Όταν η κατασκευή ενός έργου υποδομής απαιτεί τη συστηματική παράταξη των αστυνομικών δυνάμεων, όταν ένα εργοτάξιο στήνεται σαν ένα στρατιωτικό φυλάκιο, δεν σημαίνει τόσο ότι ο τοπικος πληθυσμός είναι ενάντια σε καθαυτό το έργο, αλλά απεναντίας το αντίθετο: είναι αυτό το συγκεκριμένο έργο που είναι ενάντια σε αυτόν τον τόπο και τον κοινωνικό ιστό που τον κατοικεί.

Αυτή είναι η περίπτωση του σχεδίου κατασκευής ενός σταθμού του Μετρό στην καρδιά της ιστορικής συνοικίας των Εξαρχείων στην Αθήνα, ενάντια στην οποία η εν ενεργεία ελληνική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό ένα ξεκάθαρο σχέδιο “κοινωνικής εκκαθάρισης” […]

Radiocane.info (Μιλάνο)

Από τα χαράματα της 9ης Αυγούστου η “δική μας μικρή πατρίδα”, τα Εξάρχεια τελούν υπό κατοχή. Μια κατοχή που λαμβάνει χώρα νυχθημερόν από έναν εσμό πραιτωριανών όλων των κατασταλτικών σωμάτων της ΕΛ.ΑΣ για να υπερασπιστεί, με την καθεστωτική βία και την κρατική τρομοκρατία ενάντια σε κατοίκους, εργαζόμενους – εργαζόμενες και θαμώνες, την οριστική άλωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτής της συνοικίας που εδώ και (τουλάχιστον) μισό αιώνα αποτελεί (συμβολικό αλλά και κυριολεκτικό) προπύργιο Αντίστασης & Αγώνα.

Η συγκεκριμένη προαναγγελθείσα και μακροπρόθεσμη κατασταλτική επιχείρηση, που εξαπολύθηκε από την πιο ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού (αφού πρώτα ο σχεδιασμός για την χωροθέτηση του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία είχε εγκριθεί -παρά τις τωρινές υποκριτικές διαφοροποιήσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα- από την προηγούμενη κυβέρνηση των αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” της Κουμουνδούρου) παρά τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της δεν είναι η πρώτη και ούτε η μοναδική. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδιασμού “εξευγενισμού και ανάπλασης” για την εξυπηρέτηση και την προάσπιση των αντικοινωνικών συμφερόντων του Κεφαλαίου & του Κράτους του, αφού συντελείται παράλληλα με την εξελισσόμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης του Λόφου του Στρέφη από το Δήμο Αθηναίων, μέσω της εκχώρησης του από το δήμαρχο Μπακογιάννη στην διαπλεκόμενη (με τη φαμίλια του) Prodea, αλλά και με την εξαγγελθείσα απόπειρα μουσειοποίησης του (εδώ και καιρό) σφραγισμένου Πολυτεχνείου.

[…] Η εγκατάσταση του Μέτρο στην Πλατεία δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό πέραν της, στα όρια της εμμονής, ρεβανσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στην περιοχή και σε ότι αυτή εκφράζει και συμβολίζει. Διότι όσο αναγκαία και να ‘ναι φαινομενικά μια αναβάθμιση των μέσων συγκοινωνίας για τη γειτονιά (στην οποία όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με κρατική ευθύνη) στην πραγματικότητα η κατασκευή του σταθμού πάνω στην πλατεία άλλα σχέδια εξυπηρετεί και όχι την διευκόλυνση κατοίκων, εργαζομένων και θαμώνων. Με λίγα λόγια, η κατασκευή του σταθμού σημαίνει την πλήρη καταστροφή της πλατείας και τη μετατροπή της από τόπο κοινωνικής συνάντησης σε χώρο διέλευσης. Μιας και αφού θα παραμείνει εργοτάξιο για 8 χρόνια – σύμφωνα με τις μελέτες – και με ότι αυτό συνεπάγεται, θα αλλάξει εντελώς μορφή με τις θέσεις των παγκακιών, των παρτεριών και των ελεύθερων χωρών να καταλαμβάνονται από τσιμεντένια κουτιά εξαερισμού και κυλιόμενες σκάλες εισόδου και στη θέση των 70 δέντρων που θα κοπούν να μπαίνει γκαζόν μιας και στο 1,5 μέτρο ωφέλιμου βάθους δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτε άλλο. Ταυτόχρονα, η έλλειψη σύνδεσης με υπέργεια μέσα μαζικής μεταφοράς και παρκινγκ θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το ήδη μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή […] Τα Εξάρχεια αποτελούν και χωροταξικά και κοινωνικά σημείο αναφοράς για το κίνημα και τον αγώνα, και όπως κάθε κεκτημένο έτσι κι αυτό δεν χαρίστηκε από κανέναν, ούτε κερδήθηκε αναίμακτα. Ο κόσμος της γειτονιάς, κάτοικοι και θαμώνες, ως αναπόσπαστο μέρος του κόσμου του αγώνα κλήθηκαν να υπερασπιστούν το χαρακτήρα και την ίδια την ύπαρξη της γειτονιάς, απέναντι στα σχέδια που ήθελαν να την αλώσουν, εδώ και χρόνια: στα μέσα των 80s ενάντια στην πρέζα των μπάτσων και το Σχέδιο Αρετή, στις αρχές των 00s ενάντια στην «ανάπλαση» της Πλατείας έως και τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας ενάντια στο ναρκεμπόριο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την αστυνομική κατοχή της περιοχής […]

απόσπασμα από ΚτΒ “Εξευγενισμός των Εξαρχείων ή ένα ακόμα πεδίο της ταξικής επίθεσης του Κεφαλαίου και του Κράτους του” (Ιούνης 2022)

Η αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων που λαμβάνει χώρα καθημερινά με τραμπουκισμούς και προκλήσεις, ξυλοδαρμούς και χημικό πόλεμο, προσαγωγές, συλλήψεις και εισβολές, δεν στοχεύει λοιπόν μονάχα στην περιφρούρηση του εργοταξίου – φρούριο της Μετρό ΑΕ, το οποίο στήθηκε κατακαλόκαιρο και έκτοτε καταστρέφει και ρημάζει συστηματικά την εμβληματική Πλατεία.

