησης σε χώρο διέλευσης. Μιας και αφού θα παραμείνει εργοτάξιο για 8 χρόνια – σύμφωνα με τις μελέτες – και με ότι αυτό συνεπάγεται, θα αλλάξει εντελώς μορφή με τις θέσεις των παγκακιών, των παρτεριών και των ελεύθερων χωρών να καταλαμβάνονται από τσιμεντένια κουτιά εξαερισμού και κυλιόμενες σκάλες εισόδου και στη θέση των 70 δέντρων που θα κοπούν να μπαίνει γκαζόν μιας και στο 1,5 μέτρο ωφέλιμου βάθους δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτε άλλο. Ταυτόχρονα, η έλλειψη σύνδεσης με υπέργεια μέσα μαζικής μεταφοράς και παρκινγκ θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το ήδη μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή […] Τα Εξάρχεια αποτελούν και χωροταξικά και κοινωνικά σημείο αναφοράς για το κίνημα και τον αγώνα, και όπως κάθε κεκτημένο έτσι κι αυτό δεν χαρίστηκε από κανέναν, ούτε κερδήθηκε αναίμακτα. Ο κόσμος της γειτονιάς, κάτοικοι και θαμώνες, ως αναπόσπαστο μέρος του κόσμου του αγώνα κλήθηκαν να υπερασπιστούν το χαρακτήρα και την ίδια την ύπαρξη της γειτονιάς, απέναντι στα σχέδια που ήθελαν να την αλώσουν, εδώ και χρόνια: στα μέσα των 80s ενάντια στην πρέζα των μπάτσων και το Σχέδιο Αρετή, στις αρχές των 00s ενάντια στην «ανάπλαση» της Πλατείας έως και τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας ενάντια στο ναρκεμπόριο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την αστυνομική κατοχή της περιοχής […]

απόσπασμα από ΚτΒ “Εξευγενισμός των Εξαρχείων ή ένα ακόμα πεδίο της ταξικής επίθεσης του Κεφαλαίου και του Κράτους του” (Ιούνης 2022)

Η αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων που λαμβάνει χώρα καθημερινά με τραμπουκισμούς και προκλήσεις, ξυλοδαρμούς και χημικό πόλεμο, προσαγωγές, συλλήψεις και εισβολές, δεν στοχεύει λοιπόν μονάχα στην περιφρούρηση του εργοταξίου – φρούριο της Μετρό ΑΕ, το οποίο στήθηκε κατακαλόκαιρο και έκτοτε καταστρέφει και ρημάζει συστηματικά την εμβληματική Πλατεία.

Παρά την καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων (και μπουκωμένων με δημόσιο χρήμα από τη λίστα Πέτσα) ΜΜΕ, η μετατροπή μιας ολόκληρης συνοικίας σε “λωρίδα της ΓΑΔΑ” συντελείται μέσα στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου η κοινωνική βάση και ο εργαζόμενος λαός -ζώντας ήδη έναν βίο αβίωτο- στενάζει κάτω από το ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας το οποίο και αναμένεται να ενταθεί μέσα στο “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” (σύμφωνα με δηλώσεις του γελοιωδέστερου μεταπολιτευτικού υπουργού “Ανάπτυξης”) στέλνοντας ευρύτερα μηνύματα τρομοκράτησης για την καθυπόταξη όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται, όσων πιθανώς επιλέξουν και “να βγουν ξανά στους δρόμους της φωτιάς”. Άλλωστε, διόλου τυχαία, οι δρόμοι αυτής της συνοικίας είναι εκείνοι μέσα στους οποίους κυοφορήθηκαν -στο πρόσφατο ιστορικά παρελθόν- οι Νοέμβρηδες και οι Δεκέμβρηδες που λέρωσαν τα καθεστωτικά βρακιά των “νόμιμων ιδιοκτητών” αυτού του τόπου…

[…] Ενάντια στην οριστική μετατροπή των Εξαρχείων σε μια αποκλειστικά τουριστική ζώνη εντατικοποιημένης υποτιμημένης εργασίας και “εναλλακτικής” διασκέδασης, όπου θα βασιλεύει ανενόχλητα ο διαχρονικός νόμος της καθεστωτικής (κοινωνικής, ταξικής, έμφυλης) Εξουσίας του ισχυρότερου & του πλουσιότερου.

