Την Πέμπτη 10 Νοέμβρη 2022 διοργανώσαμε στη “δική μας μικρή πατρίδα”, στο φιλόξενο Καφενείο της οδού Στουρνάρη 4 στην κατεχόμενη πλατεία Εξαρχείων, μια ΚτΒ Βραδιά με σκοπό την οικονομική ενίσχυση εκδοτικών δραστηριοτήτων.

Μέσα στα δύο και πλέον χρόνια της ύπαρξης της, η πολιτική Κίνηση μας έχει επιλέξει συνειδητά να στηρίζει την έντυπη έκδοση υλικού, το οποίο και θεωρούμε ότι συμβάλει -κάθε φορά με τον τρόπο του- “στον εμπλουτισμό του πολιτικού διαλόγου, της προλεταριακής αυτομόρφωσης και της κινηματικής αντιπληροφόρησης, καθώς και στην κάλυψη της επείγουσας αναγκαιότητας για μια θεωρητική επεξεγεργασία και ανάλυση δεδομένων των σημείων των τωρινών καιρών και εκείνων που “μέλλονται για να ‘ρθουν”” [1].

Ενημερωτικά, αναφέρουμε την υλική & πολιτική υποστήριξη που παρείχαμε στην έκδοση των δυο πιο πρόσφατων βιβλίων που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Προλεταριακή Πρωτοβουλία, του “CHI VIVRA’ VEDRA’ . ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΘΑ ΔΕΙ. Αναλύσεις και Ανταποκρίσεις, Μαρτυρίες, Σημειώσεις και Συζητήσεις για την εξελισσόμενη πανδημία και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την εδαφική στρατιωτικοποίηση και την οικονομία πολέμου, τις ταξικές αντιστάσεις και την κοινωνική αλληλεγγύη από την Ιταλία (και όχι μόνο) της Κρίσης [Μάρτης – Μάης 2020]” που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2020 & του “ΤΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Διάλογος για ένα βιβλίο, έναν ιό και άλλες “κατολισθήσεις”. Μια συνέντευξη του Raffaele Sciortino στο περιοδικό Ιl Lato Cattivo. [Ιούνιος 2020]” που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2021, καθώς και τη συμμετοχή μας με εισηγήσεις μας στις εκδηλώσεις – βιβλιοπαρουσιάσεις που πραγματοποιήθηκαν μ’ αφορμή αυτές τις δυο συγκεκριμένες εκδόσεις [2].

Όντας μισθωτοί εργαζόμενοι (διαφόρων κλάδων) στην αθηναϊκή μητρόπολη, κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η διαρκώς επιδεινούμενη συνθήκη του κύματος ακρίβειας και “ανατιμήσεων” στα πάντα όλα, ένα κύμα που διαρκώς φουσκώνει σε βάρος της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και (όπως γνωρίζουν -άλλωστε- οι “παροικούντες την εκδοτική Ιερουσαλήμ”) πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τον χώρο του χαρτεμπορίου, της τυπογραφίας, της βιβλιοδεσίας και γενικότερα τον χώρο του βιβλίου και κατά συνέπεια κι εκείνο των κινηματικών εκδοτικών εγχειρημάτων, μάς έκανε ν’ αντιληφθούμε το δυσάρεστο γεγονός ότι (πλέον) οι οικονομικές δυνατότητες που μας δίνουν οι μισθοί μας, που διαρκώς υποτιμούνται και εξαερώνονται από τον πληθωρισμό, καθιστούν σε δυσχερή την εξακολούθηση της συγκεκριμένης δραστηριοποίησης μας, βασιζόμενοι αποκλειστικά στις -ούτως ή άλλως- περιορισμένες δυνάμεις μας. Μια δραστηριοποίηση όμως την οποία εξακολουθούμε να θεωρούμε πολιτικά και κινηματικά χρήσιμη και αναγκαία. Έτσι, προέκυψε η ιδέα και η υλοποίηση αυτής της ΚτΒ Βραδιάς. Μια όμορφη συντροφική βραδιά (με βιβλία, μουσικές, μπύρα και ποτά) που μας υπενθύμισε χειροπιαστά πως -όντως- ότι έχουμε είναι μονάχα ο ένας την άλλη…

Από το κινηματικό βιβλιοπωλείο, το μπαρ και το κουτί οικονομικής ενίσχυσης συγκεντρώσαμε 486,15 ευρώ. Ένα ποσό που μας δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε και το οποίο θα διατεθεί εξ’ ολοκλήρου στις προσεχείς εκδοτικές δραστηριότητες μας.

Με την παρούσα ανακοίνωση μας, νοιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τις ολόψυχες ευχαριστίες μας και να μοιραστούμε νοητά μια συντροφική αγκαλιά με το Καφενείο για τη φιλοξενία, τις εκδόσεις Ασύμμετρη Απειλή, Διάδοση και Red n’ Noir για την προσφορά των βιβλίων τους, τους δεκάδες φίλους και φίλες, συντρόφους και συντρόφισσες που επέλεξαν να μάς τιμήσουν με την παρουσία τους και να μάς ενισχύσουν, η κάθεμια και ο καθένας ξεχωριστά, βάσει των δυνατοτήτων τους, στο βαθμό που οι ίδιοι και οι ίδιες έκριναν εφικτό και σκόπιμο.

Άλλωστε, όπως -προ δεκαπενταετίας- έχει γραφτεί και αλλού, “η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μόνο κέρματα και χαρτονομίσματα αλλά σ’ αυτόν τον αγοραίο κόσμο μερικές φορές χρειάζονται κι αυτά…”

[1] Απόσπασμα από την μπροσούρα της ΚτΒ “Μια Συλλογική Απολογιστική Συμβολή: Αναδρομές & Συμπεράσματα. Στόχοι Πάλης & Προοπτικές” [Αθήνα, 2021]

[2] Η Βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης “CHI VIVRA’ VEDRA’ . ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΘΑ ΔΕΙ” πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της, στις 4/6/2021 στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, στο πλαίσιο του 1ου Books n’ Beer Kypseli Fest των εκδόσεων Red n’ Noir.

Εκδηλώσεις – Βιβλιοπαρουσιάσεις για την έκδοση “ΤΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ” πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, στο Red n’ Noir στις 19/3 & στη Σαλονίκη, στη Γκαρμπολά στις 14/5/2022.

Κεντρική διάθεση: Red n’ Noir. Δροσοπούλου 52, Κυψέλη.

Το σύνολο του υλικού αυτών των δύο εκδόσεων έχει δημοσιευθεί σε διαδικτυακή μορφή στο prolprot.espivblogs.net όπου υπάρχει διαθέσιμο και όλο το δημοσιευμένο υλικό μας.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022

για επικοινωνία: violetta@espiv.net

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Από το περασμένο καλοκαίρι κι έπειτα, εκφράσαμε και εκφράζουμε την έμπρακτη Αλληλεγγύη μας στο δίκαιο Αγώνα που συνεχίζουν μαζικά, μαχητικά και ανυποχώρητα -εδώ και πάνω από τρεις μήνες- οι απεργοί και οι απολυμένοι συναδέλφοι τους στη “Μαλαματίνα” στο Καλοχώρι Θεσαλλονίκης, έχοντας στο πλευρό τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, άνεργες και άνεργες, συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες σ’ όλη την πόλη και όλη τη χώρα.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, μετά το κείμενο που μοιράσαμε και το αυτοκόλλητο που κολλήσαμε στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης τον περασμένο Σεπτέμβρη, στα πλαίσια του Πανελλαδικού Συντονισμού ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” που συγκροτήθηκε έπειτα από πρωτοβουλία συντρόφων – συντροφισσών από τη Θεσαλλονίκη και δραστηριοποιείται αγωνιστικά σε πολλές πόλεις όλης της χώρας (Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη), κι ενόψει της Γενικής Απεργίας της 9ης Νοέμβρη, κρεμάσαμε πανό και κολλήσαμε την αφίσα του Συντονισμού στο Κουκάκι και την Καλλιθέα.