Παρά την καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων (και μπουκωμένων με δημόσιο χρήμα από τη λίστα Πέτσα) ΜΜΕ, η μετατροπή μιας ολόκληρης συνοικίας σε “λωρίδα της ΓΑΔΑ” συντελείται μέσα στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου η κοινωνική βάση και ο εργαζόμενος λαός -ζώντας ήδη έναν βίο αβίωτο- στενάζει κάτω από το ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας το οποίο και αναμένεται να ενταθεί μέσα στο “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” (σύμφωνα με δηλώσεις του γελοιωδέστερου μεταπολιτευτικού υπουργού “Ανάπτυξης”) στέλνοντας ευρύτερα μηνύματα τρομοκράτησης για την καθυπόταξη όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται, όσων πιθανώς επιλέξουν και “να βγουν ξανά στους δρόμους της φωτιάς”. Άλλωστε, διόλου τυχαία, οι δρόμοι αυτής της συνοικίας είναι εκείνοι μέσα στους οποίους κυοφορήθηκαν -στο πρόσφατο ιστορικά παρελθόν- οι Νοέμβρηδες και οι Δεκέμβρηδες που λέρωσαν τα καθεστωτικά βρακιά των “νόμιμων ιδιοκτητών” αυτού του τόπου…

[…] Ενάντια στην οριστική μετατροπή των Εξαρχείων σε μια αποκλειστικά τουριστική ζώνη εντατικοποιημένης υποτιμημένης εργασίας και “εναλλακτικής” διασκέδασης, όπου θα βασιλεύει ανενόχλητα ο διαχρονικός νόμος της καθεστωτικής (κοινωνικής, ταξικής, έμφυλης) Εξουσίας του ισχυρότερου & του πλουσιότερου.

Ενάντια στο σβήσιμο της ιστορίας τους, με την εκδίωξη των φτωχότερων κατοίκων & θαμώνων της από τον “εξευγενισμό” των “επενδυτών” & των τεχνοκρατών των υπουργείων & του Δήμου Αθηναίων, της ΜΕΤΡΟ ΑΕ & των (εγχώριων και μη) μεγαλοκαπιταλιστών.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία & την κρατική καταστολή που στρέφεται όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα ενάντια σε όσους & όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται & ν’ αγωνίζονται.

Ενάντια στην πατριαρχία & τον κοινωνικό κανιβαλισμό των (συνειδητών ή ασυνείδητων, έμμισθων ή άμισθων, μικρών ή μεγάλων, ντόπιων και μη) παρακρατικών, μαφιόζων, ναρκεμπόρων, βιαστών.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους & τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ξυλοκοπήθηκαν, τραυματίστηκαν, προσήχθησαν, συνελήφθησαν από τους ενόπλους πραιτοριανούς του “παράνομου” και του “νόμιμου” Κεφαλαίου και του Κράτους του.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ & Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!

Απόσπασμα από ΚτΒ “Ανακοίνωση για τα γεγονότα των δυο τελευταίων ημερών στα Εξάρχεια” (Ιούλης 2022)

Την Παρασκευή 9 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται ο πρώτος μήνας από όταν “μπήκαν (για να μείνουν…) στην πόλη οι οχτροί”…

Η Κίνηση της Βιολέττας στηρίζει και συμμετέχει στη Διαδήλωση που καλείται από το Συντονιστικό για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων, Καλλιδρομίου & Μπενάκη στις 20.00

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2022

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη 2022 το δικαστικό συμβούλιο του Εφετείου Λαμίας, αποδεχόμενο την εισαγγελική πρόταση, ανακοίνωσε την απορριπτική απόφαση του για το αίτημα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου & προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη κι ενώ η υγεία του συντρόφου, που διανύει την 67η Ημέρα Απεργίας Πείνας, σύμφωνα με την γνωμάτευση των γιατρών, παρουσίασε το τελευταίο 24ώρο ραγδαία επιδείνωση.

[…] Το κράτος θεσπίζει νόμους και ορίζει το ποιους βάζει μέσα και ποιους διορίζει

Και αφού το ψηφίζουν αυτό συνεχίζει να παίρνει εξουσία που δεν την αξίζει

Το κράτος βιάζει παιδιά και ματώνει μα έχει δικηγόρους για να τα μπαλώνει

Μάρτυρες φιμώνει και τους τσιμεντώνει πρέζα τα καράβια του τόνους φορτώνει

Το κράτος είναι ένα δεν ξέρει από κράτη μα σύνορα απλώνει σε όλο το χάρτη

Εμπόδιο αν είσαι σε βάζει στην άκρη σε τρομοκρατεί και σε λέει τρομοκράτη

Το κράτος αυτό είναι μία απάτη και θέλει νεκρό απεργό στο κρεβάτι

σε ένα τέτοιο κράτος δεν γυρίζω πλάτη οπλίζομαι πάθος και πέφτω στη μάχη…

Από Κοινοί Θνητοί, Τι περιμένουμε;

[…] Γι’ αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι’ αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.

Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:

Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…

…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού

Από την Ανακοίνωση Έναρξης Απεργίας Πείνας του προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη από τις φυλακές Μαλανδρίνου στις 23/5/2022..

[…] Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.

Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.

Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.

Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.

Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία […]

Απόσπασμα από το κείμενο της ΚτΒ “Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται. Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη”, που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας.

Όπως έγραψαν οι σύντροφοι & οι συντρόφισσες από τη Λότζια, από την Κατάληψη του Δημαρχείου στο Ηράκλειο Κρήτης:

Θέλουν να καταργήσουν τις εποχές αλλά εμείς είμαστε η άνοιξη!

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη – 67η ημέρα Απεργίας Πείνας

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο Κάλεσμα από την κατειλημμένη ΑΔΕΔΥ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στη Διαδήλωση για τις Πυρκαγιές, στις 19.00 στο Σύνταγμα.

Η αστική “δικαιοσύνη” ήταν, είναι & θα είναι σαν τα φίδια: δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους.

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο!

Άμεση Αποφυλάκιση του αναρχικού προληπτικά αιχμάλωτου – απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στο Δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο & το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 28 Ιούλη 2022

Εξάρχεια, Μάρτης 2019

“Την περασμένη Πέμπτη 14/7 το απόγευμα, μια γυναίκα, καθώς περπατούσε στο στενό της οδού Ψελλού στα Εξάρχεια, δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες, οι οποίοι τη χτύπησαν, τη λήστεψαν και έμεινε για κάποια λεπτά χωρίς τις αισθήσεις της. Τον ξυλοδαρμό, ακολούθησε η απόπειρα βιασμού της, ο οποίος αποφεύχθηκε λόγω των φωνών της ίδιας και της γειτονίας που βγήκε στα μπαλκόνια, με το βασικό δράστη να φεύγει προς το λόφο του Στρέφη. Στο σημείο έφτασε η αστυνομία, της οποίας η άρνηση να τον καταδιώξει εκεί ελλείψει δυνάμεων, μόνο ως ειρωνική μπορεί να θεωρηθεί, την ώρα που διαρκώς στρατοπεδεύει, παρενοχλώντας με ελέγχους και τραμπουκισμούς συνελεύσεις και άτομα στο λόφο. Σύμφωνα με καταγγελίες που δημοσιοποιούνται, στο ίδιο σημείο έχουν γίνει και άλλες επιθέσεις απέναντι σε γυναίκες το τελευταίο διάστημα.

Στο α.τ. Εξαρχείων, όπου οδηγήθηκε η επιζώσα και ο ένας δράστης της επίθεσης, ο οποίος συνελήφθη ύστερα από αναγνώριση της γυναίκας με τη βοήθεια περαστικού, οι μπάτσοι θα δείξουν χαρακτηριστική απαξίωση προς το μέρος της. Δε μας εκπλήσσει η στάση αυτή της αστυνομίας. Ο ρόλος της άλλωστε ως φορέας και εγγυητής της έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως πρόσφατα στην υπόθεση τράφικινγκ στην Ηλιούπολη με πρωταγωνιστή μπάτσο. Συγκεκριμένα, στα αστυνομοκρατούμενα Εξάρχεια, η ένταση της καταστολής, η τρομοκρατική δράση της ομάδας «Δ», οι διαρκείς έλεγχοι, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτριών, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών για το ρόλο της αστυνομίας. Έπειτα από το α.τ., το μαρτύριο της επιζώσας θα συνεχιστεί στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου στη βάρδια δεν βρισκόταν ιατροδικαστής, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να περιμένει μία ολόκληρη ημέρα, ώστε να εξεταστεί η πιθανότητα βιασμού […]”

από Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία & την έμφυλη βία:

Οργή για την απόπειρα βιασμού στα Εξάρχεια.

Με αφορμή το συγκεκριμένο πρόσφατο δημοσιοποιημένο περιστατικό έμφυλης βίας στους δρόμους των Εξαρχείων, μοιραζόμαστε ολόκληρη & αυτούσια την Οργή που εκφράζουν με την ανακοίνωση – κάλεσμα τους οι Συντρόφισσες.

Δεν πρόκειται για ένα “μεμονωμένο περιστατικό” ούτε για κάποια τυχαία “κακιά στιγμή”. Αντίθετα, πρόκειται για (ακόμα μια) υλική αποτύπωση της μακρόχρονης απόπειρας για οριστική άλωση της πλέον αστυνομοκρατούμενης συνοικίας του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης, μέσα από την αλλοίωση των αγωνιστικών – χειραφετητικών χαρακτηριστικών που διαχρονικά αυτή φέρει, νοηματοδοτεί & κινητοποιεί ενάντια στην πατριαρχία &τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το “νόμιμο” & “παράνομο” κεφάλαιο, το κράτος του & την αστυνομία του.

Μέσα σε μια συνθήκη όπως η υπάρχουσα, όπου η αστική “δικαιοσύνη” και η πλέον νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού, φροντίζουν ξεδιάντροπα για την αποφυλάκιση (ένστολων και μη) δολοφόνων (όπως οι Κορκονέας και Χορταριάς) και “επώνυμων ημέτερων καλλιτεχνών” βιαστών (όπως οι Φιλλιπίδης και Λιγνάδης), τα Εξάρχεια, η “δική μας μικρή πατρίδα”, παρά την πολύχρονη, οξυνόμενη και πολύπλευρη κατάσταση πολιορκίας που υφίσταται, συνεχίζει –παρ’ όλα αυτά- να ζει, ν’ αντιστέκεται, να αγωνίζεται.