Ενάντια στο σβήσιμο της ιστορίας τους, με την εκδίωξη των φτωχότερων κατοίκων & θαμώνων της από τον “εξευγενισμό” των “επενδυτών” & των τεχνοκρατών των υπουργείων & του Δήμου Αθηναίων, της ΜΕΤΡΟ ΑΕ & των (εγχώριων και μη) μεγαλοκαπιταλιστών.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία & την κρατική καταστολή που στρέφεται όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα ενάντια σε όσους & όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται & ν’ αγωνίζονται.

Ενάντια στην πατριαρχία & τον κοινωνικό κανιβαλισμό των (συνειδητών ή ασυνείδητων, έμμισθων ή άμισθων, μικρών ή μεγάλων, ντόπιων και μη) παρακρατικών, μαφιόζων, ναρκεμπόρων, βιαστών.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους & τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ξυλοκοπήθηκαν, τραυματίστηκαν, προσήχθησαν, συνελήφθησαν από τους ενόπλους πραιτοριανούς του “παράνομου” και του “νόμιμου” Κεφαλαίου και του Κράτους του.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ & Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!

Απόσπασμα από ΚτΒ “Ανακοίνωση για τα γεγονότα των δυο τελευταίων ημερών στα Εξάρχεια” (Ιούλης 2022)

Την Παρασκευή 9 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται ο πρώτος μήνας από όταν “μπήκαν (για να μείνουν…) στην πόλη οι οχτροί”…

Η Κίνηση της Βιολέττας στηρίζει και συμμετέχει στη Διαδήλωση που καλείται από το Συντονιστικό για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων, Καλλιδρομίου & Μπενάκη στις 20.00

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2022

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη 2022 το δικαστικό συμβούλιο του Εφετείου Λαμίας, αποδεχόμενο την εισαγγελική πρόταση, ανακοίνωσε την απορριπτική απόφαση του για το αίτημα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου & προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη κι ενώ η υγεία του συντρόφου, που διανύει την 67η Ημέρα Απεργίας Πείνας, σύμφωνα με την γνωμάτευση των γιατρών, παρουσίασε το τελευταίο 24ώρο ραγδαία επιδείνωση.

[…] Το κράτος θεσπίζει νόμους και ορίζει το ποιους βάζει μέσα και ποιους διορίζει

Και αφού το ψηφίζουν αυτό συνεχίζει να παίρνει εξουσία που δεν την αξίζει

Το κράτος βιάζει παιδιά και ματώνει μα έχει δικηγόρους για να τα μπαλώνει

Μάρτυρες φιμώνει και τους τσιμεντώνει πρέζα τα καράβια του τόνους φορτώνει

Το κράτος είναι ένα δεν ξέρει από κράτη μα σύνορα απλώνει σε όλο το χάρτη

Εμπόδιο αν είσαι σε βάζει στην άκρη σε τρομοκρατεί και σε λέει τρομοκράτη

Το κράτος αυτό είναι μία απάτη και θέλει νεκρό απεργό στο κρεβάτι

σε ένα τέτοιο κράτος δεν γυρίζω πλάτη οπλίζομαι πάθος και πέφτω στη μάχη…

Από Κοινοί Θνητοί, Τι περιμένουμε;

[…] Γι’ αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι’ αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.

Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:

Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…

…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού

Από την Ανακοίνωση Έναρξης Απεργίας Πείνας του προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη από τις φυλακές Μαλανδρίνου στις 23/5/2022..

[…] Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.

Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.

Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.

Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.

Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία […]

Απόσπασμα από το κείμενο της ΚτΒ “Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται. Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη”, που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας.

Όπως έγραψαν οι σύντροφοι & οι συντρόφισσες από τη Λότζια, από την Κατάληψη του Δημαρχείου στο Ηράκλειο Κρήτης:

Θέλουν να καταργήσουν τις εποχές αλλά εμείς είμαστε η άνοιξη!