Το μεσημέρι του Σαββάτου 5 Νοέμβρη συμμετείχαμε στη Μικροφωνική – Συγκέντρωση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης που καλέστηκε από τον “Πανελλαδικό Συντονισμό ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” σε Αθήνα & Πειραιά” και πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι, με τη συμμετοχή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών. Στο πλαίσιο του Συντονισμού και της Πανελλαδικής Ημέρας Ταξικής Αλληλεγγύης στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”, πραγματοποιήθηκαν επίσης συγκεντρώσεις σε Θεσαλλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο και Καβάλα.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας συμμετείχαμε με εισήγηση μας -βασισμένη στο κείμενο Αλληλεγγύης που μοιράσαμε στους δρόμους- στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των Απεργών της “Μαλαματίνα”, η οποία πραγματοποίηθηκε στο Red n’ Noir στην Κυψέλη και περιελάμβανε συζήτηση με τους ίδιους τους απεργούς του Σωματείου “Μαλαματίνα” και παρέμβαση αλληλέγγυων συντρόφων από τη Θεσαλλονίκη.

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής Συγκέντρωσης στα Χαυτεία και της μαζικής και μαχητικής Διαδήλωσης της 9ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα, μοιράσαμε -μαζί με το απεργιακό μας κάλεσμα- το κείμενο μας για την Αλληλεγγύη στην Απεργία στη Μαλαματίνα, ενώ μετά την ολοκλήρωση της, ως Συντονισμός πραγματοποιήσαμε -μαζί και με άλλους συντρόφους & συντρόφισσες- Παρέμβαση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης, έξω από την κεντρική είσοδο της “Τεχνόπολης” του Δήμ(ι)ου Αθηναιών στο Γκάζι, κατά τη διάρκεια του “Athens Bar Show”, στο οποίο και συμμετείχε με περίπτερο της η εταιρία της Μαλαματίνας, όπου ανοίχτηκαν πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα, ρίχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα Αλληλεγγύης, για τη Νίκη στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”.

Με τις λιγοστές μας δυνάμεις θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε και να συμμετέχουμε σ’ αυτό το κύμα Ταξικής Αλληλεγγύης που διαρκώς φουσκώνει σ’ όλη τη χώρα, δείχνοντας έμπρακτα και χειροπιαστά πως -όντως- ότι έχουμε είμαστε Εμείς!

Ακολουθεί η Εισήγηση μας στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των απεργών της “Μαλαματίνας” [Red n’ Noir, Αθήνα, Σάββατο 5/11/22]

Καλησπέρα, σας ευχαριστούμε όλες και όλους για τη συμμετοχή σας στη σημερινή Εκδήλωση και ιδιαιτέρως τους απεργούς εργάτες που μας έκαναν την τιμή να είναι σήμερα μαζί μας, όπως και τους συντρόφους από τη Θεσσαλονική, που είναι και αυτοί εδώ για να μοιραστούν την εμπειρία Αγώνα όλου αυτού του διαστήματος.

Τι συμβαίνει στη Μαλαματίνα

Από το περασμένο καλοκαίρι, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης διεξάγουν έναν αγώνα διαρκείας, αρχικά με 24ωρες, και με μεγαλύτερη διάρκεια αργότερα, κυλιόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με συγκεντρώσεις και απεργιακές περιφρουρήσεις έξω από το εργοστάσιο, απαιτώντας την επαναπρόσληψη 15 απολυμένων συναδέλφων τους και διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής συμβάσης εργασίας.

Απεργιακές κινητοποίησεις που ξεκίνησαν αφού πρώτα ο Όμιλος Mantis, που στα χεριά του πέρασε πρόσφατα η επιχείρηση, δεν τήρησε τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας κατά την μετάβαση της ιδιοκτησίας στα χέρια του. Να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι είχαν δεχτεί ήδη μείωση 20% επι του μισθού τους από την προηγούμενη ιδιοκτησία και ότι οι νέοι ιδιοκτήτες ανέλαβαν την εταιρεία σχεδόν τσάμπα με διαγραφή χρεών της τάξης του 70% προς το δημόσιο και πιστωτές, η οποία έγινε στο πλαίσιο του σχεδίου εξυγίανσης της.
Κατά τη διάρκεια αυτού του δίκαιου Αγώνα τους, οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους το Κεφάλαιο, στο πρόσωπο της νέας διοίκησης & ιδιοκτησίας του εργοστασίου, η οποία ψευδολογεί, απειλεί και συκοφαντεί από την πρώτη στιγμή τους απεργούς μέσω ανακοινώσεων, ενώ παράλληλα οργανώνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την Απεργία. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων προχωράει στις απολύσεις του Γιάννη Φραγγίδη, προέδρου του επιχειρησιακού Σωματείου και της ΠΟΕΕΠ και του Άρη Μερκενίδη, προέδρου του Σωματείου Οδηγών – Πωλητών Β. Ελλάδας και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΕΚΘ.
Παράλληλα, οι απεργοί βρίσκονται αντιμέτωποι και με το αστικό Κράτος που, από την πρώτη στιγμή, στάθηκε στο πλευρό της εργοδοσίας, εξαπολύοντας τους πραιτωριανούς του να χτυπήσουν λυσσασμένα τις απεργιακές περιφρουρήσεις και συλλαμβάνοντας συνδικαλιστές, παίζοντας δηλαδή το ρόλο του μπράβου ώστε να μπουν στο εργοστάσιο οι απεργοσπάστες.
Σε πείσμα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, οι απεργοί συνεχίζουν αταλάντευτα το δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωση τους, έχοντας τη στήριξη και την αλληλεγγύη από πλήθος οργανωμένων – κυρίως αλλά όχι μόνο- ταξικών δυνάμεων. Στήριξη και Αλληλεγγύη, η οποία όσο αυξάνεται η επίθεση και η καταστολή από την πλευρά του Κεφαλαίου και του Κράτος του τόσο ατσαλώνεται και δυναμώνει, μεταφέροντας το μήνυμα των απεργών σε όλη τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές πόλεις όλης της χώρας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, συγκροτήθηκε πρόσφατα ο Πανελλαδικός Συντονισμός ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνας”, στον οποίο συμμετέχουμε πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες και σύντροφοι – συντρόφισσες από Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη.