Ενάντια στην οριστική μετατροπή της σε μια αποκλειστικά τουριστική ζώνη εντατικοποιημένης υποτιμημένης εργασίας και “εναλλακτικής” διασκέδασης, όπου θα βασιλεύει ανενόχλητα ο διαχρονικός νόμος της καθεστωτικής (κοινωνικής, ταξικής, έμφυλης) Εξουσίας του ισχυρότερου & του πλουσιότερου.

Ενάντια στο σβήσιμο της ιστορίας της, με την εκδίωξη των φτωχότερων κατοίκων & θαμώνων της από τον “εξευγενισμό” των “επενδυτών” & των τεχνοκρατών των υπουργείων & του Δήμου Αθηναίων, της ΜΕΤΡΟ ΑΕ & των (εγχώριων και μη) μεγαλοκαπιταλιστών.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία & την κρατική καταστολή που στρέφεται όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα ενάντια σε όσους & όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται & ν’ αγωνίζονται.

Ενάντια στην πατριαρχία & τον κοινωνικό κανιβαλισμό των (συνειδητών ή ασυνείδητων, έμμισθων ή άμισθων, μικρών ή μεγάλων, ντόπιων και μη) παρακρατικών, μαφιόζων, ναρκεμπόρων, βιαστών.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ & Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση που καλείται από τις Συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βια την Παρασκευή 22 Ιούλη στην πλατεία Εξαρχείων στις 20.00

Κίνηση της Βιολέττας

Αθήνα, Ιούλης 2022

[…] Απέναντι σε αυτή την αθλιότητα ξεκίνησα την απεργία πείνας. Και στην ανακοίνωση έναρξης της, απαρίθμησα τόσο τις αυθαιρεσίες σε βάρος μου, όσο και πάμπολλα παραδείγματα όπου οι δικαστές έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες όταν πρόκειται για παιδιά του συστήματος (μπάτσους – δολοφόνους, δεσμοφύλακες – βασανιστές, φασίστες, μεγαλοκαπιταλιστές).

Εν τω μεταξύ, εν μέσω της απεργίας μου έχουν αποφυλακιστεί πρόωρα ο δολοφόνος του Αλέξανδρου, ένας εκ των δολοφόνων του Ζακ που έβγαλε τόσο φυλακή όσο διάστημα κάνω εγώ απεργία πείνας και ο βιαστής Φιλιππίδης με το απίθανο σκεπτικό ότι δεν κινδυνεύουν τα υποψήφια θύματα επειδή είναι πλέον γνωστός για τις πράξεις του και θα τον αποφεύγουν. Και εγώ που συμπλήρωσα τα 3/5 της ποινής μου εδώ και 7 μήνες “δεν έχω σωφρονιστεί ακόμα καθώς δεν έχει περάσει ικανό χρονικό διάστημα” κατά τα εισαγγελικά σκεπτικά! Αμετανόητοι δολοφόνοι απολαμβάνουν αυτό που παλεύω να κερδίσω εδώ και 50 ημέρες ρισκάροντας τη ζωή μου, αυτό που δικαιούμαι εδώ και 7 μήνες, την ελευθερία […]

Γιάννης Μιχαηλίδης. 11/7/2022

Σήμερα Πέμπτη 14 Ιούλη – 53η ημέρα Απεργίας Πείνας

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση που καλεί η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στις 19.00 στο Σύνταγμα.

Η αστική “δικαιοσύνη” ήταν, είναι & θα είναι σαν τα φίδια: δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους.

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού προληπτικά αιχμάλωτου – απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στο Δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο & το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Ακολουθεί το κείμενο που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας του στις φυλακές Μαλανδρίνου.

Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται.

Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη.

Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 στις φυλακές Μαλανδρίνου ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας μπροστά την ίδια του την υγεία και τη ζωή του.

Από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληρεί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, μετά τη συγχώνευση των ποινών του και την έκτιση της ποινής για την απόδρασή του,. Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας στις 17/02/2022 απέρριψε την αίτηση του με το σκεπτικό ότι ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου, με ένα τέτοιο έωλο επιχείρημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσχηματική δικαιολογία ώστε να καλύψει την εκδικητική φύση της επ’ αορίστου κράτησης του στις φυλακές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα περίπτωση, από τις πολλές των τελευταίων χρόνων που εντελώς απροκάλυπτα παραβιάζονται και καταπατούνται, κεκτημένα δικαιώματα κρατουμένων με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που η αστική δικαιοσύνη καταπατά, κάνοντας «λάστιχο», τους ιδίους τους δικούς της νόμους, όχι με νομικά αλλά με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνείας του εκδικητικού και τιμωρητικού ρόλου της αστικής δικαιοσύνης προς τους πολίτικους της αντίπαλους, αφού αυτό που στην πραγματικότητα τους ζητά είναι οι δηλώσεις μετάνοιας και η αποκήρυξη των ιδεών και των δράσεων αντίστασης ενάντια στην καθεστωτική βαρβαρότητα.

Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.

Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. .Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική \της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.

Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.

Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.

Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία.

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας

Νίκη στην Απεργία Πείνας με Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Ιούνης 2022

Ρώμη, πλατεία San Giovanni, 15 Οκτώβρη 2011

Από Συντρόφους & Συντρόφισσες από την άλλη πλευρά της Μεσογείου λάβαμε, μεταφράσαμε & δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο.

Μπλόκο στην Έκδοση από την ελληνική αστική “δικαιοσύνη” στην Ιταλία του φυλακισμένου συντρόφου Dayvid– πολιτικού κρατούμενου στην Α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού.

Η δια-κρατική αστυνομική-δικαστική καταστολή δεν γνωρίζει σύνορα.