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη – 67η ημέρα Απεργίας Πείνας

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο Κάλεσμα από την κατειλημμένη ΑΔΕΔΥ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στη Διαδήλωση για τις Πυρκαγιές, στις 19.00 στο Σύνταγμα.

Η αστική “δικαιοσύνη” ήταν, είναι & θα είναι σαν τα φίδια: δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους.

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο!

Άμεση Αποφυλάκιση του αναρχικού προληπτικά αιχμάλωτου – απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στο Δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο & το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 28 Ιούλη 2022

Εξάρχεια, Μάρτης 2019

“Την περασμένη Πέμπτη 14/7 το απόγευμα, μια γυναίκα, καθώς περπατούσε στο στενό της οδού Ψελλού στα Εξάρχεια, δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες, οι οποίοι τη χτύπησαν, τη λήστεψαν και έμεινε για κάποια λεπτά χωρίς τις αισθήσεις της. Τον ξυλοδαρμό, ακολούθησε η απόπειρα βιασμού της, ο οποίος αποφεύχθηκε λόγω των φωνών της ίδιας και της γειτονίας που βγήκε στα μπαλκόνια, με το βασικό δράστη να φεύγει προς το λόφο του Στρέφη. Στο σημείο έφτασε η αστυνομία, της οποίας η άρνηση να τον καταδιώξει εκεί ελλείψει δυνάμεων, μόνο ως ειρωνική μπορεί να θεωρηθεί, την ώρα που διαρκώς στρατοπεδεύει, παρενοχλώντας με ελέγχους και τραμπουκισμούς συνελεύσεις και άτομα στο λόφο. Σύμφωνα με καταγγελίες που δημοσιοποιούνται, στο ίδιο σημείο έχουν γίνει και άλλες επιθέσεις απέναντι σε γυναίκες το τελευταίο διάστημα.

Στο α.τ. Εξαρχείων, όπου οδηγήθηκε η επιζώσα και ο ένας δράστης της επίθεσης, ο οποίος συνελήφθη ύστερα από αναγνώριση της γυναίκας με τη βοήθεια περαστικού, οι μπάτσοι θα δείξουν χαρακτηριστική απαξίωση προς το μέρος της. Δε μας εκπλήσσει η στάση αυτή της αστυνομίας. Ο ρόλος της άλλωστε ως φορέας και εγγυητής της έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως πρόσφατα στην υπόθεση τράφικινγκ στην Ηλιούπολη με πρωταγωνιστή μπάτσο. Συγκεκριμένα, στα αστυνομοκρατούμενα Εξάρχεια, η ένταση της καταστολής, η τρομοκρατική δράση της ομάδας «Δ», οι διαρκείς έλεγχοι, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτριών, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για το ρόλο της αστυνομίας. Έπειτα από το α.τ., το μαρτύριο της επιζώσας θα συνεχιστεί στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου στη βάρδια δεν βρισκόταν ιατροδικαστής, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να περιμένει μία ολόκληρη ημέρα, ώστε να εξεταστεί η πιθανότητα βιασμού […]”

από Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία & την έμφυλη βία:

Οργή για την απόπειρα βιασμού στα Εξάρχεια.

Με αφορμή το συγκεκριμένο πρόσφατο δημοσιοποιημένο περιστατικό έμφυλης βίας στους δρόμους των Εξαρχείων, μοιραζόμαστε ολόκληρη & αυτούσια την Οργή που εκφράζουν με την ανακοίνωση – κάλεσμα τους οι Συντρόφισσες.

Δεν πρόκειται για ένα “μεμονωμένο περιστατικό” ούτε για κάποια τυχαία “κακιά στιγμή”. Αντίθετα, πρόκειται για (ακόμα μια) υλική αποτύπωση της μακρόχρονης απόπειρας για οριστική άλωση της πλέον αστυνομοκρατούμενης συνοικίας του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης, μέσα από την αλλοίωση των αγωνιστικών – χειραφετητικών χαρακτηριστικών που διαχρονικά αυτή φέρει, νοηματοδοτεί & κινητοποιεί ενάντια στην πατριαρχία &τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το “νόμιμο” & “παράνομο” κεφάλαιο, το κράτος του & την αστυνομία του.