Η υπάρχουσα συγκυρία

Όλα τα παραπάνω που λαμβάνουν χώρα στην “Μαλαματίνα”, δεν πραγματώνονται σε κάποιο ουδέτερο χώρο και χρόνο αλλά σε μια συγκύρια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Η κρίση της προηγουμένης μνημονιακής δεκαετίας άφησε μεγάλες πληγές στο «κορμί» της κοινωνικής βάσης, με την τεράστια αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου -από τα κάτω προς τα πάνω- και την πλήρη αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής, με τις τεράστιες μειώσεις του εισοδήματος εκατομμύριων εργαζομένων και συνταξιούχων μέσα, κυρίως, από τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως αυτές ήταν διαμορφωμένες μέχρι τότε, ως αποτέλεσμα χρόνιων μαχητικών και αιματοβαμμένων αγώνων από την πλευρά της εργατικής Τάξης.

Σήμερα δέκα και πλέον χρονιά μετά βιώνουμε καιρούς που η επίθεση στην Τάξη μας οξύνεται ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας -για ακόμη μια φορά- δυσβάσταχτους όρους επιβίωσης σ’ όλο το πλέγμα της καθημερινότητας. Η κατάργηση και καταπάτηση των εργατικών και συνδικαλιστικών κεκτημένων που έχουν απομείνει ακόμα όρθια, οι απολύσεις και η επιδείνωση των όρων δουλειάς, η λίστα σφαγής -των δεκάδων νεκρών και τραυματιών- εργατών που δεν έχει τέλος (είναι πάνω από 50 τα γνωστά θανατηφόρα «ατυχήματα» μέσα στο 2022), πάνε πλάι πλάι με την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας Υγείας, την σταδιακή κατάργηση, ουσιαστικά, της δημόσιας Παιδείας, την αστυνομοκρατία και την καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Προσθέτουμε σε αυτά και τις ήδη υπάρχουσες αλλά και τις επερχόμενες εξωφρενικές ανατιμήσεις στο κόστος ζωής, αναμένοντας τον “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” ενώ την ίδια ώρα το Κεφαλαίο, κάνοντας ακόμη μια φορά την «κρίση ευκαιρία», βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται.

Νόμος Χατζηδάκη

Ο βασικός πολιορκητικός κριός της διάρρηξης εναπομείναντων εργατικών κεκτημένων είναι ο πρόσφατος νόμος Χατζηδάκη.

Ένα νόμος «λαιμητόμος» που ήρθε και πάτησε στον αμέσως προηγούμενο αντεργατικό νόμο, εκείνον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που στρεφόταν ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και με τη σειρά του ολοκληρώνει την πιο σκληροπυρηνική νεοφιλελεύθερη φαντασίωση.

Ένας νόμος που ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση και την απεργία, αφού μέσα από αυτό το νέο αντιλαϊκό-αντεργατικό ιδιώνυμο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, περιφρουρήσεις και παρεμβάσεις καθίστανται σε ποινικά κολάσιμες πράξεις. Δημιουργείται το «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων», το οποίο βάζει στο στόχαστρο του την συναδελφική άμεση δράση και τους αγωνιστές συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, αφού γίνεται υποχρεωτική η εγγραφή στο «μητρώο πραγματικών δικαιούχων», νομιμοποιώντας πλήρως τον κρατικό και εργοδοτικό έλεγχο στο εσωτερικό των εργατικών σωματείων.

Ένας νόμος που καθιερώνει την ηλεκτρονική ψήφο, ακυρώνοντας στην πράξη τις ζωντανές διαδικασίες της συνέλευσης με τη συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή (πολιτικών, οργανωτικών, συνδικαλιστικών) σκεπτικών, ενώ σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους κρίνεται από αυτούς ως «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», θα είναι υποχρεωτικό να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων. Θεσμοθετείται δηλαδή ουσιαστικά ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός για το εκ των προτέρων χτύπημα των απεργιών.

Παράλληλα, καταργεί στην ουσία του το κατοχυρωμένο δικαίωμα στο 8ωρο, δίνοντας τη δυνατότητα εφαρμογής της 10ωρης εργασίας, μετά από συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, χωρίς πρόσθετες αμοιβές, αλλά είτε μειώνοντας τις αντίστοιχες ώρες εργασίας στο μέλλον, είτε με ρεπό ή πρόσθετη άδεια ως αντάλλαγμα. Στην ουσία δίνει στην εργοδοσία τη δυνατότητα, μέσω του εκβιασμού, να ελαστικοποιήσει την εργασιακή σχέση, με βάση μόνο τα συμφέροντα της και φυσικά σε βάρος εκείνων των εργαζομένων.

Mε μια σειρά άρθρων, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες εξωθούνται στη σύναψη ατομικών συμβάσεων, με εκβιαστικά μέσα για την “ευελιξία και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου εργασίας”. Αντικαθίσταται η Επιθεώρηση Εργασίας ως αποδέκτης των εργασιακών διεκδικήσεων με ένα Ν.Π.Ι.Δ. (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας). Επέρχεται η ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, απλοποιώντας τη διαδικασία ένταξης των επιχειρήσεων σε αυτές που εμπίπτουν στην “κατηγορία μη κυριακάτικης αργίας”.

Τέλος, νομιμοποιούνται οι απλήρωτες υπερωρίες αφού αυξάνονται σε 150 για όλους τους κλάδους με ταυτόχρονη κατάργηση της πληρωμής τους, ενώ ο εργοδοτικός έλεγχος πάνω στον κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη γίνεται καθεστώς. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται να θεσμοθετήσει μια σειρά από υπάρχουσες εργοδοτικές αυθαιρεσίες (που αφορούν τον πάτο της εργασιακής πυραμίδας), προς όφελος του Κεφαλαίου βυθίζοντας ακόμα περισσοτέρους εργαζόμενους, τώρα και με το νόμο, στην ανέχεια και τη φτώχεια που επιφέρει η επισφάλεια, μετατρέποντας έτσι -μέσα σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας- τον καθένα και καθεμία από εμάς σε έρμαιο των ορέξεων του αφεντικού του.

Μαλαματίνα, Cosco, Efood, Λαρκο, ΒΦΛ, Πετρέλαια Καβάλας…

Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα!

Μπροστά στο ασφυκτικό παρόν και στο ζοφερό και ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, με τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να πυκνώνουν όλο και περισσότερο πάνω από τα κεφάλια μας, σ’ αυτή την περίοδο της εντεινόμενης όξυνσης της καπιταλιστικής Κρίσης, της βαθιάς κοινωνικής ήττας και της παρατεινόμενης κινηματικής άμπωτης, ο αγώνας των εργατών στη «Μαλαματίνα» μόνο μάταιος δεν είναι.

Οι απεργοί, παρά τους δυσμενείς όρους και τις εις βάρος τους συνθήκες, δίνουν μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη όχι μονάχα για τους εαυτούς τους, τα παδιά τους και τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά για το σύνολο της Εργατικής Τάξης, Μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη, με πρωμετωπίδα το διαχρονικά δίκαιο προλεταριακό πρόταγμα: ο μονός χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.