Το ίδιο και η Διεθνιστική Αλληλεγγύη!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία

Αθήνα, Ιούλης 2022

ΟΧΙ στην έκδοση του συντρόφου Dayvid

O Dayvid συνελήφθη την Τετάρτη 29 Ιουνίου στην Αθήνα, ένα μήνα μετά την τελεσίδικη απόφαση με την οποία στην Ιταλία είχαν επιβεβαιωθεί οι ποινές, με την κατηγορία για “καταστροφή και λεηλασία”, για την πορεία της 15ης Οκτώβρη του 2011 στη Ρώμη.

Η ποινή που επιβλήθηκε στον Dayvid ήταν εξήμισι χρόνια, εκ των οποίων έχει ήδη εκτίσει ένα χρόνο προφυλάκισης και μερικούς μήνες σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Dayvid ανέλαβε την ευθύνη και διεκδίκησε το δίκιο εκείνης της ημέρας εξέγερσης, όταν μερικοί δρόμοι της Ρώμης πλημμύρισαν από χιλιάδες διαδηλωτών που αντί απλά να πορευθούν όπως ήθελαν οι διοργανωτές, αποφάσισαν να περάσουν στην επίθεση και να δώσουν μάχη. Διάφορα αστυνομικά οχήματα υπέστησαν ζημιές, ένα θωρακισμένο παραδόθηκε στις φλόγες, και για μερικές ώρες, χάρη στις πιο κοινές πρακτικές αντίστασης, δεν στάθηκε δυνατή η επιχείρηση περικύκλωσης της πλατείας.

Ο Dayvid βρίσκεται λοιπόν τώρα στο στόχαστρο αυτού του διεθνούς εντάλματος, έγκλειστος στη φυλακή του Κορυδαλλού, εν αναμονή της απόφασης για την παράδοση του στο ιταλικό κράτος, στην οποία και πιστεύουμε ότι θα αντιταχθεί.

Την Τετάρτη 13 Ιουλίου θα διεξαχθεί η συνεδρίαση στο δικαστήριο της Αθήνας.

Για όποιον θα ήθελε να του γράψει

Dayvid Ceccarelli.

Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού. Α’ Πτέρυγα

ΤΚ 18110. Αθήνα. Ελλάδα.

Θα ακολουθήσει σύντομα ενημέρωση.

Μέσα σε μια δυστοπική συνθήκη όπως η τωρινή, με την μακρόχρονη καπιταλιστική Κρίση να βαθαίνει έπειτα από την επιτάχυνση της κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, απόρροια (και) της εγκληματικής κεφαλαιο-κρατικής διαχείρισης της Πανδημίας του Covid 19. Με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία που κορυφώνεται έπειτα από τη ρωσική εισβολή του περασμένου Φλεβάρη, ενώ μαίνεται ακατάπαυστα στο ανατολικό ευρωπαϊκό μέτωπο εδώ και μια οκταετία έπειτα από την έναρξη του. Με τα ελληνοτουρκικά πολεμικά σύννεφα να πυκνώνουν –όλο και πιο έντονα– πάνω από τα κεφάλια μας και τον θερμοπυρηνικό Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ν’ αποτελεί κάθε άλλο παρά σενάριο επιστημονικής φαντασίας…

Με την Ακρίβεια να σαρώνει και τα πάντα όλα ν’ ακριβαίνουν ακατάπαυστα (νοίκια, λογαριασμοί ενέργειας, ύδρευσης και τηλεφωνίας, προϊόντα και αγαθά πρώτης -και όχι μόνο- ανάγκης), ενώ το μόνο που φθηναίνει είναι η αμοιβόμενη αξία της μισθωτής σκλαβιάς (με τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας, την μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα) και τα μόνα που πετσοκόβονται είναι τα (διόλου χαρισμένα αλλά κατεκτημένα με αγώνες, απεργίες, μάχες και αίμα) εργατικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς, όλων εκείνων των ντόπιων, μεταναστών & μεταναστριών, εργαζόμενων & άνεργων που ζουν κυριολεκτικά στο πετσί τους το καπιταλιστικό κάτεργο αυτού εδώ του τόπου…

[…] Στην ουσία τους, οι ανατιμήσεις και η ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού δεν είναι τίποτε άλλο από την ολοένα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασιακής δύναμης μας, με σκοπό την αύξηση του κέρδους των αφεντικών και την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής μηχανής […]

από Kίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]. Κάλεσμα στην Γενική Απεργία. Τετάρτη 6η Απρίλη 2022

Άλλος Δρόμος δεν υπάρχει!

Δεν πληρώνουμε άλλο για τα κέρδη τους για μην πληρώσουμε και αυτήν την Κρίση τους!

Αυτή τη φορά, να γίνουμε η Κρίση τους!

Να πέσουν οι Τιμές, ν’ ανέβουν οι Μισθοί!

Άμεση Δράση με μαζικές απαλλοτριώσεις προϊόντων & Έμπρακτη Στήριξη των πιο ευάλωτων στρωμάτων της Τάξης μας, με αυτομειώσεις & αρνήσεις αισχροκερδών πληρωμών, ρευματο“κλοπές” & επανασυνδέσεις κομμένων παροχών, με περιφρουρήσεις ενάντια σε εκκενώσεις, εξώσεις και κατασχέσεις σπιτιών.

Αυτή τη φορά, να περάσουμε από πάνω τους!

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Πορεία ενάντια στην Ακρίβεια που καλείται από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω – Κάτω Πατησίων, την Αναρχική Ομάδα Κυψέλης “Τα Κατατόπια” & τη Συνέλευση ενάντια στον Εκβιασμό του Ενοικίου.