Μέσα σε μια συνθήκη όπως η υπάρχουσα, όπου η αστική “δικαιοσύνη” και η πλέον νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού, φροντίζουν ξεδιάντροπα για την αποφυλάκιση (ένστολων και μη) δολοφόνων (όπως οι Κορκονέας και Χορταριάς) και “επώνυμων ημέτερων καλλιτεχνών” βιαστών (όπως οι Φιλλιπίδης και Λιγνάδης), τα Εξάρχεια, η “δική μας μικρή πατρίδα”, παρά την πολύχρονη, οξυνόμενη και πολύπλευρη κατάσταση πολιορκίας που υφίσταται, συνεχίζει –παρ’ όλα αυτά- να ζει, ν’ αντιστέκεται, να αγωνίζεται.

Ενάντια στην οριστική μετατροπή της σε μια αποκλειστικά τουριστική ζώνη εντατικοποιημένης υποτιμημένης εργασίας και “εναλλακτικής” διασκέδασης, όπου θα βασιλεύει ανενόχλητα ο διαχρονικός νόμος της καθεστωτικής (κοινωνικής, ταξικής, έμφυλης) Εξουσίας του ισχυρότερου & του πλουσιότερου.

Ενάντια στο σβήσιμο της ιστορίας της, με την εκδίωξη των φτωχότερων κατοίκων & θαμώνων της από τον “εξευγενισμό” των “επενδυτών” & των τεχνοκρατών των υπουργείων & του Δήμου Αθηναίων, της ΜΕΤΡΟ ΑΕ & των (εγχώριων και μη) μεγαλοκαπιταλιστών.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία & την κρατική καταστολή που στρέφεται όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα ενάντια σε όσους & όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται & ν’ αγωνίζονται.

Ενάντια στην πατριαρχία & τον κοινωνικό κανιβαλισμό των (συνειδητών ή ασυνείδητων, έμμισθων ή άμισθων, μικρών ή μεγάλων, ντόπιων και μη) παρακρατικών, μαφιόζων, ναρκεμπόρων, βιαστών.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ & Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση που καλείται από τις Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βια την Παρασκευή 22 Ιούλη στην πλατεία Εξαρχείων στις 20.00

Κίνηση της Βιολέττας

Αθήνα, Ιούλης 2022

[…] Απέναντι σε αυτή την αθλιότητα ξεκίνησα την απεργία πείνας. Και στην ανακοίνωση έναρξης της, απαρίθμησα τόσο τις αυθαιρεσίες σε βάρος μου, όσο και πάμπολλα παραδείγματα όπου οι δικαστές έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες όταν πρόκειται για παιδιά του συστήματος (μπάτσους – δολοφόνους, δεσμοφύλακες – βασανιστές, φασίστες, μεγαλοκαπιταλιστές).

Εν τω μεταξύ, εν μέσω της απεργίας μου έχουν αποφυλακιστεί πρόωρα ο δολοφόνος του Αλέξανδρου, ένας εκ των δολοφόνων του Ζακ που έβγαλε τόσο φυλακή όσο διάστημα κάνω εγώ απεργία πείνας και ο βιαστής Φιλιππίδης με το απίθανο σκεπτικό ότι δεν κινδυνεύουν τα υποψήφια θύματα επειδή είναι πλέον γνωστός για τις πράξεις του και θα τον αποφεύγουν. Και εγώ που συμπλήρωσα τα 3/5 της ποινής μου εδώ και 7 μήνες “δεν έχω σωφρονιστεί ακόμα καθώς δεν έχει περάσει ικανό χρονικό διάστημα” κατά τα εισαγγελικά σκεπτικά! Αμετανόητοι δολοφόνοι απολαμβάνουν αυτό που παλεύω να κερδίσω εδώ και 50 ημέρες ρισκάροντας τη ζωή μου, αυτό που δικαιούμαι εδώ και 7 μήνες, την ελευθερία […]

Γιάννης Μιχαηλίδης. 11/7/2022

Σήμερα Πέμπτη 14 Ιούλη – 53η ημέρα Απεργίας Πείνας

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση που καλεί η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στις 19.00 στο Σύνταγμα.