Με πείσμα και με αυταπάρνηση και έχοντας στο πλευρό τους -απέναντι στην εργοδοτική εκδικητικότητα, την κρατική καταστολή και την αργυρώνητη προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ- μονάχα την ταξική Αλληλεγγύη , οι αγωνιζόμενοι εργάτες ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε έναν εχθρό που φαντάζει ανίκητος, απέναντι στις απειλές τις εργοδοσίας, τους ξυλοδαρμούς και τα χημικά, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις από τους μπάτσους.

Μια ταξική Αλληλεγγύη που εκφράζεται αδιάκοπα και πλατιά, όχι μόνο με τη συμμετοχή στις απεργιακές φρουρές στην πύλη του εργοστασίου και τις συναδελφικές στάσεις εργασίας σε άλλους κλάδους, τις διαδηλώσεις στο κέντρο και τις συνοικίες της Σαλονίκης, τις συγκεντρώσεις, τις κινήσεις συμπαράστασης και τις εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης σε διάφορες πόλεις αλλά και με την οικονομική ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου [1].

Ο Αγώνας στη “Μαλαματίνα”, μαζί μ΄εκείνους σε e-Food, Cosco, Λάρκο, ΒΦΛ & Πετρέλαια Καβάλας (και όχι μόνο), αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας και κρατάνε -μέσα σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς- τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη. Αγώνες που τείνουν να ξεφεύγουν από τα στενά συντεχνιακά πλαίσια, να ξεπερνούν το χαρακτήρα μιας (ακόμη) δίκαιης μάχης για την επιβίωση και να παίρνουν τον χαρακτήρα της ανοιχτής ταξικής συγκρουσης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι γύρω από αυτούς τους αγώνες συσπειρώνονται αγωνιστές & αγωνίστριες από -φαινομενικά ή μη- διαφορετικά πολιτικά μετερίζια, αλλά όπως γράφαμε με αφορμή τον Αγώνα στην Efood

[…] υπάρχουν στιγμές που αυτά που ενώνουν, μπορούν και είναι –στην πράξη- περισσότερα από αυτά -που στη θεωρία- χωρίζουν και πως η Οργάνωση στη Βάση και η Ενότητα στη Δράση δεν αποτελούν (αναγκαστικά) αφηρημένες έννοιες αλλά μια έμπρακτη μέθοδο και πρόταση Αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, που προωθείται και κατακτιέται μονάχα μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, και όχι μέσα στα πειραματικά εργαστήρια και  τους δοκιμαστικούς σωλήνες της “ιδεολογικής-πολιτικής ορθότητας, στεγανότητας και καθαρότητας” […] [2]

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη εισήγηση μας, επαναλαμβάνουμε λοιπόν ότι ο Αγώνας στη Μαλαματινα μόνο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει τόσο για τα υπάρχοντα μέτωπα με το Κεφάλαιο και το Κράτος του όσο και για εκείνα που επίκειται να ανοίξουν. Παράδειγμα για τη δημιουργία επιτέλους ενός μαχητικού διεκδικητικού κινήματος -δίχως καθεστωτικές λογικές ενός (αλήστου μνήμης…) πασοκικού εργατοπατερισμού και πολιτικάντικους-συνδικαλιστικούς τακτικισμούς και ηγεμονισμούς- που θα καταφέρει να υψώθει ως ανάχωμα απέναντι στο ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας, την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, τη διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, την ολοένα μεγαλύτερη υποδούλωση ανθρώπων και περιβάλλοντος στα κεφαλαιο-κρατικά-ιμπεριαλιστικά δεσμά.

Ένα αγωνιστικό παράδειγμα για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα θέσει άμεσα το ζήτημα της ουσιαστικής αύξησης του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, την ύπαρξη ισχυρών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους χώρους δουλειας, την κατάργηση του νόμου – “λαιμητόμου” Χατζηδακη και τη μείωση των τιμών του κόστους ενέργειας και των προϊόντων πρώτης ανάγκης.

Για να κάνουμε αυτή τη φορά εμείς την Κρίση «ευκαιρία». Μια ευκαιρία για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ώστε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Κεφαλαίου και του Κράτους του αλλά για να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Από το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και την Καβάλα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τους δρόμους της αθηναϊκής μητρόπολης, το οργανωμένο προλεταριάτο με υψωμένες γροθιές βροντοφωνάζει ότι «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα» και δείχνει το δρόμο στο σύνολο της ντόπιας και μεταναστευτικής Εργατικής Τάξης, της Τάξης που ζει, εργάζεται και πεθαίνει, βιώνοντας στο πετσί της το ακατάπαυστο ανέβασμα των στροφών της κρεατομηχανής του κεφαλαιοκρατικού κάτεργου και του ιμπεριαλιστικού σφαγείου.

Ελπίζουμε, με τη συμβολή των απεργών και των αλληλέγγυων από τη Σαλονίκη της προσφυγιάς και των αιματοβαμμένων ταξικών – κοινωνικών Αγώνων που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ιστορία αυτού του τόπου, η αποψινή εκδήλωση να συμβάλει σ’ αυτήν την κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της Οργάνωσης στη Βάση και της Ενότητας στη Δράση, για τον Αγώνα της Τάξης μας ενάντια στην Τάξη τους, ώστε η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια ν’ αποτελέσουν παρελθόν, ώστε το παρόν και το μέλλον μας να γραφτεί από εμάς τους ίδιους, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που κινούν μέσα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς τον κεφαλαιο-κρατικό κόσμο που διαιωνίζεται και τρέφεται από τις ίδιες μας τις σάρκες.

Σημειώσεις:

[1] Τραπεζικός Λογαριασμός για την οικονομική Ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου εργατοϋπαλλήλων οινοποιίας “Μαλαματίνα”:

ΙΒΑΝ: GR10 0110 8390 0000 8390 0230 513

[2] Απόσπασμα από “Σκέψεις & Συμπεράσματα, Διδάγματα & Προοπτικές από (και για) το νικηφόρο Aγώνα στην efood”. Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) [Αθήνα. Οχτώβρης 2021]. Ολόκληρο το κείμενο (όπως και το σύνολο του υλικού της ΚτΒ) διαθέσιμο στο prolprot.espivblogs.net

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022

Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.
Κώστας Βάρναλης

Μέσα σε μια δυστοπική συνθήκη όπως η τωρινή, όπου η Ακρίβεια σαρώνει και τα πάντα ακριβαίνουν ακατάπαυστα (νοίκια, λογαριασμοί ενέργειας, ύδρευσης και τηλεφωνίας, προϊόντα και αγαθά πρώτης -και όχι μόνο- ανάγκης), το μόνο που φθηναίνει είναι η αμοιβόμενη αξία της μισθωτής σκλαβιάς (με τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας, την μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα), ενώ τα μόνα που πετσοκόβονται είναι τα (διόλου χαρισμένα αλλά κατεκτημένα με αγώνες, απεργίες, μάχες και αίμα) εργατικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς, όλων εκείνων των ντόπιων, μεταναστών & μεταναστριών, εργαζόμενων & άνεργων που ζουν κυριολεκτικά στο πετσί τους το καπιταλιστικό κάτεργο αυτού εδώ του τόπου…

Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη λοιπόν, η μαζική συμμετοχή όλων μας σ’ αυτήν τη Γενική Απεργία, τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις, αποκτάει ένα ειδικό βάρος, αφού μπορεί ν’ αποτελέσει το έναυσμα ώστε η Τάξη μας -η Τάξη εκείνων που “δεν έχουν τίποτα άλλο από την εργασιακή τους ισχύ, που δεν είναι τίποτα αλλά πρέπει να γίνουν τα πάντα…”– ν’ αντιληφθεί ξανά τις δυνατότητες της και τη συλλογική δύναμή της, παίρνοντας -επιτέλους- τις τύχες της στα δικά της χέρια.