Προσυγκέντρωση. Παρασκευή 8 Ιούλη στις 19.30  έξω από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω – Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 & Κρασσά).

Κίνηση της Βιολέττας

Αθήνα, Ιούλης 2022

Από τις 28 ως τις 30 Ιούνη πραγματοποιείται στη Μαδρίτη η Σύνοδος Κορυφής των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ. Μια σύνοδος που φέρει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πολεμικού συμβουλίου αυτής της αιματοβαμμένης “Ευρωατλαντικής Συμμαχίας”, η οποία διαχρονικά -από την ίδρυση της το 1949 μέχρι και σήμερα- σπέρνει, πυροδοτεί και συντηρεί ανά τον κόσμο Χούντες & Προσφυγιά, Θάνατο & Πολέμους. Μια Σύνοδος που διεξάγεται ένα τετράμηνο έπειτα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με την οποία κορυφώνεται ο ιμπεριαλιστικός Πόλεμος που μαίνεται στο ανατολικό ευρωπαϊκό μέτωπό του εδώ και μια οκταετία.

[…] Ένας Πόλεμος που αποτέλεσε το ιστορικό σημείο ρήξης, μέσα στο εξελισσόμενο ενδο-ιμπεριαλιστικό ξαναμοίρασμα του κεφαλαιοκρατικού κόσμου σε σφαίρες επιρροής και την κορύφωση της στρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, που αποτελεί (διακηρυγμένο πλέον) στόχο των ΗΠΑ, μέσω της επέκτασης του ΝΑΤΟ, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 κι έπειτα, σε αντίθεση με τις μεταψυχροπολεμικές δεσμεύσεις του, στην ανατολική Ευρώπη του πάλαι ποτέ “Συμφώνου της Βαρσοβίας”.

Ένας Πόλεμος μέσα στον οποίο ο ελληνικός αστισμός (τόσο στην εθνικιστική όσο και στην “κοσμοπολίτικη” εκδοχή του) και το Κράτος του δεν στέκουν ουδέτερα αλλά αντίθετα, έχουν φροντίσει να γίνει σαφές το διακομματικό δόγμα “Ανήκομεν εις τη Δύσιν” […] [*]

Βασικό επίδικο της συγκεκριμένης Συνόδου αυτών των αιματοβαμμένων φονιάδων των λαών αποτελεί η εμπέδωση της νέας “Στρατηγικής Αντίληψης του ΝΑΤΟ”, μέσα από την ένταξη των σκανδιναβικών (πάλαι ποτέ λεγόμενων “ουδέτερων”) κρατών της Σουηδίας και της Φιλανδίας (στην οποία -τουλάχιστον ως τώρα…- προβάλει βέτο η Τουρκία), την περαιτέρω ενίσχυση της ΝΑΤΟικής στρατιωτικής παρουσίας στην ανατολική Ευρώπη, την αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς το ουκρανικό φασιστικό καθεστώς του πρώην γελωτοποιού & νυν μαριονέτα των ΗΠΑ Ζελένσκι (αλλά και προς τις ένοπλες δυνάμεις των χωρών της Βαλτικής που συνορεύουν με τη Ρωσία), την πρόβλεψη για μια πιο αναβαθμισμένη ευρωατλαντική στρατιωτική παρουσία στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, καθώς επίσης και μέσα από την επεξεργασία ενός πιο ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την συνολική αναχαίτιση της αυξανόμενης γεωπολιτικής ισχύος της Κίνας.

Πολεμικές στρατηγικές και τακτικές μέσα από τις οποίες το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου θερμοπυρηνικού Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου γίνεται όλο και πιο απτό, από το νότιο Ειρηνικό ως την Αρκτική και από την Ευρώπη ως την Ασία, ώστε οι ΗΠΑ (με τη βοήθεια “εταίρων & συμμάχων”) να διατηρήσουν -στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των καπιταλιστικών συσχετισμών- την ολοένα και εντονότερα αμφισβητούμενη πρωτοκαθεδρία τους.

Μέσα σε αυτήν την πυρακτωμένη συνθήκη, το Κράτος της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”, μέσω της νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς κυβέρνησης του Μητσοτάκη του υιού και με την σιωπηρή ή ηχηρή συναίνεση σύσσωμης της αστικής αντιπολίτευσης, αναλαμβάνει για άλλη μια φορά το ρόλο του πιστού και δεδομένου φαντάρου της Δύσης. Μέσα από την πρόσφατες συμφωνίες με ΗΠΑ & Γαλλία για πολεμικούς υπερεξοπλισμούς και την μετατροπή της χώρας σ’ ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό πολεμικό ορμητήριο, μέσα από τις αποστολές πολεμικού υλικού στο χούντα του Κιέβου και τις επιβολές ποικίλων αντιρωσικών κυρώσεων (με χαρακτηριστική την πρόσφατη δέσμευση -έπειτα από εντολή των ΗΠΑ- φορτίου ιρανικού πετρελαίου από ρωσικής ιδιοκτησίας δεξαμενόπλοιο ανοιχτά της Καρύστου, η οποία και προκάλεσε “θερμό επεισόδιο” στις διμερείς σχέσεις και τα ιρανικά αντίποινα με τη δέσμευση δυο δεξαμενόπλοιων ελληνικών συμφερόντων στον κόλπο του Ορμούζ), η ντόπια αστική Τάξη και το Κράτος της διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους -μέσα από τα μπουκωμένα με δημόσιο χρήμα καθεστωτικά ΜΜΕ- την αδίστακτη πολεμοκαπηλεία τους και την πίστη τους στον Ιμπεριαλισμό υπό την αστερόεσσα.

