Στις 13 Οτώβρη καλούνται σε δίκη οι σύντροφοι Γιώργος Καλαϊτζίδης και Νίκος Ματαράγκας, κατηγορούμενοι (για ηθική και φυσική αυτουργία αντίστοιχα) για την εκτέλεση, το καλοκαίρι του 2016, ενός μαφιόζου ναρκέμπορου, γνωστού ως “Χαμπίμπι”, πρωταγωνιστή πλήθους αντικοινωνικών επιθέσεων ενάντια σε συντρόφους και συντρόφισσες, θαμώνες και κατοίκους στην πλατεία Εξαρχείων.

Μια εκτέλεση, την πολιτική ευθύνη της οποίας είχαν αναλάβει με κείμενό τους οι Ένοπλες Ομάδες Πολιτικοφυλακών, εν μέσω μιας παρατεταμένης περιόδου πολύμορφων και μαχητικών κινητοποιήσεων και πορειών, άμεσων δράσεων, εκδηλώσεων και διαδηλώσεων από πολιτικές συλλογικότητες και ομάδες, καταλήψεις και στέκια, αγωνιστές-αγωνίστριες, εργαζόμενους-εργαζόμενες και κατοίκους ενάντια στις μαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή, για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης.

5 χρόνια μετά, οι 2 σύντροφοι δικάζονται μ’ ένα διάτρητο κατηγορητήριο -βασισμένο εξολοκλήρου σε στημένες καταθέσεις δυο ναρκέμπορων- ενώ προηγουμένως, τον Ιούνη του 2020, έπειτα από την κλήση σε απολογία τους σε ανακριτή, είχαν αφεθεί ελεύθεροι ελλείψει επιβαρυντικών στοιχείων.

Μια αστυνομικοδικαστική δίωξη που φαίνεται να δικαιώνει χειροπιαστά το διαχρονικά δίκαιο σύνθημα “μπάτσοι και μαφίες το ίδιο μαγαζί”. Μια πολιτική δίκη σκοπιμότητας που θέτει στο στόχαστρο της αστικής “δικαιοσύνης”, υπό την απειλή ακόμα και ισόβιας καταδίκης, τους δυο αγωνιστές και τη μακρόχρονη πολιτική δράση που αυτοί ανέπτυξαν, μέσα από το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ*BΟΞ και τις γραμμές της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας.

Στο στόχαστρο αυτής της ξεδιάντροπης κρατικής σκευωρίας όμως, δεν τίθενται μονάχα οι δυο αγωνιστές, το Κ*ΒΟΞ, ο Ρουβίκωνας και τα Εξάρχεια, αλλά συνολικά οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες και οι πολύμορφες κινητοποιήσεις στο κέντρο και τις συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης, η ίδια η ιστορία των αγώνων που έχουν δοθεί και δίνονται για δεκαετίες σε αυτούς τους δρόμους ενάντια στο “παράνομο” και “νόμιμο” κεφάλαιο, το κράτος του και την αστυνομία του.

Η κρατική σκευωρία δεν θα περάσει.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους Γιώργο Καλαϊτζίδη και Νίκο Ματαράγκα.

Έναρξη Δίκης 13/10/21. Εφετείο Αθηνών, 9.00 π.μ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2021

Κοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει κι έχει η πλάση κοκκινίσει

κι άλλος ήλιος έχει βγει σ’ αλλή θάλασσα, άλλη γη…

Από την Αθήνα και τη Σαλονίκη, μέχρι την Πάτρα και το Ηράκλειο, τα Χανιά, το Βόλο και όλη τη χώρα, ένα φουσκωμένο ποτάμι από “κόκκινα γιλέκα” και όχι μόνο, πλημμύρισε χθες 22/9 τους δρόμους, στέλνοντας ενωτικό αγωνιστικό μήνυμα σε όλη την ντόπια και μεταναστευτική εργατική Τάξη, τη νέα εργαζόμενη βάρδια και σ’ όλη την προλεταριακή νεολαία.

Με την προειδοποιητική 4ωρη στάση εργασίας –που προκηρύχτηκε έπειτα από κοινό κάλεσμα της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και του Συνδικάτου, Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων Ν.Αττικής- χιλιάδες απεργοί διανομείς, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με τις μαζικές και δυναμικές μηχανοκίνητες κινητοποιήσεις τους, έγραψαν ιστορία.

Η ευρεία κατακραυγή και ο ψηφιακός ακτιβισμός που αναπτύχθηκε ενάντια στα εργοδοτικά και υπουργικά “επιτελικά” σχέδια, για περαιτέρω υποτίμηση της μισθωτής εργασίας με τη μετατροπή της σε “συνεργασία”, απέδειξε στην πράξη ότι η Αλληλεγγύη –σε όλους τους καιρούς, σε όλους τους τόπους και με όλα τα μέσα– εξακολουθεί να αποτελεί ταξικό όπλο και κοινωνική αρετή.