Η αύξηση του πληθωρισμού (πάνω κάτω) στο 10%, σημαίνει λοιπόν με απλά λόγια την έμμεση μείωση, δηλαδή την υποτίμηση -σ’ αντίστοιχα ποσοστά- του πραγματικού μισθού μας.

Την ώρα που οι εταιρείες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο αύξησαν τον κύκλο εργασιών τους κατά 25% το 2022 τα κρατικά έσοδα από φόρους αυξήθηκαν κατά 17,5% σε σχέση με τον στόχο του τρέχοντος φετεινού προϋπολογισμού. Για να το πούμε πιο απλά, τη ίδια ώρα που ο μισθός μας χάνει την αξία του, το Κεφάλαιο και το Κράτος του, βλέπουν τα έσοδα και τον τζίρο τους να μεγαλώνουν. Για να μάς ρίξουν στάχτη στα μάτια, πετάνε τα ξεροκόμματα των vouchers και των passes και -από τις αρχές του μήνα- το “καλάθι του νοικοκυριού”, δηλαδή μια άτυπη (αλλά πολυδιαφημισμένη) κυβερνητική συμφωνία με τους μεγαλοκαπιτα-ληστές των σούπερ μάρκετ για δήθεν “συγκράτηση των ανατιμήσεων”, την οποία με στόμφο προπαγανδίζει νυχθημερόν -μποστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα της αργυρώνητης προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ- ο πλέον γελοίος μεταπολιτευτικός υπουργός “Ανάπτυξης”. Όμως όλοι και όλες το ξέρουμε καλά και το βιώνουμε καθημερινά:

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά “καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς” της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας”!

Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ‘ναι πάντα!

Σήμερα, οι συλλογικοί, επίμονοι και μαχητικοί αγώνες που βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων μπορούν και έχουν αποτέλεσμα! Αυτό δείχνει η εμπειρία και οι απεργίες στην Efood, στην Cosco, στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια Καβάλας κ.α. Αυτό δείχνει ο πολύμηνος αγώνας στην Μαλαματίνα στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, ο οποίος βρίσκεται σ’ εξέλιξη και στοχεύει στην επαναπρόσληψη των απολυμένων και την υπογραφή ισχυρής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Αυτοί οι αγώνες αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας και κρατάνε -μέσα σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς- τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη. Αγώνες που τείνουν να ξεφεύγουν από τα στενά συντεχνιακά πλαίσια, να ξεπερνούν το χαρακτήρα μιας (ακόμη) δίκαιης μάχης για την επιβίωση και να παίρνουν τον χαρακτήρα της ανοιχτής ταξικής σύγκρουσης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι γύρω από αυτούς τους αγώνες συσπειρώνονται αγωνιστές & αγωνίστριες από -φαινομενικά ή μη- διαφορετικά πολιτικά μετερίζια. Όπως γράφαμε με αφορμή τον Αγώνα στην Efood

[…] υπάρχουν στιγμές που αυτά που ενώνουν, μπορούν και είναι –στην πράξη- περισσότερα από αυτά -που στη θεωρία- χωρίζουν και πως η Οργάνωση στη Βάση και η Ενότητα στη Δράση δεν αποτελούν (αναγκαστικά) αφηρημένες έννοιες αλλά μια έμπρακτη μέθοδο και πρόταση Αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, που προωθείται και κατακτιέται μονάχα μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, και όχι μέσα στα πειραματικά εργαστήρια και τους δοκιμαστικούς σωλήνες της “ιδεολογικής-πολιτικής ορθότητας, στεγανότητας και καθαρότητας” […]

απόσπασμα από Σκέψεις & Συμπεράσματα, Διδάγματα & Προοπτικές από (και για) το νικηφόρο Aγώνα στην efood. ΚτΒ. Αθήνα, Οχτώβρης 2021.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ 2022.
Κανένας & Καμία στη δουλεία.
Όλοι & Όλες στους Δρόμους & τις απεργιακές Διαδηλώσεις!

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ & ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΙΣΧΥΡΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ & ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ.
ΑΜΕΣΗ & ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΑΝΩΤΕΡΗ Η’ ΙΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ.
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ 13ου & 14ου ΜΙΣΘΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ – ΛΑΪΚΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.
ΕΔΩ & ΤΩΡΑ ΜΕΙΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022

Μικροφωνική – Συγκέντρωση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα”

ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ – 13.00 – ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

“… η μάχη στην Μαλαματίνα συνεχίζει να κρατάει την φωτιά της ταξικής πάλης αναμμένη μέσα στην πυριτιδαποθήκη της ακρίβειας, της φθηνής εργασίας, της ανεργίας, των περικοπών σε Υγεία και Παιδεία, της αστυνομοκρατίας, της λεηλασίας του περιβάλλοντος, της πολεμικής προετοιμασίας.”

Ενάντια στις απολύσεις, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, την παρανομιμοποίηση της απεργίας και των σωματείων, την κρατική καταστολή…

Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΤΗΣ «ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ»:

“Από το Καλοχώρι των εργοστασίων, των διυλιστηρίων, των αποθηκών, από το απεργιακό μπλόκο των εργαζομένων στη Μαλαματίνα, από το εργοστάσιο που έχουμε λιώσει τις ζωές μας και που τους τελευταίους μήνες έχουν διώξει 17 από εμάς, από εκεί που μερικές δεκάδες εργαζομένων έχουν να πληρωθούν εδώ και τρεις μήνες διεκδικώντας την επιστροφή των συναδέλφων τους στη δουλειά για να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Από το μέρος που η αστυνομία έχει κατασκηνώσει για να βάζει μέσα απεργοσπάστες λειτουργώντας σαν ιδιωτική σεκιούριτι, από το μέρος που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ματωμένο τεραίν με ανθρώπους πεταμένους στο δρόμο κυριολεκτικά και μεταφορικά, από το μέρος που μαθαίνουμε να μην σπάμε μέσα μας ακόμα κι όταν σπάσουν τις αλυσίδες μας.

Δε θα σας περιγράψουμε τίποτα άλλο, τα ίδια ζούμε, στο ίδιο καζάνι βράζουμε: Η ανεργία, η αφραγκία, η αστυνομοκρατία, τα μεροκάματα του τρόμου, η Χρυσή Αυγή, οι εξώσεις και οι πλειστηριασμοί, έχουν γίνει ήδη στίχοι που τραγουδιούνται από τα χείλη εκατομμυρίων νέων ανθρώπων.

Με τα ΜΜΕ όμως να θάβουν ή να παραποιούν τον αγώνα μας, είναι για εμάς πολύ σημαντικό να ακουστεί και η δικιά μας φωνή σε αυτούς και αυτές που θέλουμε και πρέπει να συναντηθούμε, σε αυτούς και αυτές που έρχονται να αντιμετωπίσουν συνθήκες εργασίας ακόμα πιο εντατικοποιημένες, ακόμα πιο επισφαλείς, με ακόμα πιο χαμηλά μεροκάματα.