Η αστική “δικαιοσύνη” ήταν, είναι & θα είναι σαν τα φίδια: δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους.

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού προληπτικά αιχμάλωτου – απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στο Δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο & το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Ακολουθεί το κείμενο που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας του στις φυλακές Μαλανδρίνου.

Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται.

Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη.

Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 στις φυλακές Μαλανδρίνου ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας μπροστά την ίδια του την υγεία και τη ζωή του.

Από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληρεί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, μετά τη συγχώνευση των ποινών του και την έκτιση της ποινής για την απόδρασή του,. Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας στις 17/02/2022 απέρριψε την αίτηση του με το σκεπτικό ότι ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου, με ένα τέτοιο έωλο επιχείρημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσχηματική δικαιολογία ώστε να καλύψει την εκδικητική φύση της επ’ αορίστου κράτησης του στις φυλακές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα περίπτωση, από τις πολλές των τελευταίων χρόνων που εντελώς απροκάλυπτα παραβιάζονται και καταπατούνται, κεκτημένα δικαιώματα κρατουμένων με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που η αστική δικαιοσύνη καταπατά, κάνοντας «λάστιχο», τους ιδίους τους δικούς της νόμους, όχι με νομικά αλλά με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνείας του εκδικητικού και τιμωρητικού ρόλου της αστικής δικαιοσύνης προς τους πολίτικους της αντίπαλους, αφού αυτό που στην πραγματικότητα τους ζητά είναι οι δηλώσεις μετάνοιας και η αποκήρυξη των ιδεών και των δράσεων αντίστασης ενάντια στην καθεστωτική βαρβαρότητα.

Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.

Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. .Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική \της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.

Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.

Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.

Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία.

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας

Νίκη στην Απεργία Πείνας με Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Ιούνης 2022

Ρώμη, πλατεία San Giovanni, 15 Οκτώβρη 2011

Από Συντρόφους & Συντρόφισσες από την άλλη πλευρά της Μεσογείου λάβαμε, μεταφράσαμε & δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο.

Μπλόκο στην Έκδοση από την ελληνική αστική “δικαιοσύνη” στην Ιταλία του φυλακισμένου συντρόφου Dayvid– πολιτικού κρατούμενου στην Α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού.

Η δια-κρατική αστυνομική-δικαστική καταστολή δεν γνωρίζει σύνορα.

Το ίδιο και η Διεθνιστική Αλληλεγγύη!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία

Αθήνα, Ιούλης 2022

ΟΧΙ στην έκδοση του συντρόφου Dayvid

O Dayvid συνελήφθη την Τετάρτη 29 Ιουνίου στην Αθήνα, ένα μήνα μετά την τελεσίδικη απόφαση με την οποία στην Ιταλία είχαν επιβεβαιωθεί οι ποινές, με την κατηγορία για “καταστροφή και λεηλασία”, για την πορεία της 15ης Οκτώβρη του 2011 στη Ρώμη.

Η ποινή που επιβλήθηκε στον Dayvid ήταν εξήμισι χρόνια, εκ των οποίων έχει ήδη εκτίσει ένα χρόνο προφυλάκισης και μερικούς μήνες σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Dayvid ανέλαβε την ευθύνη και διεκδίκησε το δίκιο εκείνης της ημέρας εξέγερσης, όταν μερικοί δρόμοι της Ρώμης πλημμύρισαν από χιλιάδες διαδηλωτών που αντί απλά να πορευθούν όπως ήθελαν οι διοργανωτές, αποφάσισαν να περάσουν στην επίθεση και να δώσουν μάχη. Διάφορα αστυνομικά οχήματα υπέστησαν ζημιές, ένα θωρακισμένο παραδόθηκε στις φλόγες, και για μερικές ώρες, χάρη στις πιο κοινές πρακτικές αντίστασης, δεν στάθηκε δυνατή η επιχείρηση περικύκλωσης της πλατείας.

Ο Dayvid βρίσκεται λοιπόν τώρα στο στόχαστρο αυτού του διεθνούς εντάλματος, έγκλειστος στη φυλακή του Κορυδαλλού, εν αναμονή της απόφασης για την παράδοση του στο ιταλικό κράτος, στην οποία και πιστεύουμε ότι θα αντιταχθεί.