Η ανακοινωμένη “αναδίπλωση” και η ουσιαστική αδιαλλαξία των αφεντικών και των χρυσοπληρωμένων μανατζαραίων της efood (ιδιοκτησίας του γερμανικού κολοσσού Delivery Hero, που λυμαίνεται τον κλάδο της ταχυδιανομής σε πολλές άλλες χώρες), οι οποίοι -κατά τη διάρκεια της χθεσινής μαζικότατης μοτοπορείας στην Αθήνα- επέλεξαν να κρυφτούν πίσω από τις αστυνομικές κλούβες και διμοιρίες, καθιστά σε μονόδρομο τη συνέχιση και την κλιμάκωση αυτού του δίκαιου και αναγκαίου Αγώνα για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια. Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά. Το φράγμα της μοιρολατρίας, της εξατομίκευσης και του φόβου έχει ραγίσει για τα καλά. Καιρός να σπάσει…

Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη 2021. 24ωρη Απεργία από την Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και το Συνδικάτο Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων Ν.Αττικής.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Απεργιακή Συγκέντρωση – Μοτοπορεία. Πεδίο Άρεως, 11πμ.

NIKH ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ ΤΗΣ EFOOD.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ. ΤΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΞΗΣ.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ & ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 23/9/2021

Το παλαιστινιακό ΝΟ PASARAN γραμμένο με σιωνιστικά δακρυγόνα.

73 χρόνια από τη Νάκμπα. Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Το τελευταίο διάστημα σιωνιστές έποικοι, στη συνοικία Σέιχ Τζάρα στην Αλ Κουντς
(Ιερουσαλήμ), εισβάλουν στα σπίτια, εκδιώχνουν από αυτά τους Παλαιστίνιους κατοίκους τους και τα κατεδαφίζουν. Παλαιστίνιοι προσκυνητές λόγω του Ραμαζανίου στο τέμενος Αλ Άκσα δέχονται επίθεση και πλαστικές σφαίρες από τον σιωνιστικό στρατό κατοχής. Στις δίκαιες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις που ακολουθούν μεταξύ παλαιστινίων και στρατού, το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ απαντάει με βομβαρδισμούς στη Γάζα, που έχουν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων αμάχων, μεταξύ αυτών και τουλάχιστον 16 παιδιών.

73 χρόνια από τη σύσταση του κράτους του Ισραήλ και του διωγμού των παλαιστινίων και 4 χρόνια μετά την επίσημη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από τις ΗΠΑꞏ ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, «κάνουν πλάτες» στα δολοφονικά σχέδια του Ισραήλ και υποκριτικά καλούν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, εξισώνοντας με αυτόν τρόπο την παλαιστινιακή αντίσταση με τους εποικισμούς.

Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, υιοθετώντας πλήρως τη σιωνιστική προπαγάνδα, υποστηρίζει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» του Ισραήλ. Μια αυτοάμυνα που στις πέτρες απαντάει με σφαίρες και στις συγκρούσεις ενάντια στους εποικισμούς με βομβαρδισμούς.

73 χρόνια από τη Νάκμπα, ο παλαιστινιακός λαός συνεχίζει να αγωνίζεται για την επιβίωσή του και συνεχίζει να εμπνέει με τον αγώνα του. Σε αυτόν το αγώνα ο εργαζόμενος λαός στην Ελλάδα πρέπει να σταθεί δίπλα στους παλαιστίνιους, όπως ιστορικά έχει κάνει τόσες φορές. Πρέπει να σταθούμε ενάντια στο νέο αιματοκύλισμα και την ελληνοισραηλινή συμμαχία και να δείξουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη.

Στεκόμαστε δίπλα στην μαχόμενη Παλαιστίνη και απαιτούμε να σταματήσει το σιωνιστικό έγκλημα.

Αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.

Νίκη στα όπλα της αντίστασης.

Συμμετέχουμε – στηρίζουμε την συγκέντρωση – Πορεία στην Ισραηλινή Πρεσβεία που καλεί η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

ΜΕΤΡΟ ΠΑΝΟΡΜΟΥ, ΣΑΒΒΑΤΟ 15/5 5:00μμ

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Μάης 2021

Εδώ και μέρες οι ισραηλινοί προσπαθούν να ξεσπιτώσουν τους Παλαιστίνιους από τις πατρογονικές τους εστίες στην συνοικία Σέϊχ Τζάρα της Ιερουσαλήμ, εγκαθιστώντας εβραίους εποίκους στη γη των προγόνων τους. Έποικοι εισβάλλουν στα σπίτια των Παλαιστίνιων και τους προπηλακίζουν. Οι ισραηλινές αρχές επιτίθενται με πλαστικές σφαίρες και χημικά σε παλαιστίνιους προσκυνητές μέσα στο τέμενος Αλ Ακσα.