Θέλουμε να τονίσουμε μονάχα το εξής: Χωρίς την αλληλεγγύη πολλών από εσάς, δεν θα αντέχαμε τόσο καιρό, δεν θα ήμασταν απολύτως σίγουροι πως θα αντέξουμε κι άλλο. Για όσο χρειαστεί, ως το τέλος, ως την δικαίωσή μας, όσα δακρυγόνα κι αν μας ρίξουν, όσες φορές κι αν μας συλλάβουν.

Για αυτό σας λέμε κάθε φορά που πάει να σας πάρει από κάτω, να θυμάστε πως η αλληλεγγύη είναι το πρώτο και το τελευταίο μας καταφύγιο, μία ανεξάντλητη πηγή δύναμης. Να θυμάστε πάντα πως ότι έχουμε είναι ο ένας τον άλλον, πως ότι έχουμε είμαστε εμείς. Και για αυτό μαζί πρέπει να προσπαθήσουμε έτσι ώστε να σταματήσει ο πόνος των φτωχών να γίνεται η τέχνη των αστών. Μαζί πρέπει να προσπαθήσουμε έτσι ώστε ο πόνος μας να γίνει η δύναμή μας, να γίνει ο φόβος τους.

Αδέρφια και παιδιά μας: Να γίνει κοινό μας στοίχημα, η συνάντησή μας στους δρόμους, στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο που δε θα δουλεύουμε για ψίχουλα, που δε θα βρισκόμαστε στις ουρές της ανεργίας όποτε καπνίσει στα αφεντικά μας, που θα πηγαίνουμε στη δουλειά με ψηλά το κεφάλι.

Για να έρθει η στιγμή που θα τραγουδάμε πως υπήρξε μια θλιβερή εποχή που τ’ αφεντικά μας γελούσανε με τα όνειρά μας. Να το θυμάστε παιδιά και αδέρφια μας, να το θυμόμαστε όλοι: «Μια μέρα θα γίνουνε όλα δικά μας».”

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ

Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΟΛΟΙ, ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ

Συντονισμός ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της ‘Μαλαματίνα’ από Αθήνα – Πειραιά

ΚτΒ βραδιά οικονομικής ενίσχυσης εκδοτικών δραστηριοτήτων

Πέμπτη 10.11 στο Καφενείο της Πλατείας Εξαρχείων, Στουρνάρη 4

κινηματικό βιβλιοπωλείο απο τις 19.00

θα ακολουθήσει DJ set με τους:

Leon Prol [athenian & international
hip hop & other black sounds]

Totri Kaki [hip the hopes, break the dances
beat the bites, rock the casbahs]

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Εκδήλωση για τον αγώνα των απεργών της «Μαλαματίνας»

-Εισήγηση από την Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]

-Συζήτηση με μέλη του εργοστασιακού Σωματείου “Μαλαματίνα”

-Παρέμβαση αλληλέγγυων από Θεσσαλονίκη.

Το Σάββατο 5 Νοέμβρη 2022

ώρα 18:00 στο Red n’ Noir (Δροσοπούλου 52, Κυψέλη).

*Όλο το κέρδος από το βιβλιοπωλείο του Σαββάτου 5 Νοέμβρη θα διατεθεί στην στήριξη του απεργιακού αγώνα.

**Το μπαζάρ βιβλίου για την οικονομική στήριξη του απεργιακού αγώνα θα ξεκινήσει από τις 13:00.

**Μετά την κουβέντα θα ακολουθήσει Touba Libre Party (σε Touba free παραλλαγή).

τοιχογραφία για τον Βασίλη στις εργατικές κατοικίες της Νέας Ιωνίας Βόλου

Τη Δευτέρα 21 Οκτώβρη ξεκινάει η δίκη τριών αστυνομικών για τον ξυλοδαρμό, τον Ιούνη του 2020, του αγωνιστή Βασίλη Μάγγου έξω από τα δικαστήρια Βόλου.

Ο σύντροφος Βασίλης ξυλοκοπήθηκε από ένστολους δολοφόνους και βασανιστές, μετά από την επίθεσή τους κατά της συγκέντρωσης Αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της μαζικής και μαχητικής διαδήλωσης ενάντια στην περιβαλλοντόκτονα καύση σκουπιδιών στο εργοστάσιο της LaFarge-ΑΓΕΤ , που είχε πραγματοποιηθεί -ως τις πύλες του- την προηγούμενη μέρα. Μετά τον ξυλοδαρμό του, προσήχθη στο ΑΤ Βόλου όπου οι μπάτσοι συνέχισαν τον εξευτελισμό και βασανισμό του. Εν τέλει, τον άφησαν ελεύθερο με έξι πλευρά σπασμένα και τη νοσηλεία του να επείγει. Ένα μήνα μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του και ως επακόλουθο των τραυματικών συνεπειών του, ο Βασίλης άφησε την τελευταία του πνοή.

[…] Η τοπική δικαστική εξουσία έπειτα από δυόμιση χρόνια, αποφάσισε εν τέλει να στείλει στο δικαστήριο 3 αστυνομικούς κατηγορούμενους με μια μόνο κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος, αυτή της επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Επίσης πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την μήνυση που άσκησαν οι γονείς του Βασίλη στην οποία υπήρχαν και κατέθεταν δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες. Τα παραπάνω δηλώνουν ότι πρόκειται για μια δίκη παρωδία που ο μόνος της σκοπός είναι να ρίξει στα μαλακά κάποιους μόνο από τους υπεύθυνους του ξυλοδαρμού του Βασίλη, και να συγκαλύψει τον βασανισμό του. Πρόκειται για ένα ακόμα πλυντήριο της δικαστικής μαφίας προς τους δικούς της ανθρώπους ξεπλένοντας συνάμα τα αποικιοκρατικά σχέδια της LaFarge-ΑΓΕΤ και τον πόλεμο που έχει αυτή ανοίξει προς την κοινωνία του Βόλου. Ένα πόλεμο που αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης επίθεσης των ενεργειακών κολοσσών απέναντι στις τοπικές κοινωνίες, με το επιχείρημα της αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, την ίδια ώρα που εντάσσει την ενέργεια και άλλα βασικά αγαθά στο χρηματιστήριο (όπως το νερό) και τα ιδιωτικοποιεί […]

Απόσπασμα από το Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας αναρχικών και κομμουνιστών
ενάντια στη συγκάλυψη της υπόθεσης του Βασίλειου Μάγγου.

Η αστική “δικαιοσύνη” ανέκαθεν διασφαλίζει την καθεστηκυία Τάξη. Ανέκαθεν υπηρετεί τα αιματοβαμμένα συμφέροντα της αστικής Τάξης & του Κράτους της και πάντα προστατεύει τα πιο πιστά της μαντρόσκυλα, τους μπάτσους. Από την μεταπολίτευση μονάχα και δώθε, τα παραδείγματα των δολοφονημένων, αλλά και βαριά τραυματισμένων και σακατεμένων από μπάτσους δυστυχώς είναι δεκάδες, τόσο με δολοφονίες αγωνιστών και αγωνιστριών όσο και μ’ εκείνες φτωχών, αποκλεισμένων, περιθωριοποιημένων, απόκληρων και απόβλητων της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”.