Την Τετάρτη 13 Ιουλίου θα διεξαχθεί η συνεδρίαση στο δικαστήριο της Αθήνας.

Για όποιον θα ήθελε να του γράψει

Dayvid Ceccarelli.

Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού. Α’ Πτέρυγα

ΤΚ 18110. Αθήνα. Ελλάδα.

Θα ακολουθήσει σύντομα ενημέρωση.

Μέσα σε μια δυστοπική συνθήκη όπως η τωρινή, με την μακρόχρονη καπιταλιστική Κρίση να βαθαίνει έπειτα από την επιτάχυνση της κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, απόρροια (και) της εγκληματικής κεφαλαιο-κρατικής διαχείρισης της Πανδημίας του Covid 19. Με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία που κορυφώνεται έπειτα από τη ρωσική εισβολή του περασμένου Φλεβάρη, ενώ μαίνεται ακατάπαυστα στο ανατολικό ευρωπαϊκό μέτωπο εδώ και μια οκταετία έπειτα από την έναρξη του. Με τα ελληνοτουρκικά πολεμικά σύννεφα να πυκνώνουν –όλο και πιο έντονα– πάνω από τα κεφάλια μας και τον θερμοπυρηνικό Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ν’ αποτελεί κάθε άλλο παρά σενάριο επιστημονικής φαντασίας…

Με την Ακρίβεια να σαρώνει και τα πάντα όλα ν’ ακριβαίνουν ακατάπαυστα (νοίκια, λογαριασμοί ενέργειας, ύδρευσης και τηλεφωνίας, προϊόντα και αγαθά πρώτης -και όχι μόνο- ανάγκης), ενώ το μόνο που φθηναίνει είναι η αμοιβόμενη αξία της μισθωτής σκλαβιάς (με τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας, την μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα) και τα μόνα που πετσοκόβονται είναι τα (διόλου χαρισμένα αλλά κατεκτημένα με αγώνες, απεργίες, μάχες και αίμα) εργατικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς, όλων εκείνων των ντόπιων, μεταναστών & μεταναστριών, εργαζόμενων & άνεργων που ζουν κυριολεκτικά στο πετσί τους το καπιταλιστικό κάτεργο αυτού εδώ του τόπου…

[…] Στην ουσία τους, οι ανατιμήσεις και η ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού δεν είναι τίποτε άλλο από την ολοένα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασιακής δύναμης μας, με σκοπό την αύξηση του κέρδους των αφεντικών και την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής μηχανής […]

από Kίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]. Κάλεσμα στην Γενική Απεργία. Τετάρτη 6η Απρίλη 2022

Άλλος Δρόμος δεν υπάρχει!

Δεν πληρώνουμε άλλο για τα κέρδη τους για μην πληρώσουμε και αυτήν την Κρίση τους!

Αυτή τη φορά, να γίνουμε η Κρίση τους!

Να πέσουν οι Τιμές, ν’ ανέβουν οι Μισθοί!

Άμεση Δράση με μαζικές απαλλοτριώσεις προϊόντων & Έμπρακτη Στήριξη των πιο ευάλωτων στρωμάτων της Τάξης μας, με αυτομειώσεις & αρνήσεις αισχροκερδών πληρωμών, ρευματο“κλοπές” & επανασυνδέσεις κομμένων παροχών, με περιφρουρήσεις ενάντια σε εκκενώσεις, εξώσεις και κατασχέσεις σπιτιών.

Αυτή τη φορά, να περάσουμε από πάνω τους!

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Πορεία ενάντια στην Ακρίβεια που καλείται από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω – Κάτω Πατησίων, την Αναρχική Ομάδα Κυψέλης “Τα Κατατόπια” & τη Συνέλευση ενάντια στον Εκβιασμό του Ενοικίου.

Προσυγκέντρωση. Παρασκευή 8 Ιούλη στις 19.30  έξω από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω – Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 & Κρασσά).

Κίνηση της Βιολέττας

Αθήνα, Ιούλης 2022