Την Δευτέρα 10 Μάη σε απάντηση της ισραηλινής προκλητικότητας η ηγεσία της παλαιστινιακής αντίστασης στη Γάζα απάντησε με ρίψη ρουκετών αφότου έδωσε διορία στο Ισραήλ να σταματήσει τις προκλητικές πράξεις ξεριζωμού Παλαιστινίων από τη γη τους. Οι ισραηλινοί απάντησαν με ανηλεή βομβαρδισμό της Λωρίδας της Γάζα, στοχεύοντας αμάχους, κυρίως παιδιά προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Παλαιστίνιους. Eννιά παιδιά ανάμεσα στους 25 δολοφονημένους Παλαιστίνιους είναι ο απολογισμός του τρόμου για την Δευτέρα, ενώ ώρα με την ώρα η λίστα των δολοφονημένων από τις ισραηλινές βόμβες μεγαλώνει.

Η «Διεθνής Κοινότητα», οι ισχυροί της γης, οι κυβερνήσεις της Δύσης, για άλλη μια φορά κρατούν στάση Πόντιου Πιλάτου, ενισχύοντας την επιθετικότητα του κατακτητή που παραβιάζει για άλλη μια φορά κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο.

Δίνουμε τα χέρια μας με όλους τους αλληλέγγυους/ες του πλανήτη που συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο υπέρ του Παλαιστινιακού λαού

Όλοι και όλες στην συγκέντρωση στην πρεσβεία του Ισραήλ, Τετάρτη 12 Μάη 6μμ.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακό Λαό

φώτο από μια από τις κινητοποιήσεις της Λαϊκής Επιτροπής “Αλήθεια & Δικαιοσύνη για τα θύματα του Covid 19” έξω από το νοσοκομείο που το Μάρτη του 2020 έγινε νεκροτομείο, στο Alzano του Bergamo.

Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ της πόλης – σύμβολο της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας στην Ιταλία, “ένα ζευγάρι από τα μολυβένια χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, κατηγορούμενο για την αποστολή απειλητικών επιστολών τον Ιούνιο στους προέδρους του ΣΕΒ (Confindustria) της Λομβαρδίας και του Μπέργκαμο καθώς και για την αποστολή παγιδευμένου δέματος τον Σεπτέμβρη στον πρόεδρο του ΣΕΒ της Μπρέσια. Οι επιστολές περιείχαν μια σφαίρα διαμετρήματος 3,65 και έφεραν την υπογραφή των αυτοαποκαλούμενων Nuclei Proletari Lombardi”.

Ο Gianfranco Formoni και η Pia Panseri, πρώην μέλη και πρώην πολιτικοί κρατούμενοι της Prima Linea [Πρώτη Γραμμή], 64 και 65 ετών αντίστοιχα, κατηγορούνται για τη σύσταση μιας ένοπλης οργάνωσης – φάντασμα, για “σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με τρομοκρατικούς ή ανατρεπτικούς σκοπούς”. Και οι δύο συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες της Λαϊκής Επιτροπής “Αλήθεια & Δικαιοσύνη για τα θύματα του Covid 19” που έχει συσταθεί στην πόλη και πολιτικά οριοθετείται στα αριστερά, σε αντίθεση με την επίσημη και γνωστότερη Επιτροπή.

Η Πία δραστηριοποιείται πολιτικά και στη Rifondazione Comunista [Κομμουνιστική Επανίδρυση], ένα κόμμα που δεν φημίζεται για τη ροπή του προς την “ατομική τρομοκρατία”. Ανάμεσα σε άλλες κινητοποιήσεις, υπενθυμίζονται οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο νοσοκομείο του Alzano καθώς κι εκείνη έξω από την τοπική έδρα της Περιφέρειας στην πόλη του Μπέργκαμο, όπου η Πία είχε πάρει το λόγο και είχε τοποθετηθεί δημόσια. Ήταν αυτή η δραστηριοποίηση τους, σύμφωνα με τις αστυνομικές διαρροές, που έστρεψε -για ακόμα μια φορά- το στόχαστρο της κρατικής “αντι”τρομοκρατίας επάνω τους.

Όπως γράφει και τοπικό ΜΜΕ: “Ο συνδυασμός ανάμεσα σε ένα εξωκοινοβουλευτικό παρελθόν με καταδίκες για τρομοκρατική οργάνωση και η τωρινή συμμετοχή σε πρωτοβουλίες που έχουν ως αντικείμενο την υπόθεση της “κόκκινης ζώνης” της πανδημίας, ήταν αυτός που οδήγησε τις διωκτικές αρχές ως την πόρτα του σπιτιού τους”.

Με λίγα λόγια, για να το πούμε κάπως καφκικά, ο Τζιανφράνκο και η Πία είναι διά βίου ένοχοι. Γιατί αν και πλήρωσαν ήδη με δίκες, καταδίκες και φυλακίσεις το τίμημα της συμμετοχής τους σε μια κομμουνιστική ένοπλη οργάνωση της δεκαετίας του 1970, δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να αμφισβητούν αυτό το αρρωστημένο και θανατηφόρο σύστημα. Δεν δικαιούνται, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες που συμμετείχαν σε εκείνη την επαναστατική απόπειρα για έφοδο στον ουρανό, να ασχολούνται με την πολιτική. Δεν δικαιούνται ούτε καν να ομιλούν. Με λίγα λόγια, τους έχουν καταδικάσει σε μια ποινή ισόβιας σιωπής.