Η αστική “δικαιοσύνη” ξέρει να είναι τύφλη όταν πρόκειται για εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζονται εργατικά “ατυχήματα”, για μεγαλοκαπιταλιστές-πρεζέμπορους, για παιδοβιαστές, για ένστολους και μη φονιάδες και βασανιστές, ξέρει να κωφεύει όταν πρόκειται για τη λεηλασία της φύσης, για τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας και της εγκληματικής κεφαλαιο-κρατικής διαχείρισής της.

Καθήκον μας, με αφετηρία τη δίκη των βασανιστών-δολοφόνων του Βασίλη, να παλέψουμε -οργανωμένα και συλλογικά- για να κερδίσει η ζωή απέναντι στο θάνατο και την παραίτηση που μοιράζει -όλο και πιο απλόχερα και ξεδιάντροπα- η κεφαλαιο-κρατική Εξουσία.

Να παλέψουμε για να βάλουμε αναχώματα και να κερδίσουμε έδαφος απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Να πολεμάμε πάντα, για να κερδίσουμε και ν’ ανατρέψουμε τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και το αιματοβαμμένο εποικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίζονται και διαιωνίζονται.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΓΓΟΥ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ LAFARGE-ΑΓΕΤ

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ – ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Πανελλαδική Πορεία: Σάββατο 15/10 12:00 στην Πλατεία Ελευθερίας Βόλου

Συγκέντρωση την ημέρα έναρξης της δίκης: Παρασκευή 21/10 9:00 στα Δικαστήρια Βόλου

Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]
Αθήνα, Οχτώβρης 2022

Όταν η κατασκευή ενός έργου υποδομής απαιτεί τη συστηματική παράταξη των αστυνομικών δυνάμεων, όταν ένα εργοτάξιο στήνεται σαν ένα στρατιωτικό φυλάκιο, δεν σημαίνει τόσο ότι ο τοπικος πληθυσμός είναι ενάντια σε καθαυτό το έργο, αλλά απεναντίας το αντίθετο: είναι αυτό το συγκεκριμένο έργο που είναι ενάντια σε αυτόν τον τόπο και τον κοινωνικό ιστό που τον κατοικεί.

Αυτή είναι η περίπτωση του σχεδίου κατασκευής ενός σταθμού του Μετρό στην καρδιά της ιστορικής συνοικίας των Εξαρχείων στην Αθήνα, ενάντια στην οποία η εν ενεργεία ελληνική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό ένα ξεκάθαρο σχέδιο “κοινωνικής εκκαθάρισης” […]

Radiocane.info (Μιλάνο)

Από τα χαράματα της 9ης Αυγούστου η “δική μας μικρή πατρίδα”, τα Εξάρχεια τελούν υπό κατοχή. Μια κατοχή που λαμβάνει χώρα νυχθημερόν από έναν εσμό πραιτωριανών όλων των κατασταλτικών σωμάτων της ΕΛ.ΑΣ για να υπερασπιστεί, με την καθεστωτική βία και την κρατική τρομοκρατία ενάντια σε κατοίκους, εργαζόμενους – εργαζόμενες και θαμώνες, την οριστική άλωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών αυτής της συνοικίας που εδώ και (τουλάχιστον) μισό αιώνα αποτελεί (συμβολικό αλλά και κυριολεκτικό) προπύργιο Αντίστασης & Αγώνα.

Η συγκεκριμένη προαναγγελθείσα και μακροπρόθεσμη κατασταλτική επιχείρηση, που εξαπολύθηκε από την πιο ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού (αφού πρώτα ο σχεδιασμός για την χωροθέτηση του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία είχε εγκριθεί -παρά τις τωρινές υποκριτικές διαφοροποιήσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα- από την προηγούμενη κυβέρνηση των αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” της Κουμουνδούρου) παρά τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της δεν είναι η πρώτη και ούτε η μοναδική. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδιασμού “εξευγενισμού και ανάπλασης” για την εξυπηρέτηση και την προάσπιση των αντικοινωνικών συμφερόντων του Κεφαλαίου & του Κράτους του, αφού συντελείται παράλληλα με την εξελισσόμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης του Λόφου του Στρέφη από το Δήμο Αθηναίων, μέσω της εκχώρησης του από το δήμαρχο Μπακογιάννη στην διαπλεκόμενη (με τη φαμίλια του) Prodea, αλλά και με την εξαγγελθείσα απόπειρα μουσειοποίησης του (εδώ και καιρό) σφραγισμένου Πολυτεχνείου.

[…] Η εγκατάσταση του Μέτρο στην Πλατεία δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό πέραν της, στα όρια της εμμονής, ρεβανσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στην περιοχή και σε ότι αυτή εκφράζει και συμβολίζει. Διότι όσο αναγκαία και να ‘ναι φαινομενικά μια αναβάθμιση των μέσων συγκοινωνίας για τη γειτονιά (στην οποία όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με κρατική ευθύνη) στην πραγματικότητα η κατασκευή του σταθμού πάνω στην πλατεία άλλα σχέδια εξυπηρετεί και όχι την διευκόλυνση κατοίκων, εργαζομένων και θαμώνων. Με λίγα λόγια, η κατασκευή του σταθμού σημαίνει την πλήρη καταστροφή της πλατείας και τη μετατροπή της από τόπο κοινωνικής συνάντησης σε χώρο διέλευσης. Μιας και αφού θα παραμείνει εργοτάξιο για 8 χρόνια – σύμφωνα με τις μελέτες – και με ότι αυτό συνεπάγεται, θα αλλάξει εντελώς μορφή με τις θέσεις των παγκακιών, των παρτεριών και των ελεύθερων χωρών να καταλαμβάνονται από τσιμεντένια κουτιά εξαερισμού και κυλιόμενες σκάλες εισόδου και στη θέση των 70 δέντρων που θα κοπούν να μπαίνει γκαζόν μιας και στο 1,5 μέτρο ωφέλιμου βάθους δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτε άλλο. Ταυτόχρονα, η έλλειψη σύνδεσης με υπέργεια μέσα μαζικής μεταφοράς και παρκινγκ θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το ήδη μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή […] Τα Εξάρχεια αποτελούν και χωροταξικά και κοινωνικά σημείο αναφοράς για το κίνημα και τον αγώνα, και όπως κάθε κεκτημένο έτσι κι αυτό δεν χαρίστηκε από κανέναν, ούτε κερδήθηκε αναίμακτα. Ο κόσμος της γειτονιάς, κάτοικοι και θαμώνες, ως αναπόσπαστο μέρος του κόσμου του αγώνα κλήθηκαν να υπερασπιστούν το χαρακτήρα και την ίδια την ύπαρξη της γειτονιάς, απέναντι στα σχέδια που ήθελαν να την αλώσουν, εδώ και χρόνια: στα μέσα των 80s ενάντια στην πρέζα των μπάτσων και το Σχέδιο Αρετή, στις αρχές των 00s ενάντια στην «ανάπλαση» της Πλατείας έως και τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας ενάντια στο ναρκεμπόριο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την αστυνομική κατοχή της περιοχής […]

απόσπασμα από ΚτΒ “Εξευγενισμός των Εξαρχείων ή ένα ακόμα πεδίο της ταξικής επίθεσης του Κεφαλαίου και του Κράτους του” (Ιούνης 2022)

Η αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων που λαμβάνει χώρα καθημερινά με τραμπουκισμούς και προκλήσεις, ξυλοδαρμούς και χημικό πόλεμο, προσαγωγές, συλλήψεις και εισβολές, δεν στοχεύει λοιπόν μονάχα στην περιφρούρηση του εργοταξίου – φρούριο της Μετρό ΑΕ, το οποίο στήθηκε κατακαλόκαιρο και έκτοτε καταστρέφει και ρημάζει συστηματικά την εμβληματική Πλατεία.