Από την πλευρά του, και σε πλήρη αντίθεση με όσα φαιδρά ψεύδη ισχυρίζονται τα παπαγαλάκια της ευρωατλαντικής εθνικοφροσύνης, το τουρκικό Κράτος του ισλαμοφασίστα Ερντογάν κάθε άλλο παρά “απομονωμένο” είναι, αφού (έχοντας καταφέρει ν’ αναχθεί σε διαμεσολαβητή των ρωσο-ουκρανικών “ειρηνευτικών συνομιλιών” και παίζοντας διαχρονικά σε “διπλό ταμπλό”) επιδιώκει -κι εν μέρει ήδη επιτυγχάνει μέσα από τη “διπλωματία των ανταλλαγμάτων”- την αναβάθμιση του σε ρυθμιστική περιφερειακή δύναμη της ανατολικής Μεσογείου. Στα πλαίσια των ανταγωνισμών μεταξύ των δύο “συμμαχικών” κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, για τη νομή της λείας των πηγών ενέργειας μέσα από τη διαφαινόμενη “συνεκμετάλλευση”, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αστικών Τάξεων τους και των πολυεθνικών καπιταλιστικών ομίλων, και με τον “πόλεμο των δηλώσεων & των γεωτρύπανων” να μαίνεται, οι λαοί που ζουν και εργάζονται και στις δυο ακτές του Αιγαίου κινδυνεύουν -για ακόμα μια φορά στην ιστορία τους- να μετατραπούν σε κρέας προς σφαγή “για του αφέντη το φαΐ”…

[…] Έναν αιώνα μετά τη στρατιωτική εκστρατεία στην Μικρά Ασία, προς υπεράσπιση των συμφερόντων των δυτικών ιμπερια-ληστών “συμμάχων και προστατών”, η οποία και ολοκληρώθηκε με την Καταστροφή και την Προσφυγιά του 1922, η σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα της ντόπιας αστικής Τάξης και του Κράτους της, για γεωπολιτική αναβάθμιση στα πλαίσια του εντεινόμενου ενδοαστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, εγκυμονεί εξίσου οδυνηρές συνέπειες και αφήνει ορθάνοιχτο το πολεμικό ενδεχόμενο […] [*]

Από τη στιγμή της ανακοίνωσης της επικείμενης διεξαγωγής αυτής της κρίσιμης πολεμικής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην ισπανική πρωτεύουσα μέχρι και σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί αντιπολεμικές – αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ιβηρικής χερσονήσου, οι οποίες και αναμένεται να κορυφωθούν με τις κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της Συνόδου για τις οποίες καταφθάνουν και κινητοποιύνται ήδη στην αστυνομοκρατούμενη Μαδρίτη, διαδηλωτές & διαδηλώτριες από όλη την Ισπανία & την Ευρώπη.

Από εδώ, από την αθηναϊκή μητρόπολη, από την πρωτεύουσα του κράτους – παρία της ΕΕ και τα νοτιοανατολικά σιδερόφρακτα σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο, από το νοτιότερο βαλκανικό ΝΑΤΟϊκό πολεμικό ορμητήριο, στέλνουμε διεθνιστικό – αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό σινιάλο Αντίστασης & Αγώνα, ενώνοντας τη φωνή μας μ’ εκείνες όλων όσων αγωνίζονται στην Τουρκία και τα Βαλκάνια, στην Ισπανία, όλη την Ευρώπη & παντού, ενάντια στον Πόλεμο που πυροδοτείται, συντηρείται (διά αντιπροσώπων) και οξύνεται από τον ευρωατλαντικό Ιμπεριαλισμό & την πάνοπλη πολεμική “συμμαχία” του, το ΝΑΤΟ.

Για την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας και το σταμάτημα του Ιμπεριαλιστικού Πολέμου στην Ουκρανία, να σαμποτάρουμε έμπρακτα την Ευρωατλαντική Εθνική Ενότητα που προπαγανδίζεται ακατάπαυστα από την ντόπια Αστική Τάξη, το Κράτος της & τα καθεστωτικά ΜΜΕ της,

Για να μη γίνουμε κρέας προς σφαγή, για την Ειρήνη στο Αιγαίο και τη Συναδέλφωση των Λαών σε Ελλάδα & Τουρκία να αγωνιστούμε διεθνιστικά & ενωτικά για το κλείσιμο όλων των ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών βάσεων & εγκαταστάσεων, ενάντια στην πολεμική προπαρασκευή, τον Εθνικισμό & τον Ιμπεριαλισμό.

Ο δικός μας κύριος Εχθρός ήταν, είναι & θα είναι εδώ: μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ.

Τετάρτη 29 Ιούνη 2022. Πανελλαδική Ημέρα αντιπολεμικών – αντιιμπεριαλιστικών Κινητοποιήσεων ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη.

Όλες & Όλοι στους δρόμους!

Αθήνα. Διαδήλωση από τα Προπύλαια στις 19.00 με κατεύθυνση τα γραφεία της ΕΕ & την Αμερικάνικη Πρεσβεία.

Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]

Αθήνα, Ιούνης 2022

[*] αποσπάσματα από “Διεθνιστική Αλληλεγγύη – Ειρήνη στους Λαούς της Ουκρανίας. Μπλόκο στη συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο!” [ΚτΒ. Αθήνα. 28/2/2022]

Και τώρα και πάντα, ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους από τον κόσμο του Αγώνα!

Καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούττι

Την Τετάρτη 15 Ιούνη 2022 ξεκινά το εφετείο της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α. Δεν έχουμε αυταπάτες: η αστική “δικαιοσύνη” είναι ταξική και στους φασίστες φέρεται με το γάντι, γεγονός που αποδεικνύεται και με τις πολλές πρόωρες αποφυλακίσεις των καταδικασμένων χρυσαυγιτών. Η δικαστική εξουσία, αυτή της οποίας επιφανή στελέχη της στελέχωσαν τις κυβερνήσεις των συνταγματαρχών, αυτή που φρόντισε να βγουν λάδι μέσα από την κολυμπήθρα της εθνικοφροσύνης οι δοσίλογοι της κατοχής και οι βασανιστές της χούντας, αυτή που για χρόνια ολόκληρα νομιμοποίησε θεσμικά τους χιτλερικούς του Μιχαλολιάκου, εγκρίνοντας τη συμμετοχή τους στις εκλογές ήδη από τη δεκαετία του ‘90, αυτή που έριξε στα μαλακά πρωτόδικα τους ναζιστές, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να τους παραπέμψει με βάση τον “αντεγκληματικό” 187 και όχι τον επιβαρυντικό “αντιτρομοκρατικό” 187Α που προβλέπει ανώτερα όρια ποινών, με βάση τον οποίο εδώ και δεκαετίες έχει δικάσει, καταδικάσει και φυλακίσει σε ειδικές συνθήκες δεκάδες αναρχικούς και αναρχικές, κομμουνιστές και κομμουνίστριες αγωνιστές και αγωνίστριες. Πρόκειται για αυτήν την ίδια αστική “δικαιοσύνη” που δεκαετίες ολόκληρες έκανε τα στραβά μάτια (όταν δεν τα έκλεινε…) για πλήθος επιθέσεων, μαχαιρωμάτων, εμπρησμών, πογκρόμ και λιντσαρισμάτων που διαπράχθηκαν μέσα στα χρόνια από το συγκεκριμένο παρακρατικό μηχανισμό, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους πάνω στο σώμα της πολυεθνικής εργατικής Τάξης και της ανυπότακτης αντιφασιστικής νεολαίας, του ντόπιου και του μεταναστευτικού προλεταριάτου.

Αυτή η δικαστική εξουσία δεν μπορεί και δεν θέλει να καταδικάσει αμετάκλητα το φασισμό, μπορεί όμως να αθωώσει ή να καταδικάσει τη Χ.Α, τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτών των εγκλημάτων, τους Μιχαλολιάκους, τους Λαγούς, τους Κασιδιάρηδες και τα δεκάδες άλλα καθάρματα που επάνδρωσαν και επανδρώνουν “υψηλόβαθμα” ή “χαμηλόβαθμα” τη συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση καθώς και άλλες αντίστοιχες (E.ΛΑ.ΣΥN., Έλληνες ΓΤΠ κ.α).

Στο εφετείο, αυτό που επί της ουσίας θα κριθεί, είναι το κατά πόσο η ΧΑ αποτελεί μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση ή κατά πόσο για το αστικό Κράτος της Γ’ ελληνικής «Δημοκρατίας», οι παρακρατικές φασιστικές επιθέσεις αποτελούν αποδεκτές πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, όποια και να είναι η ετυμηγορία, εμείς δεν ξεχνάμε ότι “ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί;” (Μπέρτολτ Μπρέχτ)

Στη σημερινή συγκυρία με τα μαύρα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να έχουν πυκνώσει για τα καλά πάνω από τα κεφάλια μας, με την -εκ νέου- βίαιη φτωχοποίηση των εργαζομένων και την εγκληματική κρατική διαχείριση της Πανδημίας, με την οξυμένη καπιταλιστική Κρίση να βαθαίνει και την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ -πιστή στις “αξίες” της να εντείνει (με την αντιπολιτευτική συναίνεση σύσσωμου του αστικού πολιτικού προσωπικού) την λεηλασία του τόπου και το σάρωμα των εργατικών-συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει όρθια μετά από τη μνημονιακή δεκαετία. Μια κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού που έχει ξεκάθαρα θέσει στο στόχαστρο της τους νέους και τις νέες μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, εκμεταλλευόμενη την επικρατούσα κοινωνική οπισθοχώρηση και κινηματική άμπωτη. Μέσα σε μια τέτοια συγκυρία που έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη της περιόδου που “φούσκωσε” η ΧΑ, πρέπει τα αντιφασιστικά μας αντανακλαστικά να οξυνθούν και πάλι.

Να οξυνθούν για να μην χυθεί άλλο αίμα της Τάξης μας. Για τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν, αλλά και για τον Εντισόν Γιαχάι και τον Αλίμ Αμπντουλ Μάναν, τον Πετρίτ Ζίφλε και τόσους άλλους δικούς μας νεκρούς. Για όλους τους ντόπιους, μετανάστες, πρόσφυγες, προλετάριους και προλετάριες, για όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τις καταλήψεις και τους πολιτικούς χώρους που βρέθηκαν και βρίσκονται -εδώ και μια τριακονταετία, πάντα με την αρωγή της ΕΛ.ΑΣ και την κάλυψη των καθεστωτικών ΜΜΕ- στο στόχαστρο της θρασύδειλης βίας των χρυσαυγίτικων και των υπόλοιπων φασιστικών συμμοριών. Θα είμαστε εκεί για να βρωντοφωνάξουμε και πάλι: Λευτεριά στον Λαό. Θάνατο στο Φασισμό.

Στήρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Αντιφασιστική Συγκέντρωση, Τετάρτη 15 Ιούνη 2022 στις 9.00 πμ στο Εφετείο Αθηνών.

Κίνηση της Βιολέττας  (ΚτΒ)

Αθήνα, Ιούνης 2022.