Μια λέξη μόνο. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

[από προφίλ συντρόφου από τη βόρεια Ιταλία]

από Ήμουν, Είμαι & Θα Είμαι.

Μιλάνο, συνοικία Lambrate 6/3/2021: Αλληλεγγύη στον Έλληνα Σύντροφο Δημήτρη Κουφοντίνα σε Απεργία Πείνας από 8 Γενάρη.

Από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της Κατάληψης Panetteria στη συνοικία Lambrate του Μιλάνου και με αφορμή τη 2η Ημέρα Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στις 6/3/2021 για τον πολιτικό κρατούμενο και απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, λάβαμε, μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη συμβολή μιας κομμουνίστριας συντρόφισσας, πρώην πολιτικής κρατούμενης -κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980- στις ιταλικές ειδικές φυλακές, καθώς και τους “επαναστατικούς χαιρετισμούς μας στο Δημήτρη και όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Ελλάδα που αυτές τις μέρες αγωνίζονται με δύναμη, αποφασιστικότητα και αγάπη”.

Προλεταριακή Πρωτοβουλία,

Αθήνα, 8/3/2021

Μέσα από τις ανταποκρίσεις και τις ανακοινώσεις που έχουμε λάβει, γνωρίζουμε την κατάσταση που βρίσκεται ο σύντροφος Δημήτρης Κουφοντίνας -στρατευμένος της οργάνωσης 17 Νοέμβρη, απεργός πείνας εδώ και πάνω από 54 ημέρες- και η οποία από ώρα σε ώρα επιδεινώνεται. Ο Δημήτρης, ένας σύντροφος που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται, παλεύει σήμερα ενάντια στη σωφρονιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και για τη μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, αφού αυτή η μεταρρύθμιση προβλέπει ότι οι κατάδικοι για τρομοκρατία δεν μπορούν να εκτίουν την ποινή τους σε αγροτικές φυλακές, αλλά πρέπει να παραμείνουν έγκλειστοι στις φυλακές που βρίσκονταν. Πράγματι είχε ανακοινωθεί η μεταγωγή του στην αθηναϊκή φυλακή του Κορυδαλλού, μεταφέρθηκε όμως στο Δομοκό, σε μια φυλακή τύπου υψίστης ασφαλείας που βρίσκεται σε μια ορεινή τοποθεσία της κεντρικής Ελλάδας.

Μια πειθαρχική μεταγωγή και μια μορφή καταστολής για την εξόντωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, η οποία όμως εγγράφεται στο συνολικότερο κατασταλτικό σχεδιασμό του ελληνικού Κράτους, στην απόπειρα του να τσακίσει τα ριζοσπαστικότερα και μαχητικότερα κοινωνικά κομμάτια ώστε να εξορκίσει το ενδεχόμενο των μελλοντικών συγκρούσεων.

Η Ελλάδα βιώνει μια συνθήκη σε πολλά σημεία παρόμοια με την ιταλική, διαθέτοντας όμως μια πραγματικά μεγάλη ικανότητα αγώνα και αλληλεγγύης, παρά την αυξητική τάση των κρουσμάτων του ιού και της άγριας οικονομικής κρίσης.

Στην Ιταλία ενώπιον μιας απώλειας θέσεων εργασίας που άγγιξε τα υψηλότερα ποσοστά της τελευταίας πενταετίας, ενός συστήματος υγείας ολοένα και πιο ιδιωτικοποιημένου και ανίκανου να εγγυηθεί την υγεία των προλετάριων, ενός εκπαιδευτικού συστήματος που η ταξική φύση του αναδύεται όλο και πιο ξεκάθαρα, με τη διαρκή συμπίεση των ολοένα και χαμηλότερων μισθών και με επίπεδα ολοένα εντονότερης εκμετάλλευσης, που φτάνουν μέχρι και σε κυριολεκτικές μορφές δουλοπαροικίας της μεταναστευτικής εργατικής δύναμης, η εξουσία επιδεικνύει μια αυξανόμενη επιθετικότητα, μέσα από τη χρήση διάφορων μορφών καταστολής και βίας ενάντια σε όλους εκείνους τους αγώνες που θέτουν -έστω και στο ελάχιστο- υπό αμφισβήτηση τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, τις κοινωνικές και τις εργασιακές συνθήκες, και επιδεικνύουν μια ισχύ και μια αυτονομία “προκλητική” για το αφήγημα μιας λεγόμενης “εθνικής ενότητας”, μέσα από το οποίο υποτίθεται ότι όλοι και όλες βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα, ενωμένοι μέσα στην έκτακτη συνθήκη του Covid.