Παρά την καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων (και μπουκωμένων με δημόσιο χρήμα από τη λίστα Πέτσα) ΜΜΕ, η μετατροπή μιας ολόκληρης συνοικίας σε “λωρίδα της ΓΑΔΑ” συντελείται μέσα στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου η κοινωνική βάση και ο εργαζόμενος λαός -ζώντας ήδη έναν βίο αβίωτο- στενάζει κάτω από το ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας το οποίο και αναμένεται να ενταθεί μέσα στο “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” (σύμφωνα με δηλώσεις του γελοιωδέστερου μεταπολιτευτικού υπουργού “Ανάπτυξης”) στέλνοντας ευρύτερα μηνύματα τρομοκράτησης για την καθυπόταξη όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται, όσων πιθανώς επιλέξουν και “να βγουν ξανά στους δρόμους της φωτιάς”. Άλλωστε, διόλου τυχαία, οι δρόμοι αυτής της συνοικίας είναι εκείνοι μέσα στους οποίους κυοφορήθηκαν -στο πρόσφατο ιστορικά παρελθόν- οι Νοέμβρηδες και οι Δεκέμβρηδες που λέρωσαν τα καθεστωτικά βρακιά των “νόμιμων ιδιοκτητών” αυτού του τόπου…

[…] Ενάντια στην οριστική μετατροπή των Εξαρχείων σε μια αποκλειστικά τουριστική ζώνη εντατικοποιημένης υποτιμημένης εργασίας και “εναλλακτικής” διασκέδασης, όπου θα βασιλεύει ανενόχλητα ο διαχρονικός νόμος της καθεστωτικής (κοινωνικής, ταξικής, έμφυλης) Εξουσίας του ισχυρότερου & του πλουσιότερου.

Ενάντια στο σβήσιμο της ιστορίας τους, με την εκδίωξη των φτωχότερων κατοίκων & θαμώνων της από τον “εξευγενισμό” των “επενδυτών” & των τεχνοκρατών των υπουργείων & του Δήμου Αθηναίων, της ΜΕΤΡΟ ΑΕ & των (εγχώριων και μη) μεγαλοκαπιταλιστών.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία & την κρατική καταστολή που στρέφεται όλο και πιο συχνά και απροκάλυπτα ενάντια σε όσους & όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται & ν’ αγωνίζονται.

Ενάντια στην πατριαρχία & τον κοινωνικό κανιβαλισμό των (συνειδητών ή ασυνείδητων, έμμισθων ή άμισθων, μικρών ή μεγάλων, ντόπιων και μη) παρακρατικών, μαφιόζων, ναρκεμπόρων, βιαστών.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους & τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ξυλοκοπήθηκαν, τραυματίστηκαν, προσήχθησαν, συνελήφθησαν από τους ενόπλους πραιτοριανούς του “παράνομου” και του “νόμιμου” Κεφαλαίου και του Κράτους του.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ & Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ!

Απόσπασμα από ΚτΒ “Ανακοίνωση για τα γεγονότα των δυο τελευταίων ημερών στα Εξάρχεια” (Ιούλης 2022)

Την Παρασκευή 9 Σεπτέμβρη συμπληρώνεται ο πρώτος μήνας από όταν “μπήκαν (για να μείνουν…) στην πόλη οι οχτροί”…

Η Κίνηση της Βιολέττας στηρίζει και συμμετέχει στη Διαδήλωση που καλείται από το Συντονιστικό για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων, Καλλιδρομίου & Μπενάκη στις 20.00

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2022

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη 2022 το δικαστικό συμβούλιο του Εφετείου Λαμίας, αποδεχόμενο την εισαγγελική πρόταση, ανακοίνωσε την απορριπτική απόφαση του για το αίτημα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου & προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη κι ενώ η υγεία του συντρόφου, που διανύει την 67η Ημέρα Απεργίας Πείνας, σύμφωνα με την γνωμάτευση των γιατρών, παρουσίασε το τελευταίο 24ώρο ραγδαία επιδείνωση.

[…] Το κράτος θεσπίζει νόμους και ορίζει το ποιους βάζει μέσα και ποιους διορίζει

Και αφού το ψηφίζουν αυτό συνεχίζει να παίρνει εξουσία που δεν την αξίζει

Το κράτος βιάζει παιδιά και ματώνει μα έχει δικηγόρους για να τα μπαλώνει

Μάρτυρες φιμώνει και τους τσιμεντώνει πρέζα τα καράβια του τόνους φορτώνει

Το κράτος είναι ένα δεν ξέρει από κράτη μα σύνορα απλώνει σε όλο το χάρτη

Εμπόδιο αν είσαι σε βάζει στην άκρη σε τρομοκρατεί και σε λέει τρομοκράτη

Το κράτος αυτό είναι μία απάτη και θέλει νεκρό απεργό στο κρεβάτι

σε ένα τέτοιο κράτος δεν γυρίζω πλάτη οπλίζομαι πάθος και πέφτω στη μάχη…

Από Κοινοί Θνητοί, Τι περιμένουμε;

[…] Γι’ αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι’ αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.

Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:

Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…

…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού

Από την Ανακοίνωση Έναρξης Απεργίας Πείνας του προληπτικά αιχμάλωτου Γιάννη Μιχαηλίδη από τις φυλακές Μαλανδρίνου στις 23/5/2022..

[…] Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.

Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.

Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.

Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.

Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία […]

Απόσπασμα από το κείμενο της ΚτΒ “Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται. Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη”, που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας.

Όπως έγραψαν οι σύντροφοι & οι συντρόφισσες από τη Λότζια, από την Κατάληψη του Δημαρχείου στο Ηράκλειο Κρήτης:

Θέλουν να καταργήσουν τις εποχές αλλά εμείς είμαστε η άνοιξη!

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιούλη – 67η ημέρα Απεργίας Πείνας

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο Κάλεσμα από την κατειλημμένη ΑΔΕΔΥ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στη Διαδήλωση για τις Πυρκαγιές, στις 19.00 στο Σύνταγμα.

Η αστική “δικαιοσύνη” ήταν, είναι & θα είναι σαν τα φίδια: δαγκώνει μονάχα τους ξυπόλητους.

Μόνη Δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο!

Άμεση Αποφυλάκιση του αναρχικού προληπτικά αιχμάλωτου – απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στο Δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο & το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων.

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 28 Ιούλη 2022