Όχι μόνο αυτό. Πριν από ένα χρόνο στις ιταλικές φυλακές, κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος του ιού, και μπροστά σε μια συνθήκη υπερπληθυσμού των εγκλείστων, έλλειψης στοιχειωδών προληπτικών μέτρων και πέπλου σιωπής για τα αιτήματα των κρατουμένων για μετατροπή των ποινών κάθειρξης σε κατ’ οίκον περιορισμούς, εν μέσω των εξεγέρσεων που ξέσπασαν από την ανυπόφορη κατάσταση, το κράτος δολοφόνησε 14 κρατούμενους. Για να μην ξεχαστεί αυτή η σφαγή, αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται μπροστά στις φυλακές συγκεντρώσεις συγγενών και αλληλέγγυων.

Επομένως, ο αγώνας σας είναι και δικός μας, μέσα και έξω από τις φυλακές ενάντια σ’ ένα σύστημα που δεν είναι τίποτα άλλο από βαρβαρότητα.

Είμαστε μαζί σας, στο πλευρό του Δημήτρη Κουφοντίνα και όλων των συντρόφων, των προλετάριων, των γυναικών που αγωνίζονται.

Μια συντρόφισσα από την κατάληψη Panetteria του Μιλάνου

Αθήνα. 26/2/21. Από την συγκέντρωση εκατοντάδων συντρόφων και συντροφισσών και τη μάχη στην Ομόνοια, κατά τη διάρκεια της 7ης Πανελλαδικής Ημέρας Δράσεων που καλέστηκε από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Πάλι την πέτρα τη βαριά,

του Σίσυφου την πέτρα

πήρες στους ώμους και σηκώνεις.

Πονάς μα δε λυγίζεις.

Αδιάκοπος ανήφορος

η στράτα που διαβαίνεις

και για ταμπούρι αψηλό

όρθωσες το ίδιο το κορμί σου.

Ώρα την ώρα

μερόνυχτα, βδομάδες ολάκερες

καίγεσαι και λιώνεις

μα δεν σβήνεις και φωτίζεις

σηκώνεσαι ψηλά

νικάς τους δήμιους σου.

Βάστα καλά

Βάστα γερά παντοτινέ Αντάρτη!

Το όνομα σου και πάλι σημαία και σύνθημα

στα χείλη και τις καρδιές

του απροσκύνητου Ανθού αυτού του τόπου

μπροστά στις αύρες και τα δακρυγόνα

τις ασπίδες και τα ρόπαλα

στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου

το Σύνταγμα και την Ομόνοια

στη χώρα και τον κόσμο.

Αδελφικά σου γνέφουν

τα αετόπουλα από τα κορφοβούνια

και οι σαλταδόροι των πόλεων

οι γερόντοι από το Μακρονήσι

και οι εκτελεσμένοι της Καισαριανής

οι βασανισμένοι και οι σακατεμένοι

στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας

και το δωδέκατο όροφο της ΓΑΔΑ

ο Μπελογιάννης, ο Πέτρουλας, ο Παναγούλης

ο Κασίμης, ο Τσουτσουβής, ο Φούντας

ο Μπόμπυ Σαντς, ο Χόλγκερ Μάινς

και οι Τούρκοι σύντροφοι.

Από όπου και όπου ο Αγώνας αναπνέει

Αδελφικά σου γνέφουν.

Βάστα καλά

Βάστα γερά παντοτινέ Αντάρτη! […]

Ο κύβος ερρίφθη. Η ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ΝΔ με την γκαιμπελίστικη ανακοίνωση του πρωθυπουργικού γραφείου που απαντάει στην αργοπορημένη και “ανθρωπιστικού χαρακτήρα έκκληση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης” (με την οποία η ευρωατλαντική “αριστερά” του Κεφαλαίου και του Κράτους του επιχειρεί να “καβαλήσει” το πανελλαδικό και διεθνές ογκούμενο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τη Νίκη στον Αγώνα του απεργού πείνας & δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα) προσυπέγραψε και επίσημα αυτήν την προαναγγελθείσα κρατική δολοφονία.

Ο κύβος ερρίφθη και ο “χρόνος στην κλεψύδρα” τελειώνει. Οι εβδομάδες, τα μερόνυχτα και οι ώρες που ζούμε είναι ιστορικές και κρίσιμες. Ο καθένας και η καθεμία, ατομικά και συλλογικά, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με το λόγο και τη στάση του, με τις δράσεις και τις πράξεις ή την απραξία και τα “ναι μεν αλλά…”, με την ανθρωπιά του και την απανθρωπιά του έχει πάρει ήδη θέση απέναντι σε αυτό το στυγερό έγκλημα, μετά το οποίο το μόνο βέβαιο είναι ότι τίποτα -όντως- δεν θα είναι όπως πριν…

Η ρεβανσιστική οικογενειακή βεντέτα της φαμίλιας Μητσοτάκη, αυτής της ίδιας που -τρεις δεκαετίες νωρίτερα- είχε φροντίσει για την πρόωρη αποφυλάκιση (λόγω δήθεν “ανήκεστου βλάβης”) του αρχιπραξικοπηματία Στυλιανού Παττακού και άλλων χουνταίων εσχατόγερων που απεβίωσαν (μετά από πολλά χρόνια) πλήρεις ημερών στα σπίτια τους, επιθυμεί τώρα διακαώς να δει θαμμένο κάτω από το χώμα τον κομμουνιστή πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα, καταπατώντας ακόμα και τον ίδιο τον εκδικητικό νόμο που η ίδια ψήφισε και τα παπαγαλάκια της βάφτισαν “νόμο Κουφοντίνα”, ενώ ταυτόχρονα οι μυστικές και φανερές “υπηρεσίες ασφαλείας” της και η ΕΕ φρόντισαν ώστε να διαφεύγουν (κοντά πέντε μήνες τώρα) της σύλληψης και τη φυλάκισης οι καταδικασμένοι ναζιστές Λαγός και Παππάς της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ (η οποία άλλωστε μίλαγε ανέκαθεν στη Ντόρα Μπακογιάννη “με το σεις και με το σας”…) και οι πρώτοι έγκλειστοι χρυσαυγίτες αρχίζουν να αποφυλακίζονται ήδη από την “αδέκαστη” αστική “δικαιοσύνη” της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”.

Μια προαναγγελθείσα κρατική δολοφονία, η οποία και συντελείται με την πάγια και διαρκή αρωγή και στήριξη (αν όχι με την καθοδήγηση) της Πρεσβείας (μια είναι η Πρεσβεία…) και έρχεται για να επαναφέρει στην Ευρώπη (σαράντα χρόνια μετά την κρατική δολοφονία των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας του IRA από τη “σιδηρά κυρία” Μάργκαρετ Θάτσερ) και στη “γενέτειρα της δυτικής δημοκρατίας” τη θανατική ποινή και τον καοϋμπόικο “νόμο της άγριας Δύσης”.

Μια προαναγγελθείσα κρατική δολοφονία με την οποία δεν επιχειρείται μονάχα η φυσική εξόντωση του αλύγιστου αγωνιστή αλλά και ο οριστικός ενταφιασμός της (υπαρκτής ή υποτιθέμενης) “μεταπολιτευτικής αριστερής ηγεμονίας” και των κοινωνικών και πολιτικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των κρίσιμων εβδομάδων, χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, αναρχικοί και κομμουνιστές, αναρχικές και κομμουνίστριες στην Αθήνα, τη Σαλονίκη, την Πάτρα, την Κρήτη, σε όλη τη χώρα και τον κόσμο, με θάρρος και αυταπάρνηση, αδιάκοπα και μαχητικά βγήκαν πολύμορφα στους δρόμους της έμπρακτης Αλληλεγγύης, ρίσκαραν και συνεχίζουν να ρισκάρουν, ξυλοκοπήθηκαν και κυνηγήθηκαν, “έφαγαν” πρόστιμα και χημικά, προσήχθησαν, διώχθηκαν και συνελήφθησαν από τους σύγχρονους μηχανοκίνητους Μπουραντάδες της ομάδας Δ και τους υπόλοιπους ένστολους δολοφόνους και βασανιστές της ΕΛ.ΑΣ.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των κρίσιμων εβδομάδων, ακόμα περισσότερες χιλιάδες φωνές στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο, “επώνυμες” και “ανώνυμες”, “θεσμικές”, “επίσημες” και “ανεπίσημες”, φωνές ανθρώπων που διαφωνούν ιδεολογικά-πολιτικά με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, επέδειξαν την ηθική εντιμότητα ν’ αναγνωρίσουν το δίκαιο του αιτήματος του πολιτικού κρατούμενου για επιστροφή του στα υπόγεια κελιά του Κορυδαλλού που “…έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ.Χρυσοχοίδης, για να θάψει την 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή”

[απόσπασμα από τη Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας. Φυλακές Δομοκού. 8/1/2021].

Αθήνα, 27/2/21. Από τη διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών από το Σύνταγμα στην Ομόνοια, έπειτα από κάλεσμα Πρωτοβουλίας 1000+ δικηγόρων και νομικών, για να σωθεί η ζωή και να ικανοποιηθεί άμεσα το δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Το ξέρουν και αυτοί, το ξέρουμε κι εμείς. Ο παντοτινός αντάρτης Δημήτρης Κουφοντίνας τους έχει νικήσει ήδη τους δήμιους του. Αγωνιστές σαν κι αυτόν “μονάχα μια φορά πεθαίνουν αλλά ζουν χίλιες ζωές”…

Όπως έγραψε και ένας αλληλέγγυος σύντροφος από τη νότια Γαλλία:

[…] O Δημήτρης Κουφοντίνας ανήκει σε εκείνη τη γενιά επαναστατών, εκείνων των αλύγιστων ανδρών και γυναικών που διένυσαν δια πυρός και σιδήρου την Ιστορία του 20ου αιώνα, με τις ισχυρές ιδέες τους και με το αίμα και όχι με προκατασκευασμένες απόψεις και φλύαρες ρητορείες. Άνθρωποι που συμμετείχαν εκ των πραγμάτων σε αυτή την αυτόνομη διαδικασία που εκδηλώθηκε μεταξύ των εκμεταλλευομένων. Μια γενιά στρατευμένων αγωνιστών και αγωνιστριών που πλήρωσε υψηλότατο τίμημα γιατί τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και -με το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου- κυρίως κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, πολλοί από αυτούς και από αυτές έφυγαν από τη ζωή. Γι αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντική -όπου και όποτε προκύπτει- να αναδεικνύεται η μετάδοση της μαρτυρίας όλων εκείνων που αποπειράθηκαν την έφοδο στον ουρανό προς όσους και όσες δεν έχουν ακόμα ολοκληρωτικά παραιτηθεί.

Όποιος είχε την τύχη να γνωρίσει άμεσα ή έμμεσα αυτούς τους συντρόφους και αυτές τις συντρόφισσες, όποιος μπόρεσε και θέλησε να διαβάσει, να συζητήσει και να αγκαλιάσει αυτή την τόσο βαθιά ανθρωπιά εκείνων που αφιέρωσαν σκέψη και σώμα στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία, όποιος αντιλήφθηκε ποιο ήταν και ποιο εξακολουθεί να είναι και σήμερα το διακύβευμα, γνωρίζει καλά ότι αυτοί οι σύντροφοι και αυτές οι συντρόφισσες αποτελούνε μέρος της συνολικής κληρονομιάς του επαναστατικού κινήματος, τη συγκολλητική ουσία των κομματιών της ταξικής μνήμης. Οι πληγές, οι ρυτίδες και τα λόγια τους, μάς μετέδωσαν μια άλλη Ιστορία, “ανεπίσημη”, παράνομη και φιμωμένη. Μας απέδειξαν ότι δεν υπάρχουν σκλάβοι αν αυτοί οι ίδιοι δεν θέλουν να ζουν ως τέτοιοι. Μας δίδαξαν την ομορφιά της αξιοπρέπειας και της εξέγερσης. Άγγιξαν κατευθείαν τις καρδιές μας και μας είπαν καθαρά και ξάστερα πως παρά τις αντιφάσεις, τις μικρότητες και τις φοβίες μας, ενώπιον ενός ιστορικού εχθρού επί το παρόντος ισχυρότατου, εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να χαιρόμαστε για τη ζωή…

[απόσπασμα από “Γαλλία: Διεθνής Αλληλεγγύη στον Δημήτρη Κουφοντίνα!”]

Νίκη στον Αγώνα του απεργού πείνας & δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Αντίσταση με κάθε μέσο απέναντι σε αυτήν την προαναγγελθείσα κρατική δολοφονία.

Η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο.

Να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων.

Παύση κάθε δίωξης και διαγραφή των χρηματικών προστίμων που έχουν επιβληθεί στους εκατοντάδες προσαχθέντες και προσαχθείσες, συλληφθέντες και συλληφθείσες των κινήσεων αλληλεγγύης στην Αθήνα και όλη τη χώρα.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας.

Ο Αγώνας Συνεχίζεται.

Με ψυχή βαθιά. Μέχρι την τελευταία ανάσα…

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Κυριακή 28/2/2021

Βόρεια Ιρλανδία, (πιθανότατα) Μπέλφαστ. Πριν από σαράντα χρόνια, τότε που η “σιδηρά κυρία” Μάργκαρετ Θάτσερ δολοφονούσε στις ειδικές πτέρυγες Η των φυλακών της Μεγάλης Βρετανίας τους μαχητές του IRA, οι οποίοι και είναι οι τελευταίοι πολιτικοί κρατούμενοι που έπεσαν μαχόμενοι κατά τη διάρκεια απεργίας πείνας στην “Ευρώπη του διαφωτισμού, των δημοκρατικών αξιών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου”.

Από τον φίλο και σύντροφο Simone στη νότια Γαλλία λάβαμε, μεταφράσαμε (από τα ιταλικά) και δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο Αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος σήμερα 26/2 συμπληρώνει 50 ημέρες σκληρής απεργίας πείνας, διανύοντας πλέον και την 5η ημέρα απεργίας δίψας.

Νίκη στον αλύγιστο Αγώνα του συντρόφου με άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού.

Σήμερα Παρασκευή 26/2/2021 7η Πανελλαδική Ημέρα Δράσεων.

Συγκέντρωση – Πορεία Αλληλεγγύης στις 18.00 στα Προπύλαια

Προλεταριακή Πρωτοβουλία

Αθήνα, 26/2/2021

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η κατάσταση της υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα -πιθανότατα- έχει φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Το Κράτος όταν δεν μπορεί να αφομοιώσει και να χειραγωγήσει, καταστέλλει και εξοντώνει. Η ίδια του η φύση είναι βίαιη και εκδικητική. Δυστυχώς, αυτός που ορθώνεται μπροστά μας είναι ένας κυνικός και ανελέητος Μηχανισμός, πιθανότατα ο πιο απεχθής από όσους έχει υποστεί ποτέ η ανθρωπότητα. Από την άλλη πλευρά, εκδηλώθηκε η έκφραση της αλληλεγγύης σε διεθνές επίπεδο, για τη στήριξη της διεκδίκησης του Δημήτρη αλλά και για τη “μείωση των αποστάσεων”, ώστε οι οργισμένες κραυγές να σκαρφαλώσουν πάνω από τα επίπλαστα σύνορα, και η ηχώ τους να φτάσει μέχρι τα αυτιά αυτού του μαχητή της Ελευθερίας που βάζει ενέχυρο το ίδιου το σώμα, “μέχρι την τελευταία ανάσα”…

O Δημήτρης Κουφοντίνας ανήκει σε εκείνη τη γενιά επαναστατών, εκείνων των αλύγιστων ανδρών και γυναικών που διένυσαν δια πυρός και σιδήρου την Ιστορία του 20ου αιώνα, με τις ισχυρές ιδέες τους και με το αίμα και όχι με προκατασκευασμένες απόψεις και φλύαρες ρητορείες. Άνθρωποι που συμμετείχαν εκ των πραγμάτων σε αυτή την αυτόνομη διαδικασία που εκδηλώθηκε μεταξύ των εκμεταλλευομένων. Μια γενιά στρατευμένων αγωνιστών και αγωνιστριών που πλήρωσε υψηλότατο τίμημα γιατί τόλμησε να σηκώσει κεφάλι και -με το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου- κυρίως κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, πολλοί από αυτούς και από αυτές έφυγαν από τη ζωή. Γι αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντική -όπου και όποτε προκύπτει- να αναδεικνύεται η μετάδοση της μαρτυρίας όλων εκείνων που αποπειράθηκαν την έφοδο στον ουρανό προς όσους και όσες δεν έχουν ακόμα ολοκληρωτικά παραιτηθεί.

Όποιος είχε την τύχη να γνωρίσει άμεσα ή έμμεσα αυτούς τους συντρόφους και αυτές τις συντρόφισσες, όποιος μπόρεσε και θέλησε να διαβάσει, να συζητήσει και να αγκαλιάσει αυτή την τόσο βαθιά ανθρωπιά εκείνων που αφιέρωσαν σκέψη και σώμα στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία, όποιος αντιλήφθηκε ποιο ήταν και ποιο εξακολουθεί να είναι και σήμερα το διακύβευμα, γνωρίζει καλά ότι αυτοί οι σύντροφοι και αυτές οι συντρόφισσες αποτελούνε μέρος της συνολικής κληρονομιάς του επαναστατικού κινήματος, τη συγκολλητική ουσία των κομματιών της ταξικής μνήμης. Οι πληγές, οι ρυτίδες και τα λόγια τους, μάς μετέδωσαν μια άλλη Ιστορία, “ανεπίσημη”, παράνομη και φιμωμένη. Μας απέδειξαν ότι δεν υπάρχουν σκλάβοι αν αυτοί οι ίδιοι δεν θέλουν να ζουν ως τέτοιοι. Μας δίδαξαν την ομορφιά της αξιοπρέπειας και της εξέγερσης. Άγγιξαν κατευθείαν τις καρδιές μας και μας είπαν καθαρά και ξάστερα πως παρά τις αντιφάσεις, τις μικρότητες και τις φοβίες μας, ενώπιον ενός ιστορικού εχθρού επί το παρόντος ισχυρότατου, εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να χαιρόμαστε για τη ζωή.

Ένας παλιός αναρχικός από τα δικά μου μέρη, μια φορά είχε πει -επικαλούμενος μια αφρικάνικη παροιμία- ότι ο άνθρωπος είναι ένα αετόπουλο που νιώθει κοτόπουλο. Αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο. Αυτό που εμείς οφείλουμε είναι να προσεγγίσουμε και να ασκήσουμε και πάλι την πραγματική δύναμη μας, εκείνη χωρίς την οποία ποτέ δεν θα είναι εφικτή μια ριζική αλλαγή.

Κατά τα λοιπά, το αστικό Δίκαιο αποτέλεσε ανέκαθεν ένα όπλο του εχθρού, μια τεράστια φάρσα που ισχύει μονάχα για όσους πιστεύουν σε αυτή. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, σε αυτούς τους καιρούς της ταχύτατης μεταβολής του Κεφαλαίου, να αφουγκραστούμε τις επισημάνσεις και την εμπειρία αυτών των παλιών συντρόφων δεν μπορεί παρά να ισοδυναμεί με το να δώσουμε και πάλι ζωή στην ανάλυση, τη δημιουργικότητα, την ατομική και συλλογική ευφυΐα, ώστε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων της εξελισσόμενης σύγκρουσης.

Η Κυριαρχία είναι εκδικητική αλλά και οι καταπιεσμένοι το ίδιο.

Διεθνής Αλληλεγγύη στον Δημήτρη Κουφοντίνα!

Σιμόνε.

Haute-Savoie, Φλεβάρης